Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Bea | της Ζωής Δικταίου
Μια ραγισματιά άνοιγε μέσα της, καθώς πατούσε τα πεσμένα φύλλα,
όταν στους μεγάλους περιπάτους της έβλεπε τόσους ανθρώπους
και σπάνια αντάλλασσε μια καλημέρα.
Όπως τα φωτισμένα πλοία στη θάλασσα, ή τα τραίνα,
που κι αν διασταυρώνονται μέσα στη νύχτα σε πορείες παράλληλες,
απλά προσπερνούν το ένα, το άλλο,
καμιά φορά με ένα φευγαλέο συριστικό χαιρετισμό,
έτσι και οι άνθρωποι, περιπλανημένοι και παραπλανημένοι,
οδοιπόροι σε αδιέξοδα ή σε ατέρμονους δρόμους.
Ανέβηκε τις σκάλες της Μονμάρτης, έφερε ολόγυρα τη ματιά της,
να δει τον κόσμο της από ψηλά,
την κορυφή του πύργου του Άιφελ, τις μεγάλες λεωφόρους,
τα επιβλητικά κτίρια, τα κανάλια του Σηκουάνα,
τα πάρκα, η Όπερα, τα Ηλύσια Πεδία, η Αψίδα του Θριάμβου,
η Πλατεία Τροκαντερό, όλα ίδια,
κι όμως, το Παρίσι είχε γίνει κάτι άλλο από αυτό που γνώριζε,
«μια πόλη δεν είναι μόνο αυτά, η πόλη πρέπει να είμαστε εμείς»,
στοχάστηκε με κρυφό αναστεναγμό.
Οποιοσδήποτε μπορούσε να αντιληφθεί μια λεηλασία, όχι σκουριά,
όχι ερείπια, ούτε εγκατάλειψη,
μια φθορά χαραγμένη κυρίως στα βλέμματα
τα αδηφάγα για πλούτο, δόξα, απολαύσεις, ηδονές,
τα εντελώς άδεια από καλοσύνη, εντιμότητα, ευγένεια
τα γεμάτα από εφήμερο τίποτα.
Είχε αφεθεί στη θέα ονειροπολώντας τον αληθινό άνθρωπο,
σε κόντρα με τη σύγχρονη εποχή, η Bea, ασύγχρονη
και ασυγχρόνιστη στον καινούργιο αιώνα,
που διψασμένοι και ξεδίψαστοι, πεινασμένοι και χορτασμένοι,
ελεύθεροι και σκλάβοι μπορεί και να περπατούσαν πλάι – πλάι
με τη σκέψη ποιος θα συντρίψει πρώτος, ποιον.
Ρούφηξε τη μύτη της, περισσότερο από αμηχανία,
έβγαλε από την τσάντα της ένα μαντιλάκι, το μύρισε,
άγγιξε το μονόγραμμα στην άκρη, το φίλησε ευλαβικά,
ύστερα διπλώνοντας το, ακριβό ενθύμιο το ξαναφύλαξε.
Ήθελε να ζήσει, όσο πιο ειρηνικά γινόταν πια, τις τελευταίες της μέρες,
έφταναν οι φυλακές, οι εξορίες, τα βασανιστήρια, οι θανατώσεις.
Έχοντας ζήσει τα σκοτεινά χρόνια της Πόλης του Φωτός,
14 Ιουνίου του 1940 ήταν που βρέθηκε αιχμάλωτη,
κοριτσάκι ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους αιχμαλώτους,
καταλάβαινε πως έρχονται ξανά πιο ζοφερές ίσως μέρες,
πως και τούτη η εποχή ήταν ικανή να στεγνώσει κάθε φύτρο χαράς.
Να γιατί η εγγονή της, γύριζε την πλάτη στη δήθεν πρόοδο,
γι’ αυτό, με την τόλμη της νιότης έδειχνε πλήρη απάρνηση
μη έχοντας να χάσει, ή να κερδίσει κάτι, από ένα σάπιο κόσμο
που ξεμακραίνει όλο και πιο πολύ από τον άνθρωπο,
που στερεί το νόημα της ζωής εξοντώνοντας ό,τι αντιστέκεται,
συνταυτίζοντας συμφέροντα, οικονομικά, πολιτικά, θρησκευτικά,
χτίζοντας βιομηχανίες όπλων, θυσιάζοντας το μέλλον των παιδιών.
«Ηγετίσκοι, ανάπηροι διάβολοι ευαγγελίζονται την ειρήνη
κάνοντας πόλεμο,
και πληθαίνουν οι αναλφάβητοι της αλήθειας» ,
άφησε να ξεπλύνουν δάκρυα τα θολά της μάτια,
την προηγούμενη μόλις μέρα είχε ανοίξει το σπίτι της
σε τέσσερις πρόσφυγες,
δύο από την Ουκρανία, φίλες της εγγονής της,
και δύο οι φίλοι τους, από τη Ρωσία,
όλοι συμφοιτητές στη Σορβόννη,
αυτό ήταν μια επαρκής πράξη συνείδησης.
Παρίσι, 14 Ιουνίου 2022
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Ζωή Δικταίου
Η Χαρούλα Βερίγου – Μπάντιου, (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου) γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962. Μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Κέρκυρας. Εργάστηκε στον Ξενοδοχειακό Τομέα, καθώς και στις Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ως Διοικητικός Υπάλληλος. Την γοητεύουν τα γιασεμιά, τα φεγγάρια, τα βλέμματα, τα δακρυσμένα μάτια, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Πιστεύει στην αγάπη. Συνεργάζεται με τα Διαδικτυακά Περιοδικά, Ποιείν, Fractal, Ατέχνως κ.α. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τους: Νίκο Ανδρουλάκη, Γιώργη Κοντογιάννη, Ανδρέα Ζιάκα, Γιάννη Νικολάου, Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και Θοδωρή Καστρινό.
Η μέχρι τώρα εργογραφία της περιλαμβάνει τα βιβλία:
– Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2023, Αθήνα
– Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2021, Αθήνα
– Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2020, Αθήνα
– Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2019, Αθήνα
– Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Σεπτέμβριος 2018, Αθήνα
– Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2018, Αθήνα
– Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2017, Αθήνα
– Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Ιούνιος 2015, Αθήνα
– Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996, Αθήνα
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα
– Γράμματα της ποίησης, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: Ατέχνως, 2020, Αθήνα
– Μονόλογοι, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: το βιβλίο, 2017, Αθήνα
– Λογοτεχνικά Μονοπάτια, Εκδόσεις: Όστρια, 2022, Αθήνα
– Λογοτεχνικό Ολόγραμμα 1, Έκδοση της Εταιρείας Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού, Τυπογραφείο Γιώργου Κωστόπουλου, Δεκέμβριος 2022, Αθήνα
