By:
On:
In: Αφιερώματα

Μέρα γιορτής… | της Εύης Κοντόρα Τι γιορτάζεις σήμερα μαμά;… Η κυρία Πιπίτσα είχε σηκωθεί από το χάραμα για να προλάβει να μαγειρέψει πριν πάει στη δουλειά. Η κατσαρόλα έβραζε απ’ το κακό της που την είχαν ρίξει στο μεροκάματο πρωί-πρωί κι η κουζίνα ήτανε γεμάτη αχνούς. Η Σπυριδούλα έψαξε να βρει τη μαμά της μέσα στην ομίχλη που μύριζεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα

Η Γυναίκα | της Ιφιγένειας Μανουρά Χειμώνας του 2020 έχει βρέξει αρκετά και έχουν βγει βρούβες να βρει κανείς με τα τσουβάλια. -Γιαγιά να ’ρθει θες να πάμε τσι βρούβες; -Ογρασά παιδί μου θα νέχει ακόμη. -Να βάλουμε γαλότσες. (Γιαγιά και εγγονή με ίδια τρέλλα). -Πάμε. Πήραμε τσάντες μια δεκαριά η κάθε μια, και δυο μαχαίρια που σε περίπτωση πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Ποίηση

Τρία ποιήματα για τη γυναίκα | της Άννας Τακάκη Είμαι γυναίκα που το θαύμα γεννά. Είμαι γυναίκα και είμαι το γάλα. Είμαι το γάλα που θρέφει τη γης, τη θρέφει να γεμίσει ο κόσμος ιδέες, μυαλά, συναισθήματα. Είμαι γυναίκα και είμαι η μήτρα, που βυζαίνει το σπόρο, να βγει η σπορά, καλοσπορά, ν’αβγατίσουν οι πόλεις, τα χωριά, ν’ανθίσουν τα περιγιάλια,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα

Ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας για την παγκόσμια μέρα της γυναίκας   Η ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας για την παγκόσμια μέρα της γυναίκας: Απευθυνόμαστε σε σένα εργαζόμενη και αυτοαπασχολούμενη, μισθωτή και αυτοαπασχολούμενη επιστήμονα, αγρότισσα, φοιτήτρια, νέα μητέρα, συνταξιούχε, μετανάστρια και πρόσφυγα. Η 8η Μάρτη, η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, είναι μέρα αφιερωμένη σε σένα γιατί είναι μέρα αφιερωμένη σεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Πάρε με όταν φτάσεις | του Θεοχάρη Παπαδόπουλου Μου είχες πει, ότι όταν ήσουν μικρή έμπαινες στο τρενάκι του τρόμου και χαμογελούσες στο θάνατο. Κι όταν μεγάλωσες, φοιτήτρια πια, έπαιρνες το τρένο του τρόμου χωρίς να το ξέρεις, γιατί έτσι το κάνανε τα κέρδη των λίγων. Σου είχα πει: Πάρε με όταν φτάσεις· μα το τηλέφωνο έμεινε κρύο και βουβό.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Συρτάρι κλειστό μιας εξόριστης μνήμης | της Ζωής Δικταίου   Στ’ ακροδάχτυλα η θύμηση τής αφής περίεργα ακόμη γνώριμη παράξενα ξένη. Ηττημένος στο ανοιξιάτικο φως τα μαλλιά γεμάτα φθινόπωρα η αγάπη γλιστρά απ’ τα μάτια στην άμμο, σκορπισμένα τα λάφυρα της τρικυμίας. Κρυφά αναζητάς μυστικούς κώδικες αυτούς που μιλούν για το αιώνιο τού Έρωτα και το ουράνιο πεπρωμένο με λέξειςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ζημιές της ζύμωσης | του Γιώργου Γωνιανάκη Πριν μπεις στη μηχανή οι μηχανές ανάβουν. Ενηλικιώνεσαι. Αποκτάς ταυτότητα αλλά ταυτότητα δεν έχεις. Με αναζητήσεις κρύβεις το κενό και το κενό σε κάνει φωτοτυπία του εαυτού σου. Έτσι, έξω από την κίνηση, κινείσαι – την πτώση με προσγείωση αλλάζεις αλλά οι μέρες απώλεσαν το ανήμερο, οι μέρες αντίγραφα κι εκτυπωτής ασπρόμαυρος οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

H αυτοκρατορία των αισθήσεων | της Άννας Τακάκη Η αίσθηση μου είπες!… Αυτή και μόνον αυτή θ’ αλλάξει τον κόσμο! Κι έγειρες πάνω μου με όλα σου τα αισθητήρια όπλα να με κουρσέψεις, κουρσάρε του έρωτα, κουρσάρε μιας νύχτας ατελεύτητης ευτυχίας! Κι εγώ αφέθηκα να με ληστεύεις, μα σου πήρα ό,τι πιο ωραίο και δυνατό είχες πάνω σου! Σου πήραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Για μια κουβέντα | της Ιφιγένειας Μανουρά Στον Αποκριάτικο χορό του συλλόγου Κρητών Νάπολης, συναντήθηκαν για πρώτη φορά η Αφροδίτη με τον Ευτύχη. Και ο Θεός Έρωτας έκανε πάλι το θαύμα του και θανάσιμα λάβωσε τα παιδιά με τα βέλη του. Η Αφροδίτη Αθηναία, μετά το πτυχίο της στην Αρχιτεκτονική, έκανε στη Νάπολη της Ιταλίας το μεταπτυχιακό της στη συντήρησηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…