By:
On:
In: Κείμενα

Ο κουρκουζάνης… | του Αντώνη Κουκλινού Μπροσάφορμος, νευρικός, μονόχνωτος και ξεροκέφαλος ήτονε από μικιός. Μη σε ’κούσει να του αντιμιλήσεις, σε όσα λέει… Με το παραμικρό είχενε όρεξη για καυγά. Στο ντουκιάνι δεν τον επαίζανε, μούδε κολιτσίνα, γιατί θελα γραντίσουμε με τη γκρίνια ντου, αδέν τον ήθελε το χαρτί. Κοπελιάρης ήτονε ο μπαγάσας και καλός δουλευταράς, από τσι λίγους σταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αναδρομές

Oι ναυτεργάτες στον αγώνα κατά του φασισμού (1940-1945) | του Γιώργου Αλεξάτου Ενώ οι πρόσφατες δηλώσεις του μεγαλοεφοπλιστή Λασκαρίδη θέτουν, με χυδαίο, είν’ η αλήθεια, τρόπο, την αντίληψη ενός από τους διαχρονικά ισχυρούς πυλώνες του ελληνικού κεφαλαίου για το αστικό κράτος και τα εθνικά σύμβολα, ο πειρασμός να αντιπαραθέσουμε την αντίληψη των υφισταμένων την εφοπλιστική εκμετάλλευση είναι μεγάλος. Και ηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Χαροκαμένα μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Και πώς αλλιώς να τα πω, αφού ακόμα ταυτοποιούνται νεκροί από τη φριχτή τραγωδία στα Τέμπη; Δεν θα έχω πολύ κέφι σήμερα. Αλλά νομίζω πως πρέπει να τηρήσω το πρόγραμμα του ιστολογίου, να βάλω σήμερα ένα θέμα που, αντικειμενικά, έχει ευτράπελες πτυχές, τα μεζεδάκια, δηλαδή τα στραβά και ανάποδα, γλωσσικά κυρίως, της εβδομάδας πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Ο ερωτιάρης άνθρωπος, γεννιέται ερωτιάρης | του Μιχάλη Στρατάκη Του Άη Βαλεντίνου, μεγάλη η χάρη του, κάθε χρονιά στη γιορτή του να βάνω στο θυμιατό της μνήμης μου, αντί μοσκολίβανο, θύμησες από τους μιλιούνια έρωτες μου. Αυτό έκαμα και φέτος, με μεγάλη μου χαρά, διότι το δύσκολο δεν είναι να βρω ερωτοθύμησες, το δύσκολο είναι να βρω μοσκολίβανο. Από τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Λείπε από μια κακή ώρα να ζήσεις χίλιους χρόνους | της Άννας Τακάκη Πολλές φορές η γιαγιά μου έλεγε την παραμιά «λείπε από μια κακή ώρα να ζήσεις χίλιους χρόνους». Μα, αν ξέραμε ποια θα είναι η κακή ώρα δεν θα κάναμε τίποτα ή δε θα πηγαίναμε πουθενά μέχρι να περάσει. Και το τρένο πέρασε. Κι ήτανε η κακή ώρα.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Το «αόρατο χέρι ρύθμισης των αγορών» του νεοφιλελευθερισμού ver1.0 τα έπαιξε! | του Γιάννη Χατζηχρήστου Ζήτω η αrtificial intelligence toy ver2.0 σε ανατολή και δύση; Θυμάστε εκείνη την «αόρατο χείρα» που μας έλεγαν οι νεοφιλελέ την προηγούμενη 30ετια, αυτό που αν αφεθούν οι αγορές χωρίς καμία κρατική εποπτεία θα τα ρύθμιζε όλα ωραία και καλά, και επί αυτής στηρίχθηκε όλοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἡμῖν σήμερον | της Άννας Τακάκη Ευλογημένος ο άρτος, ευλογημένο το ψωμί που χόρτασε και χορταίνει πλήθος κόσμου. Κάποιοι τη σήμερον ημέρα ίσως ακόμη να στερούνται κι αυτό το καρβέλι, κάποιοι άλλοι το στερήθηκαν στα δύσκολα χρόνια. Κατοχή, πείνα, φτώχεια…. Μα τι μπορείς να πεις σ’ ένα παιδί που πεινά; Τι να του πεις,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ρωμαίος | της Μαρίας Σταυρίδου Δεν ξέρω ποιος σου έδωσε τον ρόλο. Ποιος έγραψε το σενάριο. Ποιος κράτησε τα λόγια. Οι κριτικοί πάντως έγραψαν … προχειροδουλειά, μπερδεμένες σκέψεις, κούφιες δηλώσεις, άνοστα φιλιά, πεθαμένα χάδια … Στον ρόλο εραστή οικτρά αποτυχημένος. Απόψε μπέρδεψες τα κουστούμια και δεν ξέρω πώς θα βγεις στη σκηνή, Ρωμαίος ή Ωραίος; Εγώ πάντα ο Μερκούτιος πεθαμένοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Καταλάγιασαν όλα και η σιωπή μέσα μου | της Ζωής Δικταίου   Βάρυνε η ατμόσφαιρα απότομα, μυριάδες αδέσποτες σκέψεις αφουγκράζεσαι τρέμοντας την αιωνιότητα τη στιγμή που ισορροπεί στα φτερά του ανέμου, θυμάσαι γυμνά πόδια, αδικαίωτα καρδιοχτύπια και το τρίξιμο στο κερωμένο πάτωμα το κλειδί και το τοπίο του Αχέροντα γνώριμα. Τρέχει το νερό ανάμεσα σε ρίζες και βαθιές σκιές ομολογείςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…