Οι Αντιθέσεις | του Γιώργου Ηρακλέους Τα μεσημέρια κοιτάζω τη θάλασσα, ψάχνω τα καράβια στο βυθό της που βουλιάξανε, φοβάμαι την ζωή μη με προδώσει πάλι, τα περασμένα, όταν στοιχειώνουν και δεν μπορούν να αναστήσουνε το παρελθόν, όσο κι αν αυτό ζει μέσα μας! Στο σεντούκι μου έχω φυλαγμένα ρούχα παλιά, γιορτινά, σχισμένα, τα φορούσα σε γιορτές και τελετές, βαφτίσιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Daniel | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Ο κόσμος, τρέχει απ’ το κακό, στο πιο κακό, καταιγισμός λυγμών, στου χρόνου το ρολόι η ώρα αντίστροφα γυρνά, μπρος στην κλεψύδρα του Ιωνά, τ’ ανθρώπου η δύναμη, το μαύρο κήτος τρώει… Όσους δεν έπνιξε η δεινή κακοκαιρία, όλους εκείνους θα τους πνίξουμε εμείς, εμείς που μάθαμε να γράφουμε ιστορία, μ’ αθώων αίμα, μπροςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Άσπρο πουκάμισο, σε χρώμα ανθρακί! | του Τάκη Βαρελά Αγέρωχος ο χρόνος! Δώδεκα στροφές του ήλιου και με ένα κλικ ο λεπτοδείκτης, θα ανοίξει την καταπακτή. Στα αζήτητα ο παλιός ο χρόνος. Τι μας πήρε; Τι μας άφησε; Τι θα φέρει ο νέος; Έντιμα ερωτήματα, ντυμένα με αγωνίες. Φόβοι κρυμμένοι και ξόρκια. Και όμως. Των ανθρώπων τα όνειρα ταπεινά καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Sidoine | της Ζωής Δικταίου Θερινή νύχτα, μακρινές μουσικές, λευκό παγωμένο κρασί, αναμμένα κεριά, την κοίταζε στα μάτια ζητώντας ειρήνη, μα η Sidoine, δεν είχε συνάψει η ίδια, ειρήνη με τον εαυτό της. Κατέληξε να κλαίει, κι ήταν σα να ’κλαιγε με τα μάτια όλου του κόσμου.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σινιάλο | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Μπάφιασα απ’ τη στεναχώρια κι όσο πια κι αν ζούμε χώρια, έχω αλλάξει το σκοπό, δεν θα παραπονεθώ, σε γλυκού ρυθμού σινιάλο, περπατώ και κάθε ζάλο μ’ οδηγεί με τσαγανό ν’ αλαργέψω απ’ τον καημό… Φτάνει πια με το μαράζι, άλλο δάκρυ πια δε στάζει απ’ τα μάτια και μπορώ να ‘χω βλέμμα καθαρό,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Δεύτερος Εαυτός Μου | της Μαρίας Σταυρίδου Σκέψεις που μαυρίζουν μέσα στο φως που δηλητηριάζουν την ανάσα… την ψυχή μου, τη βασανισμένη ύπαρξη μου. Παλεύω να τον κρύψω αυτόν, τον δεύτερο εαυτό μου αυτόν που η ντροπή έχει επιλέξει ν’ αγαπηθεί αυτόν που η ζωή δεν άφησε περιθώρια ν’ ανδρωθεί κι όμως ακόμη και έτσι, εγώ τον συμπονάω, σκουπίζωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ετοιμάσου | του Γιώργου Ηρακλέους Μην κρατιέσαι από το νυχτικό της μοίρας κι από τη ροή του τυχαίου σαν πουλί στον άνεμο, ξεκίνα τη ζωή από την αρχή με αστραπές στα χέρια και καταιγίδες στην ψυχή, απροσκύνητα! Μέσα στα περβόλια με τις χρυσές ροδιές οι αιώνες απλώνονται σαν κύκλοι, ο ουρανός γίνεται παιδικός και σε καλεί! Καιρός της σφαγής! ΣτηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Επικοινωνία | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Έχει χαθεί και τρέχα γύρευε να δεις πώς θα βρεθεί; που θα βρεθεί; χωρίς ανθρώπινη επαφή, μες στην αδιάφορη, κακούργα κοινωνία, τρέχα να βρεις ξανά, την επικοινωνία! Πίσω με τράβηξε ο καιρός κι όλο πιο πίσω, από το «πίσω», όλο πιο πίσω με τραβά… Θέλω το βλέμμα μου στο φως να στρέψω κι οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Orane | της Ζωής Δικταίου Ισόβια ανικανοποίητη, ύπαρξη μοναχική, γοητευτικά απόκληρη, αντισυμβατική, χωρίς θεό, ή άθρησκη δεν έχει σημασία, στα «πώς» και στα «γιατί» δεν γύρευε απαντήσεις, ακούγοντας Stephan Micus, ταξίδευε, σ’ έναν άχρονο δικό της κόσμο, που ερχόταν από παντού για να την πάει λυτρωμένη παντού.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
