Η κλιμάκωση του 3ου Παγκόσμιου Πολέμου | του Παναγιώτη Ξηρουχάκη
«Αυτοί που κάνουν σωστά πόλεμο δεν πρέπει να ακολουθούν τις καταστάσεις αλλά να είναι μπροστά από τις καταστάσεις»
Δημοσθένης
Σε άρθρο του 2014 είχαμε αναφερθεί στον 3ο Παγκόσμιο Πόλεμο σαν την τρέχουσα γεωπολιτική πραγματικότητα της εποχής. Τότε πολλοί γέλασαν με τον τίτλο του άρθρου. Δε γελάνε πια. Άλλωστε από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2020 πολλοί ακαδημαϊκοί και δημοσιογράφοι άρχισαν δειλά δειλά να χρησιμοποιούν τον όρο. Με τις εξελίξεις του 2023, η κλιμάκωση της παγκόσμιας σύγκρουσης είναι πλέον γεγονός. Πάλι όμως οι πολιτικοί διστάζουν να χρησιμοποιήσουν τον όρο αν και ήδη σε μελέτες του 2022 η πλειοψηφία των πολιτών στο δυτικό κόσμο πίστευαν ότι ο παγκόσμιος πόλεμος είναι πλέον γεγονός! Έχω εξηγήσει τους λόγους για αυτή την αποσιώπηση στο προαναφερθέν άρθρο.
Η αποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν (που υπήρξε ουσιαστικά, αν όχι στρατιωτική, τότε πολιτισμική συντριβή των ΗΠΑ) άνοιξε τις πύλες της κολάσεως για την ανθρωπότητα. Τόσο η Ρωσία όσο το Ιράν αλλά και η Τουρκία άρπαξαν την ευκαιρία. Και άλλωστε γιατί να μη το κάνουν; Οι ΗΠΑ και ο δυτικός κόσμος βρίσκονται σε πλήρη οικονομικοκοινωνική παρακμιακή τροχιά. Πολιτισμικά ο δυτικός πολιτισμός αναλώνεται στη συζήτηση γύρω από τη woke κουλτούρα… Άλλοι όμως δε χάσανε το χρόνο τους!
Η Ρωσία φαίνεται ότι νικάει στον πόλεμο της Ουκρανίας. Συνεχίζει να χτυπά τη δύση τόσο υποκινώντας πραξικοπήματα στην Αφρική όσο και διαλύοντας τη συνοχή των Ευρωπαίων εχθρών της. Κάποιοι ηγέτες ευρωπαϊκών χωρών πλέον τάσσονται σχεδόν υπέρ του Πούτιν, ενώ στο Κόσσοβο η ένταση παραμένει στα ύψη από Σέρβους ρωσόφιλους που θέλουν νέο γύρο συγκρούσεων.
Αλλά αφού μιλάμε για αναθεώρηση δε μπορούμε να αφήσουμε έξω την Τουρκία. Η συντριβή των Αρμενίων από τους (σύμμαχους των Τούρκων) Αζέρους και ο ξεριζωμός των κατοίκων του Ναγκόρνο Καραμπάχ (που άφησε αδιάφορη τη Δύση) αποτελεί μεγάλη επιτυχία της Τουρκίας, που έχει επίσης εισβάλει στρατιωτικά στη Συρία, το Βόρειο Ιράκ αλλά και τη Λιβύη.
Τέλος το Ιράν είναι υπολογίσιμη δύναμη που εκφράζει τους σιίτες παγκοσμίως. Ο σύμμαχός του, Άσαντ, επιβίωσε τελικά στον αιματηρό εμφύλιο της Συρίας χάρη στη βοήθεια του (αλλά και των Ρώσων). Η Χεζμπολάχ είναι πανίσχυρη στο Λίβανο και σύμμαχος του Ιράν. Το τελευταίο υπήρξε σύμμαχος των παλαιστινίων (αν και οι τελευταίοι είναι σουνίτες). Ο σκοπός του είναι να επεκτείνει τη δύναμη του στην ευρύτερη περιοχή κάτι που λόγω της πτώσης των Η.Π.Α. φαίνεται εφικτό και να παρουσιαστεί σαν προστάτης όλων των μουσουλμάνων σουνιτών και σιιτών από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Σε αυτό το πνεύμα αναθεωρητισμού που, όπως προείπα, εκκινεί από την παρακμή της Δύσης, εντάσσεται και η λυσσαλέα επίθεση της Χαμάς που αιματοκύλισε κυρίως αθώους πολίτες. Ο λόγος που προτίμησε τις απάνθρωπες εκτέλεσες αμάχων και τη προβολή βίντεο από αυτές (πολλαπλασιαστής τρόμου για την κοινή γνώμη, γιατί άλλο να στο λένε και άλλο να το βλέπεις) έχει να κάνει πιστεύω με στρατηγικούς στόχους της οργάνωσης.
Πολύ σωστά έχει η επίθεση αυτή ονομαστεί το «Περλ Χάρμπορ» του Ισραήλ. Όμως τότε η Ιαπωνία χτύπησε το στόλο των Η.Π.Α.. Η Ιαπωνία είχε σκοπό να χτυπήσει πρώτη το δυνατό κομμάτι των ΗΠΑ, δηλαδή το ναυτικό της. Τώρα γιατί η Χαμάς επέλεξε την καφρίλα αυτή; Πιστεύω ότι στρατιωτικά δε μπορούσε να πλήξει το Ισραήλ. Σκοτώνοντας όμως τόσους αμάχους χτύπησε το γόητρο του Ισραήλ, που περηφανευόταν ότι προστατεύει επαρκώς τους πολίτες του. Τώρα δεν υπάρχει άλλη λύση παρά η τιμωρία της Χαμάς, που θα οδηγήσει μοιραία σε χιλιάδες νεκρούς αμάχους στη Γάζα. Εννοείται ότι η Χαμάς αδιαφορεί για τους πολίτες στη Γάζα. Φρονώ ότι ένα αιματοκύλισμα ίσως οδηγήσει τελικά σε εμπλοκή και άλλων φιλοπαλαιστινιακών κρατών όπως πχ του Ιράν. Και τελικά ίσως αυτός να ήταν και ο απώτερος σκοπός της Χαμάς. Το μέλλον θα δείξει.
Επίσης αυτό που έγινε πιθανώς είναι η απάντηση της Χαμάς (και ίσως και κρατών συμμάχων της) στις διμερείς συμφωνίες που είναι στα σκαριά μεταξύ Ισραήλ και Σ. Αραβίας (μεγάλου εχθρού του Ιράν), Κατάρ και Αιγύπτου οι οποίες έχουν στηθεί από τις ΗΠΑ για την εξομάλυνση του παλαιστινιακού. Η επίθεση της Χαμάς (η οποία σε αντίθεση με τη Φατάχ) δεν αναγνωρίζει στο Ισραήλ δικαίωμα ύπαρξης, υποχρεώνει το Ισραήλ σε συντριπτική αντίδραση που χαλάει πιθανώς τις συμφωνίες με αυτά τα αραβικά κράτη, ενώ βάζει ήδη στο παιχνίδι το Ιράν που χαιρέτησε ήδη την επίθεση (άγνωστο όμως αν θα εμπλακεί περαιτέρω στρατιωτικά).
Τα στρατόπεδα που έχουν διαμορφωθεί προς το παρόν είναι τα εξής (αυτό δε σημαίνει ότι θα μείνουν έτσι, άλλωστε μη ξεχνάμε η ΕΣΣΔ ήταν σύμμαχος του Χίτλερ μέχρι το 41): Από τη μία είναι η Βόρεια Κορέα, Τουρκία (όπως και το Αζερμπαϊτζάν), Ιράν, Συρία, Παλαιστίνη και η Χεζμπολάχ (που στον πόλεμο της Γάζας ήδη εμπλέκεται στρατιωτικά σαν σύμμαχος της Χαμάς). Η Ρωσία (και οι σύμμαχοι της Βενεζουέλα και Σερβία) είναι ο κύριος εχθρός του ΝΑΤΟ, αλλά προς το παρόν κρατά προσεκτική στάση στον πόλεμο της Γάζας, αλλά δεν είναι αδιάφορη για τα δικαιώματα των παλαιστινίων. Από την άλλη είναι κυρίως το ΝΑΤΟ, η ΗΠΑ και η Ουκρανία. Η στάση της Κίνας είναι αβέβαιη, αλλά φαίνεται να κλίνει προς τη Ρωσία. Συγκρούσεις γίνονται σε πολλά σημεία του κόσμου. Σε λίγο πιστεύω ότι οι Αμερικανοί θα πρέπει να σταματήσουν να πολεμούν μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό (ή Αρμένιο, Κούρδο κλπ) και να πολεμήσουν πραγματικά.
Η Ελλάδα είναι ουσιαστικά ένα κράτος αποικία των ΗΠΑ. Η κυβέρνηση έδωσε όπλα στην Ουκρανία και πιθανόν να ταχθεί στο πλευρό των ΗΠΑ και στρατιωτικά στον πόλεμο της Γάζας. Άλλωστε είμαστε η μόνη χώρα παγκοσμίως που μας ήρθε αρχηγός αντιπολίτευσης φυτευτός από τις ΗΠΑ!
Στην αρχή του άρθρου αναφέρθηκα στο Δημοσθένη. Δεν είναι τυχαίο. Πιστεύω ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους έχουν χάσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και ακολουθούν τις εξελίξεις. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά. Στο 2ο Παγκ. Πόλεμο τόσο οι ΗΠΑ όσο η ΕΣΣΔ βρέθηκαν πίσω από τις εξελίξεις, αλλά στο τέλος νίκησαν. Τέλος τόσο η αριστερά όσο και ο αναρχισμός βρίσκονται σε ραγδαία πτώση και φαίνονται ανήμπορες να προάγουν ένα αποφασιστικό αντιπολεμικό και επαναστατικό-ταξικό λόγο. Έτσι ο παγκόσμιος πόλεμος βρίσκεται σε κλιμάκωση και πάμε σε κορύφωση…
ΥΓ1: Σφαγές αμάχων είναι πρακτική διαφόρων επαναστατικοαπελευθερωτικών αγώνων. Σε καμία περίπτωση δε τις δικαιολογούμε, αλλά και τις θεωρούμε κατάπτυστες. Σκοπό έχουν πέρα από την εκδίκηση, την επιβολή ολοκληρωτικού πολέμου, δηλαδή να μην υπάρχει δυνατότητα ανακωχής μεταξύ των μετριοπαθών των δύο πλευρών. Αυτός πχ ήταν ο σκοπός και των επαναστατημένων Ελλήνων το 1821 όταν κατάσφαξαν 15 χιλιάδες αμάχους Τούρκους στην Τριπολιτσά.
ΥΓ2: Ισλαμοναζί και Σιωναζί. Oι κατηγορίες αυτές για τη Χαμάς και τους Ισραηλινούς σιωνιστές αντίστοιχα είναι λάθος; Και ναι και όχι. Ακαδημαϊκά αν το δούμε υπάρχει ένας φασισμός του Μουσολίνι και ένας ναζισμός του Χίτλερ. Όλα τα άλλα είναι ανακρίβειες. Υπάρχουν όμως κρατικές οντότητες που έχουν στοιχεία φασιστικά (πχ αν και το καθεστώς του Μεταξά δεν ήταν φασιστικό, είχε επιρροές από το φασισμό). Έτσι η Χαμάς ιδρύθηκε το 1987 από μέλη της Παλαιστινιακής πτέρυγας της Μουσουλμανικής Αδελφότητας. Όμως η τελευταία ιδρύθηκε τη δεκαετία του ’30 από τον Hassan al-Banna θαυμαστή του Χίτλερ και του Μουσολίνη. Άλλωστε ήρωας των παλαιστινίων είναι ο μουφτής της Ιερουσαλήμ Amin al-Husseini που στο 2ο παγκ. πόλεμο συμμάχησε με το Χίτλερ.
Σε καμία, βέβαια, περίπτωση δε ταυτίζουμε το δίκαιο αγώνα των παλαιστινίων εξολοκλήρου με τη Χαμάς (μη ξεχνάμε τη Φατάχ που βρίσκεται σε σύγκρουση με τη Χαμάς) και ούτε υπονοούμε βέβαια ότι όλοι οι παλαιστίνιοι είναι ισλαμοφασίστες κλπ . Όσο για την άλλη πλευρά ξεκαθαρίζουμε ότι οι Εβραίοι υπήρξαν θύματα των ναζί. Όμως το κράτος του Ισραήλ είναι βαθιά ρατσιστικό. Βέβαια άλλο κράτος άλλο λαός. Τέλος η οργάνωση «Lehi» που πολέμησε για τη δημιουργία του Ισραήλ υπήρξε αρχικά φιλοναζιστική και από το 1942 φιλοσοβιετική. Από τις τάξεις της προήλθε ο μετέπειτα πρωθυπουργός του Ισραήλ Γιτζάκ Ράμπιν.
Πάνος Ξηρουχάκης
Δρ Γεωγραφίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Πάνος Ξηρουχάκης
