By:
On:
In: Ποίηση

Οπλίζοντας ελπίδες | του Γιώργου Γωνιανάκη α Λάμψεις από λεπίδες μας τυφλώνουν· κι η απειλή δεν πλησιάζει πια παρά βαθαίνοντας μαυρίζει. Γιατί είναι η κόψη μας ακόνιστη, κι έχουν τα κόκκαλα κακώσεις. Παχύδερμοι, δε νιώθετε τη φρίκη στο πετσί σας; Γελάτε. Δε δίνεται το βίωμα για χλεύη. Κι ο δρόμος είναι που οπλίζει τις ελπίδες: καίει το λίπος στο μυαλό,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ονειροπόλοι | του Άρη Ταστάνη Κινήσαμε πάλι για μακρινά ταξίδια. Κι ας φτάσαμε μόλις χθες στο λιμάνι που τ’ ονομάζουν: πραγματικότητα… Οι δρόμοι που σπάραξαν τα όνειρά μας και την ανεμελιά της νιότης μας, αχόρταγοι… Καρτερούν, να επαναλάβουν το άλεσμα όσων περισώσαμε… Οι φίλοι χάθηκαν, για πάντα μας τονίζουν… Εκείνα τα πικρά τους μάτια μόνο θυμάμαι. Και που χρόνος ναΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Μ’ ένα μαύρο σταυρό στην καρδιά | της Ζωής Δικταίου Του κόσμου που μ’ αρνιέται καθαρά δεν έχω χρέη περιττή στην πολιτεία του τσιμέντου και στους δρόμους τ’ ουρανού απαίδευτη τι γυρεύουν ανάμεσα στ’ άστρα τα κόκκινα γοβάκια …εσένα στο φως. Φτερουγίσματα δειλά το ταξίδι σου έχει ένα όνομα ξεθωριασμένο βελούδο κόκκινο στα χείλη. Μ’ ακούς μα δεν ξέρεις πώςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Έρευνα-Επιστήμη

Η ιστορία του χαρτιού | του Δημήτρη Κουτουλάκη Η ιστορία του χαρτιού ξεκινάει πολύ πριν από την εφεύρεσή του. Από την ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύψει τις ιδιότητες των φυτών, να τα επεξεργαστεί και να τα χρησιμοποιήσει ως πρώτη ύλη για την τροφή, την ένδυση, τη στέγαση, τον ρουχισμό του και εν τέλη ως επιφάνεια γραφής. Η εφεύρεση του χαρτιούΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Σκύβω κάθε βράδυ | της Άννας Τακάκη Σκύβω κάθε βράδυ και μαζεύω τα παραπονεμένα λόγια μου τα κλείνω στην απόχη μη μου φύγουν και πιάσουνε τα διάπλατα και γίνουνε καημοί της ξενιτιάς της ερημιάς ξεθωριασμένα νυχτοπούλια. Στη λίγωση του φεγγαριού Σμικραίνουν όλα γύρω μου!.. Τι γίνανε της μέρας οι βλαστοί που κάθε λίγο ακουμπούσαν το παράθυρό μας; Κι ωχ, μάκραινανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Αναστάσιμο | του Τάκη Κ. Παπατζώνη   Ἠρθε ἡ ὥρα γιὰ ἀνάπαψη κ’ ἔμεινε ἄπραγη. Μᾶς λένε πὼς ξακολουθεῖ ἀλύπητα ἡ πορεία. Ὅ,τι μᾶς ὑπολείφθηκε, μᾶς λέν, θἆναι πορεία. Μπρός κίνδυνος, πίσω µας κίνδυνος. Τὸ γὰ σταθοῦμε σηµαίνει θάνατος. Τὸ νὰ βαδίζοµε σηµαίνει πάλι «θάνατος» µόνο ἡ κούραση τὸν καλύφτει. Κ’ ἕνα φάντασμα ποὺ σέρνεται αὐτόματα στὰ βράχια, δὲ φοβᾶταιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Να Αναστηθούμε… | του Γιώργου Χουρμουζιάδη Είπα, μέρα που είναι σήμερα, ν’ ασχοληθώ με το νόημα της Ανάστασης. Όχι με τη μεταφυσική του διάσταση, που προσπαθούν να μας εξηγήσουν τα «γράμματα» της Εκκλησίας και οι αυτοσχέδιοι θεολόγοι της τηλεόρασης και του άμβωνα, ούτε με τη διάσταση των εικόνων και των κινήσεων, της αισθητικής και της αδιόρατης τρυφερότητας που αναδίδουν όλεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Καραγκιόζικο Πάσχα | του Βασίλη Πλάτανου Μια πασχαλιάτικη καραγκιόζικη κωμωδία του Γ. Χαρίδημου Καραγκιοζίστικο Πάσχα στη στάνη που έχει ο Μπαρμπαγιώργος στο βουνό, είναι μια σύντομη κωμωδιούλα, που κυριολεκτικά αυτοσχεδίασε ο αξέχαστος φίλος, δάσκαλος, κορυφαίος καγκιοζοπαίχτης Γιώργος Χαρίδημος (μας «αποχαιρέτησε» ανοιξιάτικα πριν δέκα χρόνια),(1924-1996), βασισμένος στην πλούσια παράδοση που έχει το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο, με τις φιγούρες – σκιές. ΌπωςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Το δικό μας Πάσχα | του Γιώργου Κακουλίδη Το δικό μας Πάσχα, με τους γέροντές μας, τους σιωπηλούς, που όρθιοι στην άκρη της μάχης, μέσα στην ομορφιά τους, διάβαζαν σαν μικρά παιδιά το γράμμα που τους έστειλαν ο Σαράφης και ο Άρης: «Να είστε περήφανοι για το έργο σας και να έχετε ήσυχη τη συνείδησή σας ότι κάνατε το καθήκονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…