Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Οι πρόσφυγες | του Γιώργου Μπίμη Σαν τα πουλιά οι άνθρωποι οδοιπορούν στη μπόρα, στο κύμα και στον άνεμο, έρμοι, σε ξένη χώρα… Ανήθικε πολιτισμέ του βάρβαρου αιώνα, νήπια, γέροι κι άρρωστοι, ριγούν σ’ έναν κυκλώνα. Από του Άδη τα στενά, μαύρες σκιές περνάνε, νιοι και μανάδες κι ορφανά που λυτρωμό ζητάνε. Μα οι μέρες δεν αλλάζουνε στου δειλινού τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το προσφυγόπουλο | του Γιώργου Ηρακλέους Πού πήγε εκείνο το μικρό παιδί που μάζεψα απ’ τους παγωμένους δρόμους; Δεν είχε όνομα, έκλαιγε μες στη νύχτα πλάι στο γκρεμισμένο σπίτι του φεγγαριού… Δε μιλούσε, με κοίταζε βουβό σαν να λεγε: «Αφήστε με να γυρίσω στην πατρίδα μου, στη γειτονιά μου…». Στα χέρια του κρατούσε δυο λιωμένα παπούτσια, ξυπόλυτο, μύριζε ιδρώτα καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Νυχτοπερπατητής | Κώστα Μιχαήλ Μαρή Νύχτα περπάτησα στης μοναξιάς τους δρόμους, κόντρα στα σύνορα, στης λογικής τους νόμους, γιόρταζα πάντα νύχτα μόνος με τον πόνο, σ’ εμένα πίστευα, μα πιο πολύ στο’ χρόνο… Νύχτα ψηλάφισα αμαρτήματα και πάθη, γεύτηκα μέλι απ’ το κεντρί, ρόδο απ’ τ’ αγκάθι, χρώσταγα σ’ όνειρα, σιωπές, ψυχή και σώμα και λάθη από το παρελθόν, πληρώνωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εκεί που ξοδεύτηκαν οι αναμνήσεις | της Ζωής Δικταίου Γύρισα, πάλι τον Αύγουστο αμίλητη, μάτια θολά, όμως τίποτα δεν τα εμποδίζει να κοιτάζουν με τον ίδιο τρόπο, προς το τέλος του μήνα η πανσέληνος με μια υποψία φθινοπώρου οι νύχτες, κάτι απ’ αγιάζι στο παράθυρο μα πως γίνεται κάθε φορά εκεί που ξοδεύτηκαν οι αναμνήσεις εκεί που τις πήρε τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Νοσταλγικός Ιούνης | της Άννας Τακάκη Να θυμάσαι τον Ιούνη, μ’ένα κύμα από στάχυα, μ’ένα κήπο από ρόδα και γιασεμιά κι ένα τσούρμο από παιδιά στις αλάνες. Να θυμάσαι τον Ιούνη σ’ένα θρανίο με μια κόλλα χαρτί, ένα στυλό κι ένα χτυποκάρδι. Να θυμάσαι τον Ιούνη με την μπλε ποδιά που άφησες σε μια καρέκλα. και που ποτέ δεν τηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Γλωσσούδες, καλοκαίρι του ’23: Οι γιατρίνες… | της Ιφιγένειας Μανουρά. Το να επισκέπτεσαι πολύ πρωί τη θάλασσα έχει πολλαπλά οφέλη. Δεν έχει σχεδόν ποτέ κύμα πριν τις δέκα. Την απολαμβάνεις με ελάχιστο κόσμο και καμιά φορά όταν πας πολύ πρωί γύρω στις 8, μπορεί και να είσαι ολομόναχός σου. Είναι πολύ κρύα οπότε ξυπνά σώμα και μυαλό. Δεν σε ξεροψήνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μια πεζοπορία της ζωής και του πολέμου | της Τασούλας Κεφαλέλη Προς την Κρυσταλλοπηγή. Δώσαμε σκληρές μάχες. Εκεί πέσανε πολλά παλικάρια. Εμείς πιάσαμε την οροσειρά και είχαμε οχυρωθεί καλά, με τέλεια χαρακώματα. Εγώ και ο Ερμής απ’ την αριστερή πλευρά απ’ τα υψώματα όπου είχαμε στήσει ένα πρόχειρο πολυβολείο μπορούσαμε και ελέγχαμε απέναντι τις δυνάμεις του εχθρού. Οι μέρες ήτανΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μνια ακόμη επεισοδιακή φωτογράφηση | του Αντώνη Κουκλινού -Εγώ κι ο Βέγγος…, ένα πράμα…, χα,χα,χα,χα! Η ομορφχιά στη γυναίκα δυστυχώς, έπαψε να ναι φυσική. Και το λέω μετά λύπης μου… Ήρθενε μνιa κοπέλα γύρω στα είκοσι, να βγάλει φωτογραφίες για ταυτότητα. Ντυμένη με ξώπλατα και χτενισμένη τση μπενιάς…! Καθίζει λοιπόν στο σκαμπό και ρίχνει τα μακριά μαλλιά τζη στο πλάιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Προσωπικό και Εμπιστευτικό | του Γιάννη Χατζηχρήστου Και ξάφνου γέμισε το Αιγαίο με αστερόσκονη Κεμάλ. Από μια έκρηξη από εκείνο το ασημένιο φεγγάρι που είδα να ανατέλλει προχθές, ολόγιομο πάνω από τον Κιθαιρώνα. Δεν ξέρω να γράφω ποιήματα, σαν εκείνα τα υπέροχα που γράφει η βιβλιοθηκονόμος της Αλεξάνδρειας, για να στην περιγράψω. Εκείνη έμαθε, βλέπεις, να διαβάζει τις ψυχές πίσωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
