Kραυγή | του Χρήστου Δημούλα
Νά τη και πάλι η κραυγή, που μέσα από τα καλώδια του τοίχου σου ανεβαίνει
και μαζί σου παιδιά, σαύρες και καλικάτζαροι προβάλλουν
πάνω-κάτω η ένταση, αυξομείωση ηχολήπτη μανιακού με στρας και φραμπαλάδες τυλιγμένος
που μαραμένα λουλούδια ρίχνει σε κομμάτια σάπιου κρέατος που ανθρώπους τα λένε
και τώρα ξαναρχίζει φωταγωγημένος ο χορός στροβιλισμένος, νευρώδης, ακτινικός, κοπερτής και κλαψομοίρης.
Επανάληψη που δεν μπορεί πια το μάτι να δεχτεί,το τύμπανο τ’ αυτιού ν’ αντέξει.
Και να το παραλήρημα και να πως βγαίνουν μωρά στην ζούγκλα ψάχνοντας νερό και τα πόδια τους ματώνουν.
Και να τα κρόταλα του φόβου να πλαισιώνουν τους κορμούς, τις φυλλωσιές και τα δροσερά κλαριά,
και να τα χαιρέκακα φίδια που γελαστά εμφανίζονται,
και να τα μικρά παιδιά που ξεχνάν να μεγαλώσουν και το χάραμα τα βρίσκει να σφαδάζουν, το μικρόφωνο της καρδιάς τους να σιγάζει, το ρυάκι εντός τους να βαλτώνει.
Κι ένας κασμάς δεν βρίσκεται να σκάψουνε πιο κάτω, να βρούνε την φλέβα του χρυσού που πνοή την λένε κι ενθάρρυνση και απαρχή για νέα ξεκαρδίσματα και γέλια.
Και η κραυγή μεγαφωνίζει στα γήπεδα του κόσμου, με τρεχαλητά ανάμεσα σε προσφυγικά τσαντίρια να την συνοδεύουν
και κάτι καρχαρίες που περνάν ανάμεσα, με κόκκινο ποτό στα χέρια και στα δόντια,
να δαγκώνουν ακατάπαυστα τα κεφάλια που πονάνε.
Και η σιγαλιά δακρύζει, το φεγγοβόλημα του πλανήτη τσακίζεται στο ρίγος,
το μικρό γατάκι της ψυχής γλύφει τα μωρά που άσπρα ’γίναν τώρα τα μαλλιά τους.
Το ηλιοστάσι στα σκοτεινά πονηρά συμπλέγματα αιχμάλωτο κρατιέται
και το φλάουτο του πονηρού εκμαυλιστή υπνωτίζει τις θελήσεις.
Μέρες κι άλλου σύννεφου έρχονται με βήμα ταχύ να μας τυλίξουν ακόμη περισσότερο.
Η κραυγή επιμένει στην προειδοποίηση κι αυξάνει η έντασή της…
Χρήστος Δημούλας
[Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο είναι εικαστικό έργο του Βαρελά Τάκη «Μεταλλουργός», 50cm X 70cm, Μεικτή τεχνική. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή για εμπορικούς λόγους.]
Ο Χρήστος Δημούλας για τον Χρήστο Δημούλα
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1977 από πατέρα μανάβη στις λαικές αγορές & μάνα νοικοκυρά. Ως τώρα σπούδασα Δημοσιογραφία, Ιστορία, Πολιτικές Επιστήμες, Κολάζ, Δραματοθεραπεία & πριν από λίγες μέρες ξεκίνησα Παιδοψυχολογία στο Πάντειο. Πολλές οι δουλειές που έχω κάνει. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο βιοπορίζομαι κυρίως ως Δραματοθεραπευτής.
Ενδιαφέροντα μου: Θέατρο, Φωτογραφία, Ντοκιμαντέρ, Εικαστικά, Λογοτεχνία, Γυμναστική, Ακτιβισμός.
Εμπνευστής& συνιδρυτής του φωτογραφικού εργαστηρίου «ΦωτοΠρολετάριοι». Συνιδρυτής της κοινωνικής-λογοτεχνικής ομάδας «Απόδραση στον Λόγο&στην Τέχνη».
Τα ποιητικά μου βιβλία&οι συμμετοχές μου σε λογοτεχνικές ανθολογίες είναι:
«Με λάδι του παρόντος ανάβουν του μέλλοντος καντήλια» εκδόσεις ΕΝΤΟΣ, 2013.
«Οι λαϊκατζήδες» – εκδόσεις ΕΝΤΟΣ, 2014.
«Γιώργος Φαρσακίδης, ο Ζωγράφος του Λαού» – εκδόσεις ΕΝΤΥΠΟΙΣ, 2015.
«Τα γράμματα της Ποίησης» -ανθολογία-εκδόσεις ΑΤΕΧΝΩΣ, 2021.
«Ιστορίες της πόλης» ανθολογία πεζογραφίας-εκδόσεις Κύμα, 2021.
Ποιητικά-πεζογραφικά γραπτά μου βρίσκονται στα ηλεκτρονικά μέσα: Koukidaki, Ατέχνως, Fractal αλλά & στην Αυστραλία στις ηλεκτρονικές «Βρυσούλες Γνώσης».
Αυτήν την χρονική περίοδο διατηρώ στο ηλεκτρονικό περιοδικό πολιτισμού Koukidaki στήλη συνεντεύξεων με τίτλο «Συνέντευξη με τον Χρήστο».
Μια από τις αγαπημένες μου φράσεις:«’Εστω. Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς».
