Άλλες πορείες | του Μανώλη Λυκάκη Φόρεσε το αγνό σου μεσοφόρι, κοιμήσου, μη θυμάσαι τα καράβια και το φεγγάρι το χρυσό του Κονιράγια,* που το κοιτούσαμε στην πλώρη. Δεν στρέφει η δική μας η προπέλα, θάμπωσε και το παλινώριο,* βουνό η απόσταση πελώριο, της Τοcopilla* πιο κοντά ’ναι τα μπορντέλα. Έπαψα να πιστεύω πια στο χθες, άλλο μη μετράς μέρεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αυτός, εκείνος και ο άλλος και πάντα το παράλογο | του Γιώργου Γωνιανάκη Δεν είναι κρίμα κι άδικο… ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ – Αυτός απέμεινε φτωχός και πλέον πεταμένος ίδιος με απόρριμμα στου κάδου τ’ άδειο στόμα. – Κανένα πρόβλημα, δικό του πρόβλημα. – Εκείνος ήταν νέος όταν σε μια στροφή δεν έστριψε παρέκαμψε την ύπαρξη χωρίς αλάρμ και σήμανση. – ΑςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η άνοιξη στην ποίηση | της Άννας Τακάκη Η ποίηση είναι μία από τις πιο όμορφες και ιδιαίτερες μορφές της τέχνης του λόγου, που έχει τους εραστές της. Τόσο αυτούς που τη γράφουν, όσο και εκείνους που τη διαβάζουν κι άλλους που τους αρέσει να την ακούν είτε μέσα από τα τραγούδια είτε από απαγγελίες και θεατρικά έργα. ΓιατίΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μιλώ… | του Άρη Ταστάνη Θα σου μιλήσω τώρα, για παιδιά που η αγάπη κι η στοργή, ατμός κύλησε απ’ τις τρύπιες τσέπες τους… Τα φτερά τους είναι κολλημένα με λαθραίο μαστίχι. Γι’ αυτό ποτέ δεν θ’ ανέβουν στο ιπτάμενο τρενάκι. Ούτε ποδόσφαιρο θα παίξουν στην αλάνα της γειτονιάς. Δεν θα μαζέψουν φλισκούνι και μανιτάρια στις ράχες του Υμηττού.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άργησες, η χαρά καταγγέλλει τη μέρα | της Ζωής Δικταίου Είχαν επιστρέψει τα χελιδόνια, λασπωμένη η ακτή, έρημη ένα πέταγμα φυγής ονειρεύεσαι κρατάς την πίκρα για το τέλος σε προδίδει, η ταραχή της φλέβας στο λαιμό. Με τη λάμψη του περασμένου καιρού κάτω από τη χρυσαφένια σκόνη στα βλέφαρα, η αλήθεια ταξιδεύει με τα σύννεφα αλλού παραστρατημένοι ίσκιοι στην ομίχλη. Νιώθεις αυτόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τρία ποιήματα | του Ειρηναίου Μαράκη ΜΑΓΙΚΗ ΠΟΛΗ* στον σκηνοθέτη Νίκο Κούνδουρο (1926-2017) Σε ασπρόμαυρο φόντο το ιδρωμένο πρόσωπο σου ένα δαφνόφυλλο στα χείλη ένα πικρό χαμόγελο που ανατρέπει τα καθιερωμένα πάνω από την υγρή πολιτεία πάνω από μια πόλη μαγική. (Πρώτη δημοσίευση) ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΡΦΙ** Δεν θα ξανασφυρίξουν την αναχώρηση τα τρένα στο Βελιγράδι κι η διαδρομή για τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Tο άδειο ποτήρι | του Γιώργου Ηρακλέους Άδειο το ποτήρι, το γέμισα με λέξεις, ντύθηκα το φως και μαζεύω ουρανό και χρώματα. Άνθρωποι σκοτεινοί κλέβουνε τις μέρες μας, δίνω ένα νεκρό λουλούδι στον Χριστό για να θυμάται πόσες φορές σταυρώθηκα. Την εποχή των θορύβων, καθώς τρεμοσβήνει τις νύχτες το καντήλι, δυνατοί θόρυβοι με την ένταση σπάσανε το ποτήρι μου, λέξειςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άλφα Κενταύρου | του Μανώλη Λυκάκη Από αγάπη μακρινή κι από καιρό φυλάγου, πορεία και στίγμα τα ’χασα στη μέση του πελάγου. Ένα μου δάκρυ κύλισε στον δείκτη τ’ Αστρολάβου,* πόσο και πάλι με πονά το Άλφα του Κενταύρου.* Κι αυτό στην πλώρη, της νυκτός τ’ αδύναμο φανάρι, μες στο σκοτάδι ξεγελά, πλάνης χαρά μου δίνει, θαρρώ μαζί πωςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μπαλάντα της κρίσης | του Γιώργου Γωνιανάκη Από την άγρια ανεργία ρημαγμένοι κι από του φόρου τη λυπητερή. Στροφή στ’ αριστερά και δεξιά βγαίνει ωστόσο ο τόπος –λένε– προχωρεί άλλο που ο τόπος πια δεν μας χωρεί απ’ τις περικοπές και τα μνημόνια. Μα μέσα του καθείς εκλιπαρεί: Μακάριοι που τρώνε μακαρόνια. Ο ΦΠΑ ράφι το ράφι ανεβαίνει ανάλγητοι μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
