Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Ψαλμός | του Γιώργου Ηρακλέους Άνοιξη αόρατη και μυστική, αντηχεί ψηφιδωτός ψαλμός, ψάλλει για τη ζωή, τη λυπημένη και την όμορφη… Ανάβει το όμορφο κεφάλι της Κυριακής, και εσύ ζαλίζεσαι αρμενίζοντας σε ήχους και σε κλίμακες. Τα πρόσωπα των μικρών παιδιών λάμπουνε στο λίκνο! Παρακαλώ τον Θεό να μπορέσω κάποτε να γράψω με λόγια τι είναι αυτή η αγάπη; ΤώραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Πολυσχιδώς | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Τ’ άστρο απ’ το ρήγμα της φωτιάς, στο πέλαγο της μοναξιάς, πολυσχιδώς αντανακλά τον εαυτό του… Φτωχός διαβάτης ο καημός, στης νύχτας τη σιγή σκυφτός σαλεύει αργά κι αναζητά μια θέση, να ‘βρει στο φλεγόμενο πλευρό του, μ’ ευχή να ντύσει τα σκοτάδια της καρδιάς… Πολυσχιδώς, ο πολυτάραχος καιρός, χτυπά αφειδώς, στης μαύρης μοίραςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η Κόρη στη θάλασσα | του Νίκου Λουκαδάκη Θρύλοι και ιστορία των τοπωνυμίων Ήφυγε το καλοκαίρι, εμπήκε το φθινόπωρο μα ο ήλιος, πυρωμένος ακόμη, μου χαμογελά σαν με θωρεί πρωί-πρωί να τονε ξανοίγω. Τέτοια εποχή ρέγομαι να σαλεύγω στη φύση μα οφέτος είπα ν’ αρχίξω απ’ αλλού. Έτσα μ’ έβγαλε η στράτα στην πολύβουη Χερσόνησο, για να ιδώ ίντα σημάδιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δύο ποιήματα για την Παλαιστίνη | του Ειρηναίου Μαράκη Στη διαδήλωση Τα χέρια θα δώσουν ο Άραβας με τον Εβραίο και μαζί θα βαδίσουνε στην αντιπολεμική διαδήλωση, με θυμό και πάθος θα αγωνιστούν για μια ελεύθερη Παλαιστίνη. Μια νέα μέρα Μη φοβάσαι, η νίκη θα είναι δική μας. Μαζί θα χτίσουμε μια ελεύθερη πατρίδα. Μη φοβάσαι Παλαιστίνη, με το όπλοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Lilou | της Ζωής Δικταίου Στη λαϊκή αγορά, αγκαζέ με τις ακίνδυνες νεοσύλλεκτες σκιές των παιδιών και των πουλιών, εκεί είχε μάθει να ζει, ξόρκιζε το φόβο αναπολώντας σκονισμένα είδωλα της νιότης αυτά που έβγαιναν από τις παλιές εφημερίδες όταν τις έκοβε και τις έβαζε στα καφάσιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η καυκησάρα |της Άννας Τακάκη -Μαρίκα, μέσα είσαι; άνοιξε να σου πω. Κάπα καπί* είναι η γειτόνισσά μας η Αρχοντούλα. Πού πάνε, κοντό, εφύγανε; -Άστηνε και δεν μπορώ, μπλιο, μωρή Στασία, να τση γροικώ. Τ’ αφτιά μου ντιντινίζουνε*, οντέ κινά να μου λέει τα καυκιά* τζη. Κι απόι τα ίδια και τα ίδια και φτου κι από την αρχή!ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
O ταχυδρόμος… | του Αντώνη Κουκλινού Από χωργιό σε χωργιό… από σπίτι σε σπίτι, με οποιοδήποτε μέσο και παντός καιρού. Η καθημερινή μας επαφή με το χαμπέρι. Ο δικός μας άνθρωπος, που θα μας φέρει το χαρμόσυνο νέο, το θλιβερό μαντάτο, τη σύνταξη του γέρου. Ο άνθρωπος που μοιράζει τη χαρά, καβαλικεύοντας το μοτοσακό, μας φέρνει το χαμόγελο στα χείλη,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μεταχαλογουινικά μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Που τα αποκαλώ έτσι επειδή μόλις πέρασε το Χαλογουίν, φυσικά. Μια γιορτή που μέχρι πριν από 10-15 χρόνια ήταν σχεδόν άγνωστη στα μέρη μας -και που η καθιέρωσή της, περισσότερο κι από τον Άγιο Βαλεντίνο, αποτελεί ένδειξη της σχεδόν απόλυτης ομογενοποίησης που επικρατεί στην εποχή μας σε όλο σχεδόν τον πλανήτη. Εντάξει, μπορεί καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Κέρκυρα, σμίλη της ψυχής, φως στη βροχή | της Ζωής Δικταίου (μέρος 3ο) [Το δεύτερο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.] Και η εμπειρία δεν τελειώνει στη σκουριά και στις άγριες πτυχές του απότομου βράχου, όχι, η θέα του ανοιχτού ορίζοντα αποτελεί καινούργια πρόκληση για να ανηφορίσεις στο Όρος. Στο βάθος τα Διαπόντια νησιά, ντυμένα στα χρώματα του δειλινού διεγείρουνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
