Ο Προλετάριος θεός και η Ελευθερία | του Τάκη Βαρελά
Αφόρητος ο καιρός.
Καύσωνας!
Είναι η εποχή του κίτρινου.
Είναι η εποχή που αποχαιρετούν οι χυμοί της Άνοιξης,
τον επάνω κόσμο, σαν γίνονται τα κορμιά τους,
αχυρένιο χρυσαφί στρώμα και άλλοτε λίπασμα στο χώμα.
Το κίτρινο έχει και πάλι τη γιορτή του,
μα σαν γυμνώθηκε ο ήλιος,
τα ζεστά αρμονικά χρώματα
του πορτοκαλί ήλιου, έκαψαν και εμάς!
Καυτός αέρας.
Αγωγιάτης των ορατών και των αοράτων,
σέρνει τη μυρουδιά του καμένου πεύκου και της ελιάς.
Χορεύοντας φέρνει τους αιώνιους αντάρτες των βουνών.
Τα αγριολούλουδα!
Ανάμεικτος καιρός.
Κάψα στο σεργιάνι.
Το μαράζι να απλώνεται στις γκρίζες ζώνες των οριζόντων.
Το φυσερό μας αναπνέει μακρόσυρτα.
Ξεφυσάει παράφορα θα έλεγα!
Η άμμος και το χώμα καίνε!
Τα δέντρα, κεριά αναμμένα!
Τα και αν δεν είχαν Άγιο και από Θε δεν ξέραν.
Το θαύμα έγινε!
Η άπνοια, έγινε το φυσερό της φωτιάς!
Λιώνει ο κόσμος!
Λιώνουν τα όνειρα!
Θαρρώ πως και οι άνθρωποι καίγονται.
Παρανάλωμα γίνονται, μέσα και έξω.
Πως αλλιώς!
Στις θάλασσας την ξεγνοιασιά και στη δροσιά των δένδρων,
τώρα τρυπώνουν τα όνειρα τους,
κουρνιάζουν μαζί με τα πουλιά,
για να περάσει ο καιρός, να ξαναρχίσει το ταξίδι.
Να φύγει η κάψα!
Να δροσίσει ο καιρός!
Να έρθει η βροχή!
Να μοσχοβολήσει το χώμα!
Να ανθίζουν οι σπόροι!
Να ανθίσει η ζωή!
Αλήθεια, πως τα έφερε έτσι η ζωή;
Θυμάσαι που σου έλεγα, πως κάπου, κάποτε,
ο άνθρωπος, είχε πάρει τον δρόμο της ανθρωπιάς;
Και εσύ μου είπες, πως έμεινε στη μέση!
Ναι, μα έμεινε στη μέση μου είπες.
Τι θαρρείς;
Μήπως ανθρώπεψε τώρα ο άνθρωπος;
Η εποχή και ο χρόνος, είναι δίφορα στίγματα στη ζωή.
Με τους καιρούς και της εποχές, τα φέρνεις βόλτα,
σαν οι ανάγκες όμως το απαιτούν,
αυτές σε φέρνουν βόλτα.
Όπως βλέπεις αδελφέ,
οι εποχές, ο χρόνος και ζωή, μετράει αλλιώς.
Δύσκολος Χειμώνας – λένε, πως θα έρθει.
Αλήθεια, μιας και το έφερε η κουβέντα,
ποια είναι η καλύτερη εποχή,
που των ανθρώπων τα όνειρα ανθίζουν;
Θυμάσαι;
Θυμάσαι, αλλά…
Να στο θυμίσω πάλι στην ώρα της φωτιάς
και ας οι ανάγκες θυμωμένες.
Η εποχή του σοσιαλισμού αδελφέ!
Τότε που η Άνοιξη, το Καλοκαίρι, το Φθινόπωρο, ο Χειμώνας,
αγκαλιά με τις κόρες και τους γιους ολάνθιστους,
υψώνονταν, πάνω από το μπόι των ανθρώπινων αναγκών
Φύση από τη φύση τους!
Και εκεί πιο πάνω από όλους και από όλα,
γεννήτορες των αγαθών,
κάθονταν ο Προλετάριος θεός,
ζευγάρι ταιριαστό με την Ελευθερία.
30. 07. 2022
Τάκης Βαρελάς
https://www.varelas-takis.gr/
Το εικαστικό που συνοδεύει το άρθρο είναι έργο του Τάκη Βαρελά. Απαγορεύεται η αναπαραγωγή για εμπορικούς λόγους.
