Χρόνος ανάγνωσης περίπου:2 λεπτά

Τελευταίο γράμμα | του Μανώλη Λυκάκη



Στο πόρτο με περίμενε πια το στερνό σου γράμμα,
μου γράφεις πως είσαι καλά και πως με περιμένεις,
μου μπήγεις μέσα μου βαθιά ενός σπαθιού τη λάμα,
μα σ’ απαντώ ωσάν να ζεις και γράμμα μου προσμένεις:

Πώς να ριχτώ στη θάλασσα, πως να γυρίσω πίσω,
καταμεσής του πέλαγους με βρήκε ο χαμός σου,
πώς να βρεθώ στο πλάι σου, τα μάτια να σου κλείσω,
μου είναι αναπάντεχος μάνα ο θάνατός σου.

Έναν βραχνά στο στήθος μου, αντιπροχθές θυμάμαι,
κι ήλθε και με γαλήνεψε στον ύπνο μου η φωνή σου,
κοιμήσου γιε μου, μου ’λεγες, κι εγώ μαζί σου θα ’μαι,
ήταν η ώρα που ’βγαινε μάνα μου η ψυχή σου.

Και από τότε η θάλασσα μια χαρμολύπη αφήνει,
μου φαίνεται αλλιώτικος κάθε ησυχασμός της,
αχ, τώρα πόσο πιο πολύ σου μοιάζει στη γαλήνη
και θύμησή σου γίνεται ο κάθε παφλασμός της.

Μα συνεχίζω τη γραφή, ως έκανα και πρώτα,
σαν να μην έφυγες ποτέ και είσαι κει ακόμα,
να στέκεις ανυπόμονη να καρτερείς στην πόρτα,
να πει το «Γιέ μου ακριβέ» τ’ ολόγλυκό σου στόμα.

Σήμερα πιάσαμε, πρωί, λιμάνι στις Βερμούδες,
απ’ της Ασίας ήλθαμε τη μακρινή Μπατάβια,
λογκάδο το ταξίδι μας, χωρίς όμως φουρτούνες,
είναι μεγάλα τούτα δω, μάνα μου, τα καράβια.

Μη συνεχίζεις να μετράς τον αδηφάγο χρόνο,
τον άλλο μήνα έρχομαι, καλά να το θυμάσαι,
συγχώρα με που σου ’φερα τέτοιο μεγάλο πόνο,
του χωρισμού μας ο καημός, να σε δακρύζει, πάψε.

Μανώλης Λυκάκης


[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι η ελαιογραφία «Fort Amsterdam, Manhattan c. 1658», 2006, του Αμερικανού αρχιτέκτονα και ζωγράφου της τέχνης της ιστορικής και θαλάσσιας ζωγραφικής Len F. Tantillo (γ. 1946)]


Ο Μανώλης Λυκάκης γεννήθηκε στη Ζάκρο, χωριό της Σητείας, πάνω από τη μινωική Κάτω Ζάκρο.
Ως πρώην Ασυρματιστής του Ε.Ν. έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου.
Από μικρός, όπως ο ίδιος λέει, με το μολύβι της ψυχής, έγραφε στίχους στα άδυτά της, νοερά και μόνο. Όσο περνούσαν τα χρόνια, δεν ήθελε κάποτε να χαθούν. Συσσωρεύτηκαν άλλωστε και βιώματα που εντός του πίεζαν επίμονα.
Το 2008 εκδίδει την πρώτη του Συλλογή και ακολούθησαν ακόμη τέσσερις έως σήμερα.
Τα θέματα των ποιημάτων του ποικίλουν, όμως η θάλασσα πάντα τον εμπνέει περισσότερο. Σε αυτό έχει συντελέσει και ο επηρεασμός του από την ποίηση του Ν. Καββαδία.
Ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί και έχουν επίσης δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά. Έχει διατελέσει κριτής στιχουργημάτων σε διάφορες επιτροπές. Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Έργα του Μανώλη Λυκάκη:
«Στιχωμυρώματα», εκδόσεις  «Όμορφος κόσμος»
«Θεωρία και παραδείγματα για τη σωστή κρητική μαντινιάδα», εκδόσεις «Όμορφος κόσμος»
«Χαράδρες της ψυχής», εκδόσεις «Βεργίνα»
«Λόγος απέριττος», εκδόσεις  «Βεργίνα»
«Της Ελιάς και της Γυναίκας»,  εκδόσεις «Βεργίνα»
«Με άλλο κανοκιάλι»,  εκδόσεις «Βεργίνα»
«Με το στίγμα του Αστρολάβου»,  Εκδόσεις «Books for you»

Σύνταξη

Η τέχνη, η επιστήμη, η γλώσσα, ο γραπτός λόγος, η παράδοση, είναι εργαλεία του πολιτισμού, που συμβάλλουν τα μέγιστα για να διαμορφωθεί μια κοινωνία, να θεσπίσει τους κώδικες και την ηθική της, να πλάσει τους όρους δημιουργίας της κοινωνικής συνείδησης, να επεξεργαστεί την αλληλεγγύη της και να φτιάξει έναν κοινωνικό ιστό, που θα διαφυλάσσει και θα προάγει την έννοια άνθρωπος.
Αναγνώσεις:126