Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Στρατόπεδο Χαϊδαρίου | του Θέμου Κορνάρου Την πρώτη μέρα που κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου, πήρα μέρος αμέσως στη ζωή της πολιτείας μας. Από το πρωινό προσκλητήριο κιόλας. Πρωταντικρύζω το τοπίο. Ένα πέταλο, κλειστό από τα δυτικά και το βοριά. Γδυμνά βουνά υψώνονται απότομα. Κάπου – κάπου ξεχωρίζεις μια λιανοστρατούλα να σε προσκαλεί, ποιος ξέρει σε ποιες ειρηνικές στάνες.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δείγμα γραφής από πέντε νέες ποιητικές συλλογές | γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης Η ποίηση τα τελευταία χρόνια αποτελεί μία από τις πιο υποτιμημένες τέχνες στη χώρα μας. Ελάχιστοι διαβάζουν ποίηση και ακόμα λιγότεροι την αναζητούν στα ράφια των βιβλιοπωλείων σε αντίθεση με τα έργα του πεζού λόγου. Οι αιτίες γι’ αυτό είναι αρκετές. Η κυριότερη αφορά την πολιτική των κρατικώνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Της πρώτης μου νιότης | του Μανώλη Χασάπη Τον πατέρα μου τον έλεγαν Γιώργο Χασάπη. Τον φωνάζανε και Χασαπάκη. Τη μητέρα μου την έλεγαν Σταματίνα. Ο πατέρας μου ήταν από την Κάλυμνο των Δωδεκανήσων και η μητέρα μου από τη Σάμο. Ημασταν μία πολύ φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας μου, ήταν μικροπωλητής, έκανε διάφορες δουλειές του ποδαριού, ήταν άνθρωπος του κρασιού,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ώρα κινδύνου | του Θράσου Καστανάκη Ο Μανωλάκης, χλομός, με κάτι μάτια κατάμαυρα, με φρύδια κατάμαυρα, με την κεφαλή κουρεμένη, αλλά με κατάμαυρα τα μαλλάκια π’ αρχίζανε πάλι να φυτρώνουν, χλομός έτσι και κατάμαυρος ο Μανωλάκης, κάπου δώδεκα, κάπου δεκατριώ χρονώ, έσερνε το καροτσάκι του κι ανέβαινε τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης, εκείνο το κυριακάτικο πρωινό. Τριγύρω του ήτανε μεγάλη γαλήνη καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τα «Αλικαρνάσσεια 2022» 20-24 Ιούλη στο γήπεδο Ηροδότου Προσηλωμένος στο στόχο του για τη διάσωση, διατήρηση και προβολή ηθών, εθίμων, παραδόσεων κι όλων των στοιχείων της πολιτιστικής μνήμης, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νέας Αλικαρνασσού «Αρτεμισία», διοργανώνει και προσφέρει βραδιές πλούσιες σε μουσικές περιπλανήσεις, με στοιχεία παράδοσης και προβολή της δημιουργίας των τμημάτων χορωδίας, ορχήστρας, χορευτικών και θεατρικού του συλλόφου. Όλα αυτάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο ανήθικος δρόμος του πολιτισμού | του Βασίλη Ραφαηλίδη Η ιστορία βαδίζει το δύσκολο δρόμο της, ερήμην της ηθικής. Βέβαια, η ηθική υπάρχει πάντα, αλλά μόνο για να ελέγχονται από την κοινωνία τα καταστροφικά ένστικτα Και ο άκρατος εγωισμός, μέσα από ένα πλέγμα απαγορεύσεων, που κατά κανόνα έχουν θεϊκή επικύρωση, ώστε να γίνονται, αν όχι περισσότερο πειστικές οι απαγορεύσεις, τουλάχιστονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο Μπαλάφας στον παράδεισο | διήγημα του Δημοσθένη Βουτυρά . Ύστερα από τόσα βάσανα και κόπους που κατόρθωσε ο Μπαλάφας να κάνει παπούτσια, κάτι γιγάντιες αρβύλες, πέθανε. Ίσως απ’ την πολλή χαρά του που θα φορούσε κι αυτός μια φορά, καινούρια παπούτσια το έπαθε αυτό. Όταν η ψυχή του άφησε το βρώμικο σαρκίο του και το πιο βρώμικο μικρό δωμάτιόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εφτάζυμες αναμνήσεις | της Ζωής Δικταίου «Εδώ οι ποιητές μιλούν με τον καιρό και μ` ένα πικραμύγδαλο στη χούφτα ξορκίζουν τον θάνατο. Οι ποιητές, το ξέρεις, δεν φεύγουν ποτέ, ανεβαίνουν ψηλά, συλλαβίζουν πάντα στη μέσα ραφή της ψυχής την αγάπη, διαβάζουν τη βροχή στο φως και ανάβουν τα καινούρια άστρα με την αφή, να φέγγει αύριο, το μέλλον τριαντάφυλλα. ΤριαντάφυλλαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η βραδινή πεζοπορία του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου με την Πανσέληνο της 13ης Ιούλη Την καθιερωμένη πια στη συνείδηση των μελών βραδινή πεζοπορία με την Πανσέληνο του Ιούλη, πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Αγίου Νικολάου την Τετάρτη 13 του μηνός στο λόφο με τον αρχαιολογικό χώρο της Οξάς. Πολύ καλή επιλογή τόσο λόγω της βαρυσήμαντης ιστορίας, όσο και της εγγύτητας τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
