Ωσάν τον Κωνσταντάρα… | του Αντώνη Κουκλινού Διαβάζω και γροικώ πολλά, κουνώ τη (γ)κεφαλή μου, απ’ την απογοήτευση, που νοιώθει η ψυχή μου. Το ψεύτη κόσμο τούτο νέ, μούδε Θεός αντέχει, αυτός απού τον έφτιαξε και πχιο καλά κατέχει. Μνιά μέρα δεν επέρασε, χωρίς να βγει στα φόρα, η λαμογιά η πουτανιά, μαγάρισε τη χώρα. Ο ξεπεσμός ξεπέρασε, τα σύνοραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εκδρομές της ψυχής | της Μαρίας Σταυρίδου Εκδρομές της ψυχής το πήγαινε-έλα της ζωής. Κρυφές διαδρομές σ’άνομα μονοπάτια Οι πιο τολμηροί … ντυμένοι εραστές …καταζητούμενοι ληστές. Παράνομοι φύλακες μιας φθαρμένης ηθικής, πληρωμένοι με φθηνές επιθυμίες αλλοδαπές. Πρόσωπα χαρακωμένα. Κορμιά λεηλατημένα και τα προσωπεία μακιγιαρισμένα, σαν θεατρίνες ξεπεσμένες …στην αρένα. Εκδρομές της ψυχής, Ταξίδια ονείρου μιας θαμμένης ευτυχίας που προδόθηκε πρινΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εμείς! | της Μαρίας Μπιλιλή-Φωτιάδη Το τραίνο δεν αγκομαχά! Ταξιδεύει χαρούμενα 100 και πλέον χρόνια στις ράγες της ζωής μας. Σφυρίζει ασταμάτητα για το παρόν και για το μέλλον μιας αλλιώτικης ζωής. Είναι στο χέρι μας να ταξιδέψουμε μαζί του, με το σφυρί του εργάτη και το δρεπάνι του αγρότη, έχοντας μαζί μας για αποσκευές την μόρφωση, τις τέχνες, τονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο τύμβος των αεροπόρων | της Χαρούλας Βερίγου ΧΑΜΗΛΩΝΟΥΝ ΟΙ ΑΠΕΝΘΗΤΕΣ ΦΛΟΓΕΣ έως την καρδιά, όταν ξαναγυρνάς στο Οροπέδιο. Ακατασκεύαστη και σκοτεινή η αγάπη σε τούτα τα νοηματισμένα βουνά, εσένα καλεί να γυρίσεις, να βρεις το νόημα του γενέθλιου τόπου μέσα σου. Η επανάκτηση των αναμνήσεων αποκτά άλλη αξία τώρα. Επιστρέφεις, μα δεν είναι αυτή η αναζήτηση μιας χαμένης εικόνας.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ξερό ξυνόχοντρο | του Μιχάλη Στρατάκη Ξερό ξυνόχοντρο μου ’πεψε ο φίλος μου ο Γάτος από τα Ζωνιανά. Και για ώρα πολλή ήμουνε ποπάνω από τη σακούλα και τονε ξάνοιγα και τονε μύριζα και τονε χάιδευα κι έβαλα κι ένα κομμάτι στη μπούκα μου κι εσφάλιξα τα μάθια για να μη βρίχνει πόρο η νοστιμιά να πορίσει όξω. Δεν ξεχνιέταιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια αυλή που χωρούσε τον κόσμο όλο | της Ελένης Ψαραδάκη Αχ αυτές οι παιδικές αναμνήσεις. Μπορεί ο νους μας να ξεχνά πρόσφατα γεγονότα, μα τις αναμνήσεις των παιδικών μας χρόνων τις φυλά τόσο καλά που μοιάζουν τόσο οικείες και ζωντανές, λες και ήταν χθες που ήμασταν παιδιά και τις ζούσαμε ξέγνοιαστα. Έτσι και τώρα. Άλλη μια ανάμνηση της τρυφερήςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Βιαστήκαμε… | του Γιώργου Ηρακλέους Βιαστήκαμε πολύ να ανοίξουμε την καρδιά μας, κουρελιάσαμε τον ήλιο, τώρα κλείνουμε παράθυρα και πόρτες, φεύγουμε χωρίς αφή, το σώμα μας ούτε που το νιώθουμε! Άγγελοι ξετυλίγουνε τα σύννεφα να μας ντύσουνε, δοθήκαμε εύκολα και χωρίς δεύτερη σκέψη κι έτσι απομείναμε γυμνοί και μόνοι… Μέσα σε αυτή την άγρια μοναξιά καλύτερα να μη μιλάμε, δενΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στον άταφο αειναύτη | του Μανώλη Λυκάκη Κάποτε σε μια θάλασσα θα ’θελα να ταφώ, να μου κροσσάρουν* το κορμί καράβια και γαλέρες, να μην υπάρχουν δίπλα μου βράχοι, στεριές και ξέρες, να με τραβούν τα ρεύματα στον άγριο ωκεανό. Μνήμα στενό με μάρμαρα δεν θέλω μες στα χόρτα, άγνωστος προς το άγνωστο να φεύγω να τραβώ, «ενθάδε κείται» νοεράΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αλλιώτικα μετρήσαμε απόψε το φως | της Ζωής Δικταίου Ενορχηστρώνεις φτερά λευκά και μουσικές από τον ψίθυρο των άστρων τρυφερή η πίστη σ’ έναν άλλον ουρανό. Σμιλεύοντας αρχέτυπες εικόνες του Έρωτα πέρα από τη δόνηση του φιλιού, η αφοσίωση, μεταφυσική φαντασίωση κι ο θάνατος χωρίς λύπη χωρίς αγωνία πια. Ντυμένες στα μεταξωτά οι μνήμες τής νιότης και οι ώρες οιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
