By:
On:
In: O τόπος μας

Από…Κοπέλι έως…Τσούμαρος | του Νίκου Λουκαδάκη Στα χνάρια των λέξεων Δυο λέξεις πάλι στέκουν ομπρός μου. Δυο λέξεις χιλιοειπωμένες, απλές. Μα εδά ήμαθα μπλιο. Κιαμιά λέξη δεν την προσπερνάω αν δεν τηνε ξεψαχνίσω, αν δεν την αγγίξω, δεν τηνε μυρίζω, δεν τηνε γευτώ. Αν δεν τηνε απλώσω ομπρός μου να τηνε ψαχουλέψω ως το μεδούλι της. Ανοίγω τα κιτάπια τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Darcy | της Ζωής Δικταίου Από το φεγγίτη, αψηφώντας τις πιθανότητες γλιστράει μποέμικα, τρέμει στο κρύο τζάμι το φως του φεγγαριού, τη συμμαχία νοσταλγίας και σιωπής τέμνουν οι λάμψεις που πάλλονται στο σαλόνι, η Darcy, μετά την περιήγησή της στο μουσείο, μαθητεύει στη νύχτα, στην τέχνη, στηνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Ο παραζούβαλος | της Άννας Τακάκη Δεν ήτανε μορφονιός μήδε και πολλά σορτερός*. Αν ήστεκε επήγαινε μεσόπαντας, κι αν ήτανε καθιστός εμούλωνε* κι εξάνοιγε τα κανιά* του. Αν ήνοιγε το στόμα του επέτα μαλαστούφες* και καθαρογλωσσίδια*. Για κουζουλό πάλι δεν τον ήκανες, μα μήδε και για γνωστικό. Με λίγα λόγια ήτανε παραζούβαλος*. Μανιό τονε λέγανε. Το Μανιό τση Τουρκονταούλας*. ΠαρατσούκλιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Η κάμπια | της Ιφιγένειας Μανουρά Είχαμε συμφωνήσει με το κοπέλι να πάμε μαζί για ψώνια. Μας αρέσει να πηγαίνομε παρέα και να παίρνομε και απαγορευμένες τροφές για τα βράδια που είναι ελεύθερα, δις και τρις μηνιαίως, που τρώμε οτιδήποτε. Περιμένω να έρθει από τη δουλειά, περιμένω, άφαντος. Στέλνω μήνυμα και μετά από ένα τέταρτο απαντά ότι το ξέχασε -γιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες | της Μαρίας Σταυρίδου Μια μέρα σαν όλες τις άλλες… Η μέρα που η ζωή φόρεσε την απόγνωση φουλάρι και αποφάσισε να πάει λίγο πιο κει… Κούφιες συζητήσεις μ’ έναν άνοστο καφέ δίπλα από ένα βιαστικό «Σ΄αγαπώ» και μια μόνιμη απάντηση «Δεν μπορώ». Μια αγχώδης γιαγιά που τρέχει να προλάβει τα παιδιά μια σάκαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Ο μαντολινιέρης… | του Αντώνη Κουκλινού Ήβαλε μπροστά τζη το πλυσταργιό πρωί, πρωί και ποκάνει το νερό τση βρύσης. Την-ε πχιάσανε τα διαόλια με το νερουλά, απού ήκοψε πάλι το νερό κι εντάκαρε να φωνιάζει. -Επόκαμε το νερό πάλι και ήντα θα γενούμε, απού ’βαλα μπροστά μου να πλύνω κι έχω ρούχα ένα σωρό! Γροικά την-ε από μέσα να βαταλαλείΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Λογοτεχνία

Κέρκυρα, σμίλη της ψυχής, φως στη βροχή | της Ζωής Δικταίου (μέρος 4ο) [Το τρίτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.] Ήρθε η ώρα να ψηλαφίσεις την αρχαιότερη γεύση της ζωής, το αλάτι στην άλλη πλευρά, στις παλιές Αλυκές, να συμφιλιωθείς με ό,τι σε χωρίζει, ό,τι σε πονάει, να λησμονήσεις «πικρά λόγια, νερό κι αλάτι» συνηθίζεις να λες και κλαίς…ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Κεντρικοεπιτροπικά μεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Που τα λέω έτσι επειδή τούτο το Σαββατοκύριακο συνεδριάζει η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ. Η λέξη «κεντρικοεπιτροπικός» δεν γκουγκλίζεται (δεν γκουγκλιζόταν, για την ακρίβεια, μέχρι σήμερα το πρωί, διότι τώρα υπάρχει το άρθρο μας), αλλά σε παλιά αριστερά κείμενα έχω δει το «κεντρικοεπίτροπος» σαν όρο μονολεκτικό αντί για το «μέλος της Κεντρικής Επιτροπής». ΚαιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Μεγεθυντικός φακός

Από τον Henry Ford και τον «αναρχικό τραπεζίτη» του Πεσσόα, στο αναρχοσοσιαληστρικό δίδυμο Σάλα-Στουρνάρα και τα ενεργειακά ψηφιακά νομίσματα στην αρχιτεκτονική της νέας μετα-παγκοσμιοποίησης | του Γιάννη Χατζηχρήστου Το 1921, ο Αμερικανός βιομήχανος Χένρι Φορντ πρότεινε τη δημιουργία ενός «ενεργειακού νομίσματος» που θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση ενός νέου νομισματικού συστήματος – προσφέροντας εντυπωσιακές ομοιότητες με το «ηλεκτρονικό σύστημαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…