Η μεγαλύτερη ληστεία του αιώνα | του Γιάννη Χατζηχρήστου
.
Η μέση κατά κεφαλή κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα είναι 5.309 kWh τον χρόνο.
Ένα κλάσμα από αυτήν (16%) καταναλώνεται στο σπίτι ενώ την υπόλοιπη την πληρώνουμε ως κόστος προϊόντων, δημοτικών τελών, λογαριασμό νερού, κυρίως γεωργικού, κλπ.
• Το 2019 το κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (τιμη χονδρικής) ήταν στα 5-7 λεπτά του € η kWh (ανάλογα με τον καύσιμο η τρόπο παραγωγής της) και η τιμή πώλησης της για οικιακή κατανάλωση ήταν στα 11 λεπτά. Σταθερές αυτές οι τιμές από το 2016 μέχρι τον Σεπτέμβρη του 2019.
• Από τον Ιούνιο του 2021 μέχρι και την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, η τιμή χονδρικής της ηλεκτρικής kWh εκτινάχτηκε στα 20 λεπτά.
Αυτό έγινε λόγω:
– της αύξησης του φόρου ρύπων κατά 110%, με ευθύνη της Κομισιόν που με αποφάσεις της οδήγησε σε πάρτι κερδοσκοπίας στα … χρηματιστήριο ρύπων.
– της αύξησης της τιμής του φυσικού αερίου από 3,5 λεπτά η θερμική kwh στα 8,5 λεπτά (απαιτούνται να καούν 3,3 θερμικές kWh για να παραχθεί μισή ηλεκτρική kWh).
– το κόστος μεταφοράς του φυσικού αερίου σε υγροποιημένο μορφή με καράβια (LNG) από τις ΗΠΑ, το Κατάρ και την Αίγυπτο κυρίως, σε αυτό το διάστημα διαμορφώθηκε από την αύξηση του ημερήσιου ναύλου αυτών των πλοίων από τις 30.000€ στα 360.000€. «Λόγω της κρίσης στα logistics» είπαν τότε.
– το φυσικό αέριο, λόγω του άρον άρον κλεισίματος 4 από τις 5 λιγνιτικές μονάδες της ΔΕΗ, χρησιμοποιείται και για να παράγει το 1/3 της ηλεκτρικής ενέργειας που καταναλώνουμε. Εκτός από ημέρες με καιρικές συνθήκες άπνοιας η χιονιά, οπότε και καλύπτει τότε έως και το 65% των ηλεκτρικών kWh λόγω αδυναμίας παραγωγής των ΑΠΕ.
• Μετά την έναρξη του πολέμου, το κόστος στην χονδρική του ηλεκτρικού (kWh) έφτασε στα 36,6 λεπτά, ενώ το αντίστοιχο κόστος εισαγωγής θερμικής kWh με φυσικό αέριο εκτινάχθηκε στα 12,3 λεπτά.
• Με την απόφαση, το καρτέλ της ενέργειας με τις πλάτες του γκουβέρνου αποφάσισε (με τις λιγνιτικές μονάδες και τις «τζάμπα» ΑΠΕ να δουλεύουν πάλι στο φουλ) να μας μεταφέρει καλοκαιριάτικα τα μελλοντικά του δήθεν κόστη του χειμώνα, εισπράττοντας προκαταβολικά γύρω στα 45-50 λεπτά για την κάθε kWh. Μέσα σε αυτό και το «ασφάλιστρο κινδύνου» τους, δηλαδή το κόστος του τζόγου από τον οποίο κερδίζουν πολλαπλά.
Έτσι, το συνολικό κουστουμάκι για ηλεκτρική μόνο ενέργεια θα φτάσει το 2022 στα 21,4 δις € τουλάχιστον, χώρια απ’ όσα ακόμα θα πληρώσουμε για αέριο (περίπου άλλα 6 δις ακόμα) για τις ανάγκες θέρμανσης και κίνηση της βιομηχανίας συν άλλα 8,5 δις περίπου για εισαγωγή πετρελαίου για κίνηση, θέρμανση και βιομηχανικές ανάγκες.
Σύνολο 36 δις περίπου, ήτοι το 21% του ΑΕΠ θα αναλωθεί για ενέργεια (από το 7% το 2019).
Σε αυτά δεν υπολογίζεται ο ΦΠΑ, που αυξάνεται αναλογικά με τις τιμές πώλησης ή ο τσουχτερός Ειδικός Φόρος Καυσίμων, που παραμένει ο ίδιος…
Με λίγα λόγια, λόγω πολύ συγκεκριμένων πολιτικών ευθυνών από την λήψη των σχετικών λανθασμένων έως καταστροφικών αποφάσεων στην πολιτική ενέργειας (πώληση ΔΕΗ, ΑΔΔΜΗΕ, βίαιη απολιγνιτοποίηση, μη αξιοποίηση της γεωθερμίας και ελληνικών κοιτασμάτων αερίου, λειτουργία καρτέλ στο χρηματιστήριο ενέργειας ανεξέλεγκτα, τιμολόγηση με ενσωμάτωση της ρήτρας αναπροσαρμογής που «καταργήθηκε» κλπ) ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ήδη πρόσθετα κάθε χρόνο όσο ΔΥΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑ σε εγχώριους και διεθνείς ιέρακες, που κάνουν άγρια επιδρομή στις τσέπες μας.
••• Έρχεται μετά ο αρχιτέκτονας του χάους και υπόσχεται μέχρι τέλους του χρόνου επιστροφές και επιδοτήσεις που τις κοστολογεί μόνος του στα 3,2 δις, μπας και εξαγοράσει έτσι κανένα ψηφουλάκι με τα λεφτά της ληστείας, μέσω κάτι pass που γυρίζουν τελικά πίσω ούτε τα μισά. Και τώρα επιδοτώντας και το καρτέλ απευθείας για το καπέλο που μας φοράει, από τους κλεμμένους από την τσέπη φόρους που μάζεψε μέχρι τώρα από τον ΦΠΑ της ενέργειας, και χωρίς να τολμάει να φορολογήσει τα υπερκέρδη τους, όπως υποσχέθηκε.
A, έκανε όμως μείωση, λέει, της φορολογικής μας επιβάρυνσης, περιορίζοντας τον ΕΝΦΙΑ μόνο για το 2,5% των κατοικούντων στα ρετιρέ.
Κάνε την αφαίρεση και θα βρεις πόσα σου λήστεψε.
Τι δεν καταλαβαίνεις ακριβώς;
.
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014,
