Νοσταλγικός Ιούνης | της Άννας Τακάκη Να θυμάσαι τον Ιούνη, μ’ένα κύμα από στάχυα, μ’ένα κήπο από ρόδα και γιασεμιά κι ένα τσούρμο από παιδιά στις αλάνες. Να θυμάσαι τον Ιούνη σ’ένα θρανίο με μια κόλλα χαρτί, ένα στυλό κι ένα χτυποκάρδι. Να θυμάσαι τον Ιούνη με την μπλε ποδιά που άφησες σε μια καρέκλα. και που ποτέ δεν τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αγνοούμενοι | της Μαρίας Σταυρίδου Πού είναι οι Αγνοούμενοι; «Πού είναι ο παππούς γιαγιά;» «Αγνοούμενος ψυχή μου…, στον πόλεμο της Αλβανίας…». «Πού είναι ο θείος μαμά;» «Αγνοούμενος καρδιά μου…, στην εισβολή του Αττίλα…» Άραγε τί απαντάνε αυτές οι οικογένειες κάθε φορά που θα τους ρωτάνε που είναι τα παλικάρια και οι νεράιδες τους; «Αγνοούμενοι»… Δηλώνουμε με περισσή λύπη και καημόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το καράβι της αγάπης | του Γιώργου Ηρακλέους Αργό, βαρύ το καράβι της αγάπης κουβαλάει όλα τα πεθαμένα φεγγάρια της ζωής, οι έρωτες πέφτουνε σ’ ένα ποτήρι αίμα και κάθε που βρέχει η μορφή σου κυλάει στον θαμπό καθρέφτη και κρύβεται… Για χάρη σου στόλισα με τριαντάφυλλα τον ουρανό, βαρύ το καράβι της αγάπης σ’ ένα ταξίδι μέσα από πληγωμένουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ψυχιατρείο | του Κώστα Μαρή Κατόπιν αναγνώσεως των δυο βιβλίων της Βαγγελιώς Καρακατσάνη «Έχει κι η αγάπη σύνορα» & «Τα αναγκαία», αυτοσχεδιάζοντας αλληγορικώς κι αφιερώνοντας εμμέτρως… Ψυχιατρείο | του Κώστα Μαρή Συνορεύοντας σ’ αιχμές καιρών κι αγώνων, αναγκαία σ’ έναν θάλαμο σ’ αντάμωσα, σ’ έναν θάλαμο με λιγοστό οξυγόνο, την ψυχή σου, λίγο ακούμπησα και δάκρυσα … Τι να σουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μάνα Μουργκάνα αντήχησε ο λόγγος | της Ζωής Δικταίου Αφήσαμε τ’ ασπρόρουχα στο σκοινί εκεί κρύβονται οι ψυχές λένε, τέτοιες μέρες τού καλοκαιριού, ανάμεσα στα κουμπιά, σε ραφές και στις παλιές δαντέλες, κρύβονται από τον άλικο ήλιο μανταρισμένες ψυχές περάτες τού Αχέροντα. Μαζώχτηκαν γυναίκες πολλές το λευκό πουκάμισο ανέμιζε στα μανταλάκια, σκούριασαν τα συρματοπλέγματα στο Τσεροβέτσι ησύχασαν οι σάλπιγγες στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Νέο-Έλληνας | της Μαρίας Σταυρίδου Αναμασάω εικόνες από ένα μισοξεχασμένο παρελθόν. Ξεδιπλώνω θυσίες και ηρωισμό μιας άλλης γενιάς πείθω τον εαυτό μου πως είμαι ένας άξιος διάδοχος, ένας τιμημένος στυλοβάτης του σήμερα… περήφανος…, αξιοπρεπής… Ασυναίσθητα… κοιτάζω το είδωλο στο κάτοπτρο. Η ντροπή με χλευάζει… επαναστατεί από αγανάκτηση, θέλει να μου ορμήσει… να με καταχερίσει. Ο ψίθυρος της συνείδησης με διαβεβαιώνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα ζάρια | του Γιώργου Ηρακλέους Αγάπη με τα ωραία μάτια, δεν κοιτάζεις πουθενά, λές και δεν έχεις βλέμα, μόνο γλιστράς από σώμα σε άλλο σώμα, γυρνάς από ψυχή σε άλλη ψυχή, φωλιάζεις για λίγο, κι ύστερα φεύγεις, γίνεσαι καπνός… Κι εμείς, χωρίς αγάπη, πιο φτωχοί και από τη φτώχεια, κρυβόμαστε σε ξεθωριασμένα ονόματα, αγγίζουμε τη κορυφή της δυστυχίας! ΠοιοίΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Καταζητούμενος | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Σμιλεύει ο πόθος τη σκουριά, στου χρόνου τη λεπίδα, κι η κάθε σκέψη ακροβατεί στον ήχο της σιωπής, θαρρείς ρινίσματα χαλκού, στης μοίρας τη ρυτίδα, οι λέξεις μοιάζουν της καρδιάς, π’ αρνήθηκες να πεις… Υμνείς, μ’ απίστευτη ανοχή, περίσσια καλοσύνη, αυτή την άγια υπομονή, στης λήθης το γκρεμό παραπατώντας, προσδοκείς να βρει η ψυχήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δώσ’ μου λίγο χρόνο να περάσω τη θάλασσα | της Άννας Τακάκη Θα σε βρω ξανά στα φτερά των γλάρων, που αφήσαμε σ’ εκείνο τα’ ακρωτήρι. Στις πατημασιές της άμμου που δε σβήνει το κύμα μήτε ο χρόνος. Θα σε βρω ξανά στο βραχονήσι της αρμύρας που σ’ έχει ριζώσει η μοναξιά σου. Δώσ’ μου λίγο χρόνο να περάσω τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
