By:
On:
In: Ποίηση

Του Ιουλίου τα μαϊστράλια | της Ζωής Δικταίου   Να ήμουν φεγγάρι, που απ’ το φεγγίτη σου δεν θέλει απόψε, σ’ άλλο παράθυρο πλάι να βρεθεί που με τη λάμψη του ίσως κατάφερνε να ψιθυρίσει όσα δεν μπόρεσε ποτέ να πει. Πάνω στο τζάμι σου να ’ρθω να γράψω λέξεις και όνειρα κι όλα με φως τώρα που φέρνει φιλιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Άρης Λαχανάς | του Χρήστου Δημούλα Το μισό φορτίο απ’ το εμπόρευμα έμεινε ξανά στη καρότσα απούλητο. Πήρε αμίλητος το δρόμο της επιστροφής με το σημερινό μεροκάματο να μη φτάνει ούτε για τα μισά λίτρα πετρελαίου απ’ όσα χρειάζεται για να κινηθεί το φορτηγό του. Έχει καιρό τώρα που βλέπει το κόπο του να μη του αποδίδει ούτε το κόστοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Πεζογραφία, Ποίηση

Αζίζ Νεσίν: ο πολυβραβευμένος συγγραφέας με το ιδιαίτερο χιούμορ, ένα από τα πιο φωτεινά μυαλά της τούρκικης λογοτεχίας | του Διογένη Σινωπέα Σαν σήμερα το 1995 έφυγε από τη ζωή ο Αζίζ Νεσίν (Mehmet Nusret Nesin) από τους πιο γνωστούς λογοτέχνες της Τουρκίας διεθνώς κι ένα από τα πιο φωτεινά μυαλά της γειτονικής χώρας γεννήθηκε το 1915 στη Χάλκη τηςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: O τόπος μας, Κείμενα

Σπάσιμο θέλει η κεφαλή σου | της Άννας Τακάκη Τούτη η λαϊκή έκφραση μου’ ρθε δα πάλι στο νου και την συνδέω με ένα περιστατικό της παιδικής μου ηλικίας. Όσο και να περνούν τα χρόνια δεν ξεχνιούνται αυτά, είναι κομμάτια της ζωής μας, είναι το παρελθόν που μας φένει πότε πότε πίσω για να βλέπομε μπροστά. «Σπάσιμο θέλει η κεφαλήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Του Ιουλίου οι Κυριακές δεν είναι σαν τις άλλες | της Ζωής Δικταίου   Αδέσποτες, γυρίσανε οι ώρες του πελάγου η όστρια, αλμύρα φύσηξε στις άκριες της ψυχής σε μια ιδέα, εξόριστη του Έρωτα του μάγου αρχαία σκουριά στα μάτια μου, μα δεν ανησυχείς.   Του Ιουλίου οι Κυριακές δεν είναι σαν τις άλλες στη Μάνη, στη Μονεμβάσια, φιλιά γράφειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Δυο ποιήματα για τη φωτιά | του Τάκη Βαρελά Μοιρολόι της φωτιάς Καίει ο ήλιος και εγώ περιμένω ένα δροσερό αεράκι, δραπέτη από των φαραγγιών τα δάση. Μαντάτο των βουνών! Προσπαθώ να αρθρώσω δυο λέξεις, αλλά με αυτή τη κάψα, θέλω τέσσερεις ανάσες, σε δυο συλλαβές! Σημάδια των καιρών… Φαντάσου, για δυο μέτρα δρόμο θέλω τη βροχή και την αντάραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Ιστορία της πόλης | της Εύης Κοντόρα Σ’ ένα μπαλκόνι, στο κέντρο της πόλης, ήτανε μια γλάστρα. Το χώμα της ήταν ξερό και το λουλούδι της μαραμένο. Όμως κανείς δεν έμοιαζε να σκοτίζεται γι’ αυτήν. Ίσως γιατί σχεδόν όλα όσα έβλεπες τριγύρω ήταν άχαρα. Μα και τα όμορφα (αν βρίσκονταν!) κρύβονταν καλά μέσα στη γκριζοκίτρινη ομίχλη του καυσαέριου. Η πόληΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Το σφουγγάτο…| του Αντώνη Κουκλινού Εκαλοκαίρεψε μπλιό… Από δά κ’ ύστερα μαγερεύγει όξω στη ν’ αυλή, εκειά στο μαχωνιό απου στένει τη μ-παρασιά κάθα χρόνο. Δόξα το Θεό, ξύλα έχει μπόλικα στιβγιασμένα στο δώμα και μαγεροψήνει ούλο το Καλοκαίρι. Έχει τη ν’ άπλα τζη στη ν’ αυλή και οντε χαμηλώνει ο ήλιος, μαζώνουνται οι γειτόνισσες και ποσπερίζουνε. Το τηγάνι έχειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Εικαστικά – Καλές τέχνες, Ποίηση

Στο σφαγείο της Μελίγια | Του Τάκη Βαρελά Και εκεί που λες, πως σύνορα ο κόσμος δεν γνωρίζει, μαύρες λόγχες ξεπηδούν, μπροστά στην Ισπανία και πίσω το Μαρόκο. Πουλιά είναι της προσφυγιάς και του πόλεμου γέννα, στην έρημο και το νοτιά, στην άμμο και τα αστέρια, ψάχνουμε δρόμο να σωθούν, δέντρο να ξαποστάσουν. Νερό να πιουν της λησμονιάς, μήπως καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…