By:
On:
In: O τόπος μας, Ποίηση

Καλό νε να θυμούμαστε… | του Αντώνη Κουκλινού . Μουστρούχα πρέπει να φορεί, ο γάιδαρος στη μούρη, σα ντου φορτώνεις δεμαθιές, αστάχια και λαθούρι. Στάργια κριθάργια κ’ αρακά, στ’ αλώνι στιβγιασμένα, ετούτηνέ τη ν’ εποχή, θερίζου ντα σπαρμένα. Απάνω στο βολόσυρο, ολημερίς τση μέρας, κ’ οντε λιχνούνε να φυσά κ’ ο δροσερός αέρας. Κρέμασε το ν’ αγγέλαμο, σ’ ένα κλαδίΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Κείμενα

Όσπρια και σιτηρά, πάνε στ’ αλώνι! | του Γεώργιου Χουστουλάκη . Αλωνιστικές μηχανές δεν υπήρχαν πριν τη κατοχή, κι αν υπήρχαν ήταν ελάχιστες, κι αυτές με μεταλλικές ρόδες ή ακόμα και με ερπύστριες. Χώρια που κόστιζε πολύ και η άλεση τους. Δεν προλάβαιναν όμως να εξυπηρετήσουν όλο το κόσμο. Έτσι τα αλωνίσματα όλα, γινόταν αναγκαστικά στο αλώνι με τον βολόσυροΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Κείμενα

Σα ντο χωργιό, ποθές αλλού… | του Αντώνη Κουκλινού . Εκατέβαινε με το μπαστουνάκι το σοκάκι… Στη μ-ποδιά τζη βαστά τ’ αυγά, από το γ-κούμο τω ν’ ορνιθώ. Η γ’ Ελενιά επαράσερνε τη ν’ αυλή τζη κ’ όπως τη νε θωρεί να κατεβαίνει τση φωνιάζει. -Έλα να σε ιδώ, μωρή Βαγγελιά… κόπχιασε μέσα. -Να σταθώ θέλει μνιά σταλιά μωρή, δώμουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Κείμενα

Η συνάντηση | του Αντώνη Κουκλινού . Τη πόρτα είχενε σκιάς δυο πιθαμές ανοιχτή κ’ ένα φύλλο του παραθυργιού μισάνοιχτο, ίσα, ίσα να σκά μέσα το φως. Ησυχία…δε γροικάται μούδε τση μύγιας το φτερό, τάξε πως οι μπαταρίες τση βαβούρας αδειάσανε κ’ εκόπηκε εντελώς η τραβάγια τση γειτονιάς. Σα ν’ είπχιε το γ-καφέ ντου, εκαθάρισε μνιά ν’ αγκινάρα, τη λεμονιάζειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Κείμενα

Το νοιάξιμο | του Αντώνη Κουκλινού . Eξημέρωσε ο Θεός τη μέρα… Εμεροκοιμήθκενε σήμερο ο μπάρμπα ‘Λέξαντρος, επλάκωσέντονε το μαξελάρι φαίνεται. Ενεζήτηξέντονε το κουλούκι και πάει και του τσαφουνά τη μ-πόρτα ν’ ανοίξει. Ο ήλιος επρόβαλε στη ν’ αυλή ντου, τάξε πως κ’ αυτός, του χτυπά τη μ-πόρτα, να πορίσει όξω. -Μα γιάντα ‘ργει να σηκωθεί; Κάθα ταχινή απου θαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Κείμενα

Ο μαντολινιέρης | του Αντώνη Κουκλινού . Ήβαλε μπροστά τζη το πλυσταργιό πρωί, πρωί και ποκάνει το νερό τση βρύσης. Τηνε πχιάσανε τα διαόλια με το νερουλά, απου ήκοψε πάλι το νερό κ εντάκαρε να φωνιάζει. -Επόκαμε το νερό πάλι και ίντα θα γενούμε, απού ‘βαλα μπροστά μου να πλύνω κ’ έχω ρούχα ένα σωρό… Γροικά τηνε από μέσα ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ταξιδεύοντας

Πεζοπορία Μάταλα-Κόκκινη άμμος-Γουρνιά με τον Ορειβατικό Σύλλογο Αγ. Νικολάου «Τις καλύτερες φιλίες τις έχω κάνει στα βουνά» ανάφερε πάνω στη συζήτηση στην χθεσινή πεζοπορία μας, ο Μανόλης ο Ντρετάκης. Έτσι είναι, γιατί εκεί πάνω στο ζόρι, φαίνεται ο χαρακτήρας. Σε μια τέτοια πεζοπορία, πέρυσι το καλοκαίρι στον ορεινό όγκο της Τύμφης με τον Ε.Ο.Σ. Ηρακλείου, ξεκίνησε η γνωριμία με τουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Κείμενα

Οι σταγόνες τση βροχής | του Αντώνη Κουκλινού . Δυό καμεράκια σπίτι είχενε κ’ ένα παρακούζινο, ίσα, ίσα να μαγερεύγουνε κ’ ένα σοφρά να καθίζουνε να τρώνε. Το χειμώνα, άστα αξεκαθάριστα… Πέρα, πόδε, βάνανε λεκανίδες να στάσει το νερό απου το δώμα και κάθα ντίς και ντάι εξεσέρνανε τα κρεβάθια να μη γραίνουνται οι πατανίες και τα γιοργάνια. Φτωχοί αθρώποιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Ιστορία

Για τη Μάχη της Κρήτης | του Δήμου Καραγιάννη Είναι παγκοίνως γνωστό, αλλά και με μια ματιά διακρινόμενο, πως όλες οι ελληνικές εθνικές επέτειοι στην πατρίδα μας που έχουν οριστεί για τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα, που μ΄ αυτά θέλουν να τιμάμε την ελληνική ιστορία – κυρίως με πομπώδεις τίτλους και ονομασίες – όλα έχουν τις αφετηρίες τους στο ξεκίνημα τωνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…