Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Το τώρα και το αύριο… | του Γιώργου Μπίμη Η πληγή, που σήμερα αποκαλύπτεται, αύριο θα στάξει αίμα, στο θρήνο και στο σπαραγμό, στο απάνθρωπο μαρτύριο που θα συγκλονίσει και θα συνταράξει την ψυχή, που θα ερημώσει και θα καταστρέψει κάθε προσδοκία για το μέλλον μας, μια ακαταμέτρητη και ακαταστάλακτη οδύνη! Ωστόσο, η ύπαρξη δοξάζεται και αποθεώνεται μόνο στο ορατόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο σερσέμης | του Αντώνη Κουκλινού Είχενε πολύ μνυαλό από τα γενοφάσκια ντου κι εξετέλεψε μεγαλέμπορας… Ήβρηκε μνια ολιά, περιουσία και την αβγάτισε σαν τη κλωσσού, σκιας δέκα φορές. Μεταπράτης, ότι καρπό εβγάνανε γύρου – γύρου, αυτός τον-ε γόραζε, μέχρι και τ’ άχερα ανεμάζωνε. Λάδια, ξύδια, σταφύλια, δεν ήφηνε πράμα και τσι τρυγιές εμάζωνε και τσι ’κανε σαπούνι και τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πνευματικά μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Θα καταλάβατε πως τα λέω έτσι από τον υποψήφιο βουλευτή της ΝΔ, τον κ. Σπύρο Πνευματικό, που προκάλεσε, καλώς ή κακώς, σάλο με τις δηλώσεις του για τους καρκινοπαθείς τελευταίου σταδίου και τελικά τέθηκε εκτός εκλογικού αγώνα, κατά τον ίδιο τρόπο που είχε τεθεί εκτός αγώνα ο Γιώργος Κατρούγκαλος του ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Νέο-Έλληνας | της Μαρίας Σταυρίδου Αναμασάω εικόνες από ένα μισοξεχασμένο παρελθόν. Ξεδιπλώνω θυσίες και ηρωισμό μιας άλλης γενιάς πείθω τον εαυτό μου πως είμαι ένας άξιος διάδοχος, ένας τιμημένος στυλοβάτης του σήμερα… περήφανος…, αξιοπρεπής… Ασυναίσθητα… κοιτάζω το είδωλο στο κάτοπτρο. Η ντροπή με χλευάζει… επαναστατεί από αγανάκτηση, θέλει να μου ορμήσει… να με καταχερίσει. Ο ψίθυρος της συνείδησης με διαβεβαιώνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το «ιωβηλαίο» της Ευρασίας vs «global reset» του Νταβός, το ντεμοντέ της ιδιοκτησίας και ένας τρίτος δρόμος αντ’ αυτών | του Γιάννη Χατζηχρήστου (Ή γιατί δεν θα πας διακοπές και φέτος!) Στην αρχαία Μεσοποταμία ονομαζόταν «Ιωβηλαίο» όχι τα γενέθλια μίας βασίλισσας αλλά όταν τα χρέη με τόκους είχαν αυξηθεί τόσο πολύ για να αποπληρωθούν, που η πλάκα που τα κατέγραφε,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα ζάρια | του Γιώργου Ηρακλέους Αγάπη με τα ωραία μάτια, δεν κοιτάζεις πουθενά, λές και δεν έχεις βλέμα, μόνο γλιστράς από σώμα σε άλλο σώμα, γυρνάς από ψυχή σε άλλη ψυχή, φωλιάζεις για λίγο, κι ύστερα φεύγεις, γίνεσαι καπνός… Κι εμείς, χωρίς αγάπη, πιο φτωχοί και από τη φτώχεια, κρυβόμαστε σε ξεθωριασμένα ονόματα, αγγίζουμε τη κορυφή της δυστυχίας! ΠοιοίΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Καταζητούμενος | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Σμιλεύει ο πόθος τη σκουριά, στου χρόνου τη λεπίδα, κι η κάθε σκέψη ακροβατεί στον ήχο της σιωπής, θαρρείς ρινίσματα χαλκού, στης μοίρας τη ρυτίδα, οι λέξεις μοιάζουν της καρδιάς, π’ αρνήθηκες να πεις… Υμνείς, μ’ απίστευτη ανοχή, περίσσια καλοσύνη, αυτή την άγια υπομονή, στης λήθης το γκρεμό παραπατώντας, προσδοκείς να βρει η ψυχήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δώσ’ μου λίγο χρόνο να περάσω τη θάλασσα | της Άννας Τακάκη Θα σε βρω ξανά στα φτερά των γλάρων, που αφήσαμε σ’ εκείνο τα’ ακρωτήρι. Στις πατημασιές της άμμου που δε σβήνει το κύμα μήτε ο χρόνος. Θα σε βρω ξανά στο βραχονήσι της αρμύρας που σ’ έχει ριζώσει η μοναξιά σου. Δώσ’ μου λίγο χρόνο να περάσω τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μανουσομαρία, στα χέρια το πρόσφορο και το μεγάλο ξόδι στην ψυχή | της Ζωής Δικταίου Κατάμονη μα όχι λησμονημένη στην κορφή στην Κεφάλα. Κοιτάς στα περασμένα. Μέσα από ένα θαμπό γυαλί ψάχνεις το Λασίθι που αγάπησες, το Λασίθι στην ψίχα της ψυχής σου μια κλωστή κόκκινη, τυλιγμένη στην λαθρακιασμένη ανέμη της Κοκολίνας. Με την όραση πολιορκείς τα κοντινά και ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
