Η πανέξυπνη Ρεσίμ
Η Ρεσίμ είναι ένα χαριτωμένο έως χαζομάρας ημίαιμο, που προχθές έκλεισε τα τέσσερά της χρόνια. Παρότι ενηλικιώθηκε συνεχίζει να κάνει τις ίδιες αταξίες.
Η μεγάλη αδυναμία της είναι οι κάλτσες. Τι κι αν τις κρύβουμε βαθιά μέσα στα παπούτσια, εκείνη θα βρει τρόπο να τις πάρει… Μυρίζει, χώνει το μουσούνι της μέσα στα παπούτσια και τις τραβάει… τις βουτάει με τα δόντια της, τις πετάει ψηλά και πηδάει για να τις πιάσει στον αέρα. Τις μασάει, τις γεμίζει τρύπες, τις πετάει ξανά ψηλά και πηδάει όσο πιο ψηλά μπορεί για να τις πιάσει στο στόμα της. Το ’χει πάρει για παιχνίδι…
Δεν είναι όμως το μόνο παιχνίδι της Ρεσίμ… Συχνά πυκνά βουτάει στη σακούλα με τα σκουπίδια και ψάχνει… διαμαντάκια! Τρώει τις χαρτοπετσέτες και τα ψαχουλεύει μέσα στα απορρίμματα για να βρει κάτι να παίξει… Αν ξεφύγει λίγο από τον έλεγχο μας είναι ικανή να γεμίσει την κουζίνα σκουπίδια… Μυρίζει και δαγκώνει, ότι μπορεί κανείς να φανταστεί.
Το πιο αξιοσημείωτο όμως είναι ότι είναι παμφάγο. Τρώει τα πάντα… Από κρεμμύδι και ντομάτα μέχρι ομελέτα λαχανικών… Αρκεί να το τρώω εγώ. Μόλις δει κάτι να βάζω στο στόμα μου κάθετε στα δυο της πόδια και περιμένει… Της δίνω μια μπουκιά, ζητάει δεύτερη. Της δίνω δεύτερη, ζητάει τρίτη και ούτε ο καθεξής. Έτσι με βεβαιότητα μπορώ να πω ότι τρώει περισσότερο αυτή από εμένα. Η αλήθεια είναι αυτή, γιατί η Ρεσίμ δεν μασάει το φαγητό της, όπως κάνουμε εμείς οι άνθρωποι, αλλά το κατεβάζει σχεδόν αμάσητο.
Εκείνο που δεν της αρέσει καθόλου, είναι το μπάνιο. Την στριμώχνω όμως στην μπανιέρα και δεν μπορεί, παρά του ότι συνεχώς προσπαθεί, να μου ξεφύγει. Κάθετε εκεί για να της κάνω δύο φορές σαπουνάδα και να την καθαρίσω επιμελώς.
Η βόλτα της δε, είναι ένα μαρτύριο… Κάνουμε βόλτα για να κάνει κακά της, αλλά εκείνη δεν … Ο νους της είναι στο παιχνίδι. Έτσι γυρνάμε σπίτι άπραγοι.
Κατά τα άλλα είναι ένα πανέμορφο και χαριτωμένο σκυλί, υπάκουο και πανέξυπνο. Ξέρει να ανοιγοκλείνει πόρτες, να στρώνει την κουβέρτα της να κοιμηθεί, να μας κεντρίσει το ενδιαφέρον όταν αισθάνεται παραμελημένη.
Αν δεν είχα τη Ρεσίμ, που μου κρατάει όλη μέρα παρέα, θα είχα βυθιστεί στην απραξία. Η Ρεσίμ επίσης, απωθεί γαυγίζοντας τους ανθρώπους που δεν συμπαθώ, και με απαλλάσσει έτσι από την ενοχλητική παρουσία τους. Είναι σαν να διαβάζει τις σκέψεις μου…
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη μέρα, που πολύ κοντινό μου πρόσωπο, μου είπε ότι αρρώστησε και με πήραν τα κλάματα και οι λυγμοί, η Ρεσίμ ήρθε δίπλα μου, άρχισε το κλάμα και παράλληλα μου έγλυφε τα δάκρυα. Δεν θα ξεχάσω όταν νοσηλευόμουν στο νοσοκομείο και μου την έφερε ο άντρας μου, της φώναξα από πολύ μακρυά, η Ρεσίμ με άκουσε και δεν μπορούσε να την κάνει καλά. Ήρθε και έπεσε στην αγκαλιά μου κάνοντας τρελές χαρές.
Στα τούρκικα Ρεσίμ θα πει ζωγραφιά. Ρεσίμ όνομα και πράγμα. Και είμαστε χαρούμενοι που σε μια εποχή που οι προκλήσεις των «απέναντι» κυβερνήσεων συνεχώς κλιμακώνονται, η Ρεσίμ λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ των λαών μας.
Προχθές είχε γενέθλια. Της πήραμε ένα σαλαμάκι για σκύλους και τις δώσαμε μερικά αρνίσια παϊδάκια για το καλό. Το γλέντησε δηλαδή κανονικά και μαζί της το γλεντήσαμε κι εμείς.
Με τη Ρεσίμ στην αγκαλιά μου, της δίνω και μου δίνει αγάπη, έτσι που να ξεχνάω όλες τις ζαβολιές της.
