Στην εποχή των αναστεναγμών | του Τάκη Βαρελά Σαν πορτοκάλι είναι ο καμβάς του κάμπου σου και εσύ λίκνο μου, στο γκριζοπράσινο φύλλο απλώνεις τα μαύρα διαμάντια σου. Χορεύεις στην βροχή και τον άνεμο με την ανάσα των αναστεναγμών μου! Σε αγάπησα… και ακόμη σ’ αγαπώ. Μέτρησα τα χρόνια μου και τα βρήκα λίγα, για όσα απλόχερα, χρόνια μουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εδώ ναυάγησε η ζωή | του Τάκη Βαρελά Πάει καιρός τώρα που η θάλασσα έχασε το χρώμα της. Ανεμική και κίτρινη, την είδα να σέρνεται στα βότσαλα, ανήμπορη και ασάλευτη, λες και δεν είχε μήτε ανάσα και φωνή, μιας και το κύμα άνεβρο, έσβησε και αυτό στην ανημποριά της. Γαλήνια η θάλασσα είπαν. Καιρός για ταξίδια. Και όμως οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πρόβα | του Τάκη Βαρελά Στη εποχή των ανθρώπων, οι ανάγκες όριζαν το χρόνο της ζωής. Τα αισθητήρια των αναγκών ήταν σε εγρήγορση. Η όραση, η ακοή, η όσφρηση, αφή, η γεύση, το όλον των αισθήσεων υποτασσόταν στο όλον του ανθρώπου, στο όλον των αναγκών, στο όλον της ζωής. Συσσωρευμένη ατομική γνώση που ζητούσε από ανάγκη, επίμονα να συναντηθεί μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Με τα λόγια του Μάνου | Μάνος Χατζιδάκις ( 23 Οκτώβρη 1925 – 15 Ιούνη 1994) | του Διογένη Σινωπέα «Γεννήθηκα στις 23 Οκτώβρη του ’25, στην Ξάνθη τη διατηρητέα κι όχι την άλλη τη φριχτή που χτίστηκε μεταγενέστερα από τους μεταπολεμικούς της ενδοχώρας μετανάστες» αυτοπαρουσιάζεται ο Μάνος Χατζηδάκις. Για το τραγούδι | του Μάνου Χατζιδάκι «Το τραγούδι δεν είναιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια πρώτη γνωριμία με τα φεμινιστικά ρεμπέτικα | γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης Το αφιέρωμα μας στα φεμινιστικά ρεμπέτικα ξεκινάει με το «Δεν τον θέλω μάνα» σε σύνθεση του Κώστα Σκαρβέλη από το 1937. Η Κορίνα η Θεσσαλονικιά τραγουδάει την πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού. Ως νεαρή κόρη απευθύνεται στη μητέρα της ζητώντας να μην την παντρέψει με έναν άντρα που ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γνωριμία με τις Τέχνες τις οποίες ονομάζουμε εικαστικές | του Κώστα Αλεξιάδη Στις εικαστικές τέχνες ανήκουν η ζωγραφική, οι γραφικές τέχνες, η γλυπτική, η διακοσμητική και εφαρμοσμένη τέχνη. Ονομάζονται αυτά τα είδη τέχνης εικαστικές, γιατί ο καλλιτέχνης εκφράζει σ᾿ αυτά τις σκέψεις του και τα αισθήματά του μέσα από την απεικόνιση του ανθρώπου, της φύσης, των αντικειμένων, των σχεδίων –ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο χαρταετός των προλεταρίων | του Τάκη Βαρελά Σαν ανοίξουν διάπλατα οι μεγάλες πόρτες του ουρανού, ξεχύνονται στο διάφανο του σύμπαντος κόσμου, δισεκατομμύρια θυμωμένα κατακόκκινα αστέρια. Είναι οι συντεταμένες αστροφεγγιές των προλεταρίων, που έρχονται με υψωμένες τις γροθιές. Στα χέρια τους κρατούν, δίκοπα μαχαίρια. Έρχονται σαν τιμωροί και νικητές, στο όνομα του λαού και των παθών του! Έρχονται στο όνομαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Βερεστσάγκιν – Όταν τέχνη δε σημαίνει υποταγή (όπως γίνεται δυστυχώς στις μέρες μας) | του Παναγιώτη Ξηρουχάκη «Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας» Φράντς Κάφκα Για αιώνες η ζωγραφική αποτελούσε τον πιο πιστό τρόπο απεικόνισης της πραγματικότητας.Οι άνθρωποι έβλεπαν μέχρι πρόσφατα στους πίνακες πολλά περισσότερα απ’ ότι βλέπουνεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Στέλιος Καζαντζίδης και η ελληνική μεταπολεμική πραγματικότητα | του Γιώργου Αλεξάτου Το κείμενο αυτό γράφτηκε το 2004 και δημοσιεύτηκε τον επόμενο χρόνο στο περιοδικό «Λαϊκό Τραγούδι» και στο βιβλίο «Στέλιος Καζαντζίδης. Αφιέρωμα» (επιμέλεια Θωμάς Κοροβίνης, εκδ. Οδός Πανός). Όταν το 1952 πρωτακούγεται στον χώρο του λαϊκού τραγουδιού το όνομα του νεαρού καλλιτέχνη Στέλιου Καζαντζίδη δεν έχουν περάσει παρά μόνοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
