Οι Σιλεσιάνοι υφαντουργοί |του Χάινριχ Χάινε
Ούτε ένα δάκρυ στο μελαγχολικό μάτι,
Κάθονται στον αργαλειό και δείχνουν τα δόντια τους:
Γερμανία, υφαίνουμε το σάβανο σου,
Πλέκουμε σε αυτό την τριπλή κατάρα…
Υφαίνουμε, υφαίνουμε!
Μια κατάρα στο Θεό στον οποίο προσευχηθήκαμε…
Στο κρύο και την πείνα του χειμώνα,
Ελπίζαμε και περιμέναμε μάταια,
Μας ξεγέλασε και μας κορόιδεψε και μας έκανε πλάκα –
Υφαίνουμε, υφαίνουμε!
Μια κατάρα στον βασιλιά, τον βασιλιά των πλουσίων,
Που η δυστυχία μας δεν μπόρεσε να μαλακώσει,
Που μας αποσπά και την τελευταία δεκάρα,
Και μας πυροβολεί σαν σκυλιά…
Υφαίνουμε, υφαίνουμε!
Μια κατάρα στην διπρόσωπη πατρίδα,
Όπου μόνο η ατίμωση και η ντροπή ευδοκιμούν,
Όπου κάθε λουλούδι είναι νωρίς λυγισμένο,
Όπου η σήψη και η μούχλα αναζωογονούν το σκουλήκι…
Υφαίνουμε, υφαίνουμε!
Η σαΐτα πετάει, ο αργαλειός ραγίζει,
Υφαίνουμε επιμελώς μέρα και νύχτα –
Παλιά Γερμανία, υφαίνουμε το σάβανο σου,
Υφαίνουμε σ’ αυτό την τριπλή κατάρα,
Υφαίνουμε, υφαίνουμε!
Χάινριχ Χάινε
Μετάφραση: Δανιήλ Τσιορμπατζής
Σ.τ.Μ.:
Το ποίημα Οι Σιλεσιάνοι υφαντουργοί – Die schlesischen Weber (γνωστό επίσης σαν Weberlied) – του Heinrich Heine είναι υποδειγματικό της πολιτικής ποίησης των Vormärz –στην εποχή της γερμανικής ιστορίας μεταξύ της Επανάστασης του Ιούλη του 1830 και της Επανάστασης του Μάρτη του 1848. Δημοσιεύτηκε στην γερμανόφωνη εφημερίδα Vorwärts! (Προς τα εμπρός!) της 10 Ιούλη του 1844 που εκδιδόταν στο Παρίσι. Αναφέρεται στη εξέγερση των υφαντών που τόλμησαν να επαναστατήσουν ενάντια στην εκμετάλλευση και τη μείωση των μισθών στη Σιλεσία από τις 4 έως τις 6 Ιούνη 1844 που συνέβαλε στην επανάσταση που ξεκίνησε το 1848. Η εξέγερση των υφαντουργών της Σελεσίας επέστησε την προσοχή στο κοινωνικό ζήτημα που προέκυψε ως αποτέλεσμα της έναρξης της εκβιομηχάνισης στις χώρες του καπιταλισμού. Η εποχή σημαδεύτηκε από την εμφάνιση του εθνικισμού, του φιλελευθερισμού και του σοσιαλισμού καθώς και από την επανορθωτική πολιτική δίωξης και καταπίεσης που στρέφεται εναντίον των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων μαζών. Το ισχυρότερο προπύργιο της αποκατάστασης των παλαιών δυνάμεων, ήταν η λεγόμενη «Ιερά Συμμαχία» Πρωσίας, Ρωσίας και Αυστρίας.
Δ.Τ.
[Η κύρια εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι ο πίνακας του Γερμανού ζωγράφου απεικόνισης καθημερινών σκηνών και τοπίων, εκπροσώπου του ρομαντισμού και του ρεαλισμού, Καρλ Χούμπνα (Carl Wilhelm Hübner, 17/07/1814 – 05/12/1879) με τίτλο «Η εξέγερση των υφαντουργών», 1846]
Ο Χάινριχ Χάινε (Christian Johann Heinrich Heine, 13 Δεκεμβρίου 1797–17 Φεβρουαρίου 1856) ήταν Γερμανός ποιητής, συγγραφέας και δημοσιογράφος. Ήταν ένας από τους σημαντικότερους Γερμανούς συγγραφείς του 19ου αιώνα. Ο Χάινριχ Χάινε θεωρείται ένας από τους τελευταίους εκπροσώπους του ρομαντισμού και, ταυτόχρονα, αυτός που τον ξεπέρασε. Έκανε την καθημερινή γλώσσα ικανή για ποίηση, ανύψωσε τα μεγάλου μήκους άρθρα και τα ταξιδιωτικά σε μορφές τέχνης και έδωσε στη γερμανική λογοτεχνία μια άγνωστη μέχρι τότε κομψή ελαφρότητα. Από τους λίγους γερμανόφωνους ποιητές που έχει μεταφραστεί και μελοποιηθεί τόσο πολύ. Ως κριτικός, πολιτικά αφοσιωμένος δημοσιογράφος, δοκιμιογράφος, σατιρικός και αγωνιστής, ο Χάινε προκαλούσε ταυτόχρονα θαυμασμό και φόβο. Αποκλεισμένος από την εκδοτική δραστηριότητα στην Γερμανική Συνομοσπονδία, πέρασε το δεύτερο μισό της ζωής του εξόριστος στο Παρίσι. Οι αντισημίτες και οι εθνικιστές επιτέθηκαν στον Χάινε ακόμα και μετά τον θάνατό του λόγω της εβραϊκής του καταγωγής και της πολιτικής του στάσης. Ο ρόλος του ως αουτσάιντερ χαρακτήρισε τη ζωή του, το έργο του και την ιστορία της αποδοχής του.
