Σκαλί που μας ξεσκάλωσε | του Γιώργου Γωνιανάκη Αλήθεια . η ζωή . αναζητεί . Ιθάκη. Κι αυτό το ξέρουμε . σαν ρίχνουμε . την άγκυρα . στα Εξάρχεια κι αράζουμε . για ούζο . για καφέ . και για σουβλάκι· σχεδίες-αυτοσχέδιες . με όνειρα . και σχέδια . ναυάγια. Μιχάλη, μεγαλώσαμε δίχως να έγλειψε ποτέ η γλώσσα μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Όποιος δε θέλει χτύπους στο χαρκιδιό δεν πάει | της Άννας Τακάκη Μπάφ και μπούφ στο χαρκιδιό ο χαρκίτης με τη βαρά του, από το πρωί μέχρι να δώσει ο ήλιος εξεταλάγιαζε* αθρώπους, μιερά και ζούμπερα. Μπάφ και μπούφ και οι γειτόνοι δίπλα από το κονάκι του Θρασύβουλου εχαλούσανε τον κόσμο. Μωρέ, είντα πράματα εβροντούσανε εκειδά οι αθεόφοβοι; Άιντε δαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η ζωή κυλά μέσα σε μια κοίτη άκρως περιοριστική | του Παναγιώτη Μηλιώτη Τη ζωή μη την αφήνεις να σου γλιστρά σαν το νερό όπως ανοίγεις τη βρύση του λουτρού, ούτε όμως και ν’ αποδέχεσαι να ρέει μέσα σε μια κοίτη περιοριστική. Πάντα να σε απασχολεί γιατί δε μπορείς να την ευχαριστηθείς ως την τελευταία της γουλιά και πάντα –ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αλεξάνδρεια | της Εριφύλης Πουλάκη Γλυκιά μου Αλεξάνδρεια θέλω να σε γνωρίσω είσαι πόθος μου κρυφός στους δρόμους σου να περπατήσω Να πιω νερό του Νείλου στα νερά του να βρεθώ Σε μια φελούκα τα αστέρια να κοιτώ Να δω τη βιβλιοθήκη σου, τη Νουζγα, το Αμπουκιρ, το σπίτι του Καβάφη να νιώσω ευτυχής Το σπίτι που γεννήθηκα, τον Ευαγγελισμό,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ωσάν τον Κωνσταντάρα… | του Αντώνη Κουκλινού Διαβάζω και γροικώ πολλά, κουνώ τη (γ)κεφαλή μου, απ’ την απογοήτευση, που νοιώθει η ψυχή μου. Το ψεύτη κόσμο τούτο νέ, μούδε Θεός αντέχει, αυτός απού τον έφτιαξε και πχιο καλά κατέχει. Μνιά μέρα δεν επέρασε, χωρίς να βγει στα φόρα, η λαμογιά η πουτανιά, μαγάρισε τη χώρα. Ο ξεπεσμός ξεπέρασε, τα σύνοραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εκδρομές της ψυχής | της Μαρίας Σταυρίδου Εκδρομές της ψυχής το πήγαινε-έλα της ζωής. Κρυφές διαδρομές σ’άνομα μονοπάτια Οι πιο τολμηροί … ντυμένοι εραστές …καταζητούμενοι ληστές. Παράνομοι φύλακες μιας φθαρμένης ηθικής, πληρωμένοι με φθηνές επιθυμίες αλλοδαπές. Πρόσωπα χαρακωμένα. Κορμιά λεηλατημένα και τα προσωπεία μακιγιαρισμένα, σαν θεατρίνες ξεπεσμένες …στην αρένα. Εκδρομές της ψυχής, Ταξίδια ονείρου μιας θαμμένης ευτυχίας που προδόθηκε πρινΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εμείς! | της Μαρίας Μπιλιλή-Φωτιάδη Το τραίνο δεν αγκομαχά! Ταξιδεύει χαρούμενα 100 και πλέον χρόνια στις ράγες της ζωής μας. Σφυρίζει ασταμάτητα για το παρόν και για το μέλλον μιας αλλιώτικης ζωής. Είναι στο χέρι μας να ταξιδέψουμε μαζί του, με το σφυρί του εργάτη και το δρεπάνι του αγρότη, έχοντας μαζί μας για αποσκευές την μόρφωση, τις τέχνες, τονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο τύμβος των αεροπόρων | της Χαρούλας Βερίγου ΧΑΜΗΛΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΝΘΗΤΕΣ ΦΛΟΓΕΣ έως την καρδιά, όταν ξαναγυρνάς στο Οροπέδιο. Ακατασκεύαστη και σκοτεινή η αγάπη σε τούτα τα νοηματισμένα βουνά, εσένα καλεί να γυρίσεις, να βρεις το νόημα του γενέθλιου τόπου μέσα σου. Η επανάκτηση των αναμνήσεων αποκτά άλλη αξία τώρα. Επιστρέφεις, μα δεν είναι αυτή η αναζήτηση μιας χαμένης εικόνας.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ξερό ξυνόχοντρο | του Μιχάλη Στρατάκη Ξερό ξυνόχοντρο μου ’πεψε ο φίλος μου ο Γάτος από τα Ζωνιανά. Και για ώρα πολλή ήμουνε ποπάνω από τη σακούλα και τονε ξάνοιγα και τονε μύριζα και τονε χάιδευα κι έβαλα κι ένα κομμάτι στη μπούκα μου κι εσφάλιξα τα μάθια για να μη βρίχνει πόρο η νοστιμιά να πορίσει όξω. Δεν ξεχνιέταιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
