By:
On:
In: Η κουζίνα της Αναστασίας

Φέτα σαγανάκι σε φύλλο κρούστας – μεζές όλων των εποχών Επειδή οι ευκαιρίες για μια προγραμματισμένη ή και εντελώς ξαφνική μάζωξη για μια ρακή, ένα τσιπουράκι, ένα κρασάκι ή μια μπύρα ποτέ δεν λείπουν, ένα σαγανάκι με φέτα σε φύλλο κρούστας και περιχυμένο με μυρωδάτο πευκόμελο, πικάντικο πετιμέζι ή πετιμέζι ροδιού, αλλά ακόμη και με το σιρόπι του αγαπημένου σαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Η τραπεζαρία μας | της Άννας Τακάκη Το τραπέζι της κουζίνας είναι αναμφίβολα το πιο σπουδαίο σε καθημερινότητα έπιπλο του σπιτιού μας. Εκεί θα πάρουμε το πρωινό, θα πιούμε τον καφέ ή το γάλα, θα φάμε μεσημεριανό και βραδινό. Εκεί σμίγει όλη η οικογένεια. Πάνω εκεί ακόμη η νοικοκυρά θα προετοιμάσει το φαγητό, θα παρασκευάσει τις πίτες ή τα γλυκάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Μη ρωτάς τη φωτιά | του Τάκη Βαρελά Στις πολιτείες των εκατομμυρίων προλετάριων, δεν ανθίζουν ποια τα φυλλοκάρδια τους. Στις καρδιές τους, θαρρώ πως η ανησυχία τους, ορίζει το ρυθμό. Το βήμα τους, σε μετρημένο χρόνο απλώνεται και ας κάνει ο νους τους, το γύρω του κόσμου στις μέρες των γιορτών. Τα ταξίδια τους, είναι τόσο κοντινά, που δεν αξίζουν,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Ιστορίες για αυτόχθονες ιθαγενείς και κάτι παπάρες… | του Γιάννη Χατζηχρήστου (ή τι μπορεί να χρονογραφούσε ο Τσιφόρος αν ζούσε σήμερα, Πρωτοχρονιά του 23 ανήμερα) Ήταν που λες αδελφάκι μου τα παλιά χρόνια κάτι Μπέηδες στην Μάνη πολύ μούτρα. Φορο-εισπράκτορες στο επάγγελμα με την βούλα. Όχι την Βούλα του Λούφα και Παραλλαγή, αυτή δεν είχε ανακαλυφθεί ακόμα. Θα έπρεπε ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Του γκαβού του πουλιού του φτιάνει ο Χριστός φωλιά | της Ζωής Δικταίου Δικά του κάστρα τα καταράχια της Μουργκάνας. Εκεί που δικαιώνεται η αστραπή και μολογά η βροντή, εκεί ροβόλαγε ο Τέλης, ψηλός, αδύνατος μα γεροδεμένος, με καστανά πυκνά μαλλιά και μάτια μεγάλα αμέρωτα, παιδί, το στερνοπούλι της Φώταινας, της τυραγνισμένης, που άγιαζε κάθε μέρα στην πάλη της ζωής,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Το πνεύμα της αδικίας | του Γιώργου Μπίμη Το πνεύμα της αδικίας σκιάζει την παιδεμένη γη κι οι άνθρωποι παραμένουν ολόιδιοι μέσα στους ατέρμονους αιώνες… Η συνείδηση όμως, αυτό το εξελιγμένο και προνομιούχο κομμάτι της ύλης, μοιάζει μ’έναν πλατύ ορίζοντα που αποζητά εναγώνια τη χαρά και τα δάκρυα, το φως και τη βροχή, τα ειδύλλια των γαλάζιων καλοκαιριών, τη μοναξιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Απολογισμός 2022 | του Γιάννη Χατζηχρήστου Οι μεν ισχυρίστηκαν ότι παίζουν σκάκι επί της παγκόσμιας γεωπολιτικής. Έχουν παράδοση σε αυτό το παιχνίδι. Θέλουν λέει να κερδίσουν το δικαίωμα να διορθώσουν τα κακώς κείμενα και να απελευθερώσουν τον οικονομικό νότο από την θηλιά των δανείων που του συσσώρευσε η προηγούμενη περίοδος. ► Οι δε παίζουν ζάρια. Αυτό που ξέρουν να κάνουνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Τα χαιρετίσματα μου στον Μπουρμπονίκο | του Μιχάλη Στρατάκη   Παραγγελιά έδωκα στη θειά μου τη Γιωργία, μόλις φτάξει στον παράδεισο, να βρει τον Μπουρμπονίκο και να του δώσει τα χαιρετίσματα μου. Φαίνεται πως δεν εξέχασε την παραγγελιά μου η θειά μου, γιατί από ντα ψες ο Μπούρμπος έχει κάμει κονάκι του το νου μου και δε λέει να ξεπροβάλειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Μια χιονισμένη Πρωτοχρονιά | της Άννας Τακάκη Γυρίζοντας πίσω την κλεψύδρα του χρόνου κάτι τέτοιες μέρες, έρχονται οι μνήμες οι μάγισσες να μου θυμίσουν μια Πρωτοχρονιά στο χωριό μου, μια λευκή κατάλευκη Πρωτοχρονιά του 1963. Εκείνο το πρωί ξύπνησα κι ήταν όλα λευκά. Λευκά και παραμυθένια. Τα σπίτια, οι στέγες, τα δέντρα, οι φράχτες λες κι ήταν όλα ψεύτικα κιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…