Σωστοί και αβάντζοι | της Ιφιγένειας Μανουρά
Η γιορτινή περίοδος αποτελεί αφορμή για να έρθουν στο μυαλό μας αναμνήσεις και μια αίσθηση νοσταλγίας για όμορφα χρόνια περασμένα ακόμα και για ανθρώπους που πια δεν είναι στη ζωή. Αυτή η γλυκόπικρη νοσταλγία μας βοηθάει να νιώθουμε συνδεδεμένοι με τα χρόνια εκείνα τα παλιά. Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα ξεστόλιζα το χριστουγεννιάτικο δένδρο και κάθε χρόνο τέτοια μέρα ένιωθα τέτοια ανάμικτα συναισθήματα που ήταν για μένα ξεχωριστά, αλλά και βασανιστικά.
Σαν ταινία έρχονται στο μυαλό μου όλα τα χρόνια, από παιδί που κόβαμε το κλαδί από το κυπαρίσσι, βάζαμε μπαμπάκι και στολίδια από χαρτάκια καραμέλας που μαζεύαμε όλο τον χρόνο για το δέντρο μας, τόσο απλό μα και τόσο όμορφο, μέχρι και σήμερα με τα περίτεχνα στολίδια και τα χρωματιστά λαμπιόνια. Συναισθήματα χαράς για τους ανθρώπους που είχα δίπλα μου και λύπης γιατί οι περισσότεροι από αυτούς τώρα λείπουν. Συναισθήματα χαράς γιατί ακόμα μια χρονιά κατάφερα να βγω αλώβητη από τον αγώνα της ζωής, αλλά και φόβου για το τί θα φέρει η χρονιά που έρχεται!!!
Θα είμαστε «σωστοί και αβάτζοι» μια ευχή που πάντα μας έδινε η γιαγιά η ΚαρατζοΜαρία, ή θα είμαστε λειψοί, και αν ναι, τίνος η καρέκλα θα είναι άδεια τα επόμενα Χριστούγεννα; Φόβοι και αγωνίες ίσως παράλογες γιατί δεν με αφήνουν να ζήσω το παρόν, αλλά με εγκλωβίζουν σε μαύρες σκέψεις. Σκέφτομαι αν είναι φυσιολογικό να φοβάμαι για το αύριο.
Το συναίσθημα του φόβου είναι ίσως από τα πιο «παρεξηγημένα» συναισθήματα. Θεωρείται δείγμα αδυναμίας και ανασφάλειας των ανθρώπων. Δεν με πειράζει όμως ας είμαι δειλή και αδύναμη ανησυχώντας για το μέλλον όλων των αγαπημένων μου. Νομίζω ότι αξίζουν κάποιο χρόνο από την ζωή μου να τον αφιερώνω στην αγωνία μου γι΄ αυτούς.
Τα τελευταία χρόνια άφηνα το ξεστόλισμα να το κάνει ο γιος μου για να αποφύγω όλους αυτούς τους φόβους. Τα τρία τελευταία χρόνια όμως το κάνω μόνη μου. Θέλω να μπορώ πια να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου και να κάνω από τώρα και μετά μόνο θετικές σκέψεις. Ναι και του χρόνου θα είμαστε σωστοί και αβάντζοι. Και αν έλθει το κακό ΤΟΤΕ θα το αντιμετωπίσω, δεν χρειάζεται να χάνω πλέον το παρόν για γεγονότα που μπορεί να μην συμβούν ποτέ. Και του χρόνου σωστοί και αβάντζοι, να ξεστολίσουμε πάλι. Καλές γιορτές.
[Η εικόνα που συνοδεύει το κείμενο είναι το έργο «A Christmas Story», 1935 του Δανού ζωγράφου Viggo Johansen (3/1/1851 – 18/12/1935).]
Ιφιγένεια Μανουρά
