Η σχολή οικονομικής σκέψης Monopoly | του Γιάννη Χατζηχρήστου
Η σχολή οικονομικής σκέψης «Monopoly», ένας κοινωνιοπαθής πουθού που «την ζει» κάθε μέρα και κάτι άλλοι βαστάζοι του monopoly-Τραπεζίτη.
Το σχόλιο της ημέρας (κουλουράκι για το πρωινό σας καφέ σχολιάζοντας την απόφαση του Eurogroup που πάρθηκε στα μουλωχτά)
Είναι μια γενιά πολιτικών, επιχειρηματικών ελίτ-αλήτ και τραπεζιτών που μεγάλωσαν με όσα έμαθαν παίζοντας monopoly. Το γνωστό επιτραπέζιο όπου στόχος σου είναι να πάρεις όλα τα σπίτια και τα λεφτά από τα φιλαράκια σου και να τα κλείσεις στην φυλακή.
Ένας μάλιστα από δαύτους, ο καθ ημάς «πρῶτος τῇ τάξει» υπουργός, το έχει πάρει πολύ στα σοβαρά. Θεωρεί ως στόχο του κάθε Go που θα τον φέρει σε ένα ακόμα γύρο, να αποκτήσει και 3-4 ακόμα ακίνητα. Χωρίς σοβαρό πόθεν έσχες, ο μπαγάσας.
Πολλοί από αυτή την κοινωνική συνομοταξία, αν όχι όλοι, δεν κατάφεραν να μάθουν κάτι διαφορετικό στα συνήθως ακριβοπληρωμένα πανεπιστήμια που τους έστειλε ο daddy τους. Αντιθέτως, έχει ριζώσει σαν βαθειά τους πεποίθηση ότι είναι και προοδευτικό και αναπτυξιακό το να παίζεις monopoly στην πραγματική ζωή, δια των διδαχών του νεοφιλελευθερισμού. Αυτόν που διδάχτηκαν μονομερώς ως την μοναδική ομοούσια και αδιαίρετη αλήθεια — τρομάρα τους.
Έτσι οι αδύναμοι πρέπει να εξαφανίζονται ή να τιμωρούνται και μετά, ένα αόρατο χέρι, αυτό τις αγοράς, θα δημιουργεί ως δια μαγείας ανάπτυξη και ευημερία. Στους επιζήσαντες.
Πεποιθήσεις και επιτραπέζιο παίγνιο αναπαραγωγής τους με βαθιές ρίζες στον αντιεπιστημονικό κοινωνικό δαρβινισμό, την θεωρία που χρησιμοποίησε και ο Χίτλερ για να επιβάλει τις ρατσιστικές του απόψεις περί της ανώτερης Άριας φυλής κλπ.
Με αυτά τα ίδια δεν διστάζουν τώρα να παίξουν τις ζωές εκατομμυρίων σε μια ζαριά με καρτέλ, πτωχευτικούς νόμους και επιδοτήσεις με Ηρακλή από το «μαξιλάρι» του παίγνιου τους!
Αγνοούν, φυσικά, ότι και η ίδια η εξέλιξη και η ζωή είναι προϊόν συνεργασίας στην φύση και προφανώς γράφουν και στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις αξίες του Διαφωτισμού. Αυτές είναι μόνο για παρελάσεις και επετείους θαρρούν. Παλιές, λένε, ιδέες και άχρηστες για την monopoly που παίζουν, οι έννοιες της αλληλεγγύης, της συνεργασίας ή της δεύτερης ευκαιρίας μετά από μια ατυχία, ένα λάθος ή και της φτώχειας που σε έφερε η πολιτική του Τραπεζίτη, του ισχυρότερου παίκτη στο Τραπέζι.
Οι συμπεριφορές των παικτών σε παίγνια τύπου Μonopoly, και μάλιστα ανάμεσα σε άνισους στην αρχή τους οικονομικά παίκτες, έχουν μελετηθεί με μακροχρόνιες μελέτες και πειράματα, κυρίως στο πανεπιστήμιο του Berkeley (δείτε εδώ σχετικά για τους φανατικούς της τεκμηρίωσης μιας άποψης). Καταλήγουν ότι ο «πλούσιος» αρχικά, με πλεονέκτημα παίκτης, καταλήγει σε εμμονικές συμπεριφορές με χαρακτηριστικά έντονης κοινωνιοπάθειας. Άρα και ψυχικά ανίκανος στο να ηγηθεί σε κοινωνίες!
Αν τώρα περιμένεις, κατά τα άλλα, να επέλθει μέσα από τέτοιου τύπου ανταγωνιστικά παίγνια «μηδενικού αθροίσματος» κάποια στιγμή ισορροπία, ευημερία και ανάπτυξη (όπως πιστεύουν ακόμα εκείνοι οι νεοφιλελέ που πολιτικοποίησαν ένα θεώρημα του Τζον Νας, της τέχνης του Βαρουφάκη, (αυτό που αποδείχτηκε πρόσφατα από τον Κώστα Δασκαλάκη ότι θέλει μερικά εκατομμύρια χρόνια για να φέρει ισορροπία και ανάπτυξη), θα κάνεις ίσως και εσύ το ίδιο και χειρότερο λάθος που κάνει συνεχώς και ο Γιάνης:
► Μέσα από τέτοια παίγνια, ελοχεύει πάντα και ένα δευτερεύον, τώρα το γεωπολιτικό, που γίνεται κάποια στιγμή κυρίαρχο και πάντα τινάζει την μπάνκα του κάθε monopoly στον αέρα! Μαζί με όλο το αεράτο monopoly money που δεν αντιστοιχεί σε τίποτα πραγματικό. Εκτός από αέρα κοπανιστό χρήμα φτιαγμένο, από το 1971 και μετά, μόνο επί δανείων και υποθηκών, άσχετα αν βαφτίζεται αυτό το χρήμα δραχμές (κατά ΛΑΕ), ευρώ (κατά την συνθήκη της Λισσαβόνας) ή κουπόνια – δημοσιονομικό ΙΟUs (αλά Βαρουφάκη)!
Και μη δυνάμενοι οι πολιτικοί μας ταγοί του άτυπου Eurogroup να κατανοήσουν οτιδήποτε άλλο, πέραν των όσων αποτυχημένων προέβλεπε δογματικά η Συνθήκη της Λισσαβόνας μόνο για τα δημόσια χρέη (τα ιδιωτικά των χωρών της Ευρωζώνης και κυρίως τα διατραπεζικά χρέη τα αγνοούν επιδεικτικά), αποφάσισαν τώρα μέσα σε ένα κείμενο 45 σελίδων να διατηρήσουν την ίδια συνταγή του τρεις και εξήντα (δες εδώ). Τί και αν με αυτή (και με το ευρώ που παράγει) θα διευρύνονται οι κοινωνικές ανισότητες; Το θέμα τους πάντα είναι να σωθεί ο τραπεζίτης της monopoly που έμαθαν να παίζουν ως την μόνη δυνατή αλήθεια. Ακόμα και όταν γνωρίζουν ότι έτσι, στο τέλος, εκτρέφουν το τέρας της ακροδεξιάς. Λίγο γι αυτούς το κακό…
Πριν τους πάρουμε όλους αυτούς τους –δεξιά και αριστερά– τυχάρπαστους παίκτες του monopoly της πολιτικής με τις πέτρες, (γιατί αυτό θα γίνει τελικά με τις αποτυχημένες τους πολιτικές που εφαρμόζονται χρόνια τώρα από όσους το παίζουν και στα εθνικά, και στην οικονομία, και σε όσα έφεραν την ενεργειακή κρίση αλλά και την διαχείριση της πανδημίας), κάντε το απλό:
► Πετάξτε στα σκουπίδια εκείνη την monopoly που ίσως κρατάτε και εσείς για συναισθηματικούς λίγους από τα παιδικάτα σας στο πατάρι!
Μετά θα είναι πιο εύκολη και η ρίψη στον κάλαθο των αχρήστων της ιστορίας και όσων ακόμα συνεχίζουν να παίζουν (κρυφά ή φανερά) επιτραπέζιο monopoly με τις ζωές μας. Μαζί με τα άχρηστα, ρίψατε και τον Τραπεζίτη. Με αυτόν, ούτως ή άλλως, καμία ρήξη δεν γίνεται. Εκτός ίσως της υπομονής μας.
Μετά της καλημέρας μου, κατά τα ειωθότα.
Σημείωση 1
Το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ευρωζωνης φτάνει σήμερα τα 16,6 τρις $. Ήτοι η Ευρωζώνη χρωστάει το 117,5% του ΑΕΠ της!
Από αυτό το χρέος, τα 6,6 τρις. τα έχει γράψει η Γερμανία.
Εμείς χρωστάμε συνολικά 668 δις. Τα 412 δισ. το δημόσιο (ρυθμισμένο χρέος) για το οποίο μιλάει μόνο του Eurogroup + τα 256 δισ. ιδιωτικό (αρρύθμιστο).
Το Eurogroup αλληθωρίζει μόνο στα δημόσια χρέη των μελών της Ευρωζώνης. Και φυσικά δεν λέει κουβέντα για τα διατραπεζικά χρέη του μαγαζιού των Τραπεζών υπό την ΕκΤ, που δεν υπολογίζονται στο ιδιωτικό χρέος.
Γι αυτά τα τελευταία χρέη, τα διατραπεζικά, που παράγουν και τα τοξικά τραπεζικά και παρατραπεζικά προϊόντα, δεν έφταναν τα ψηφία στο κομπιουτεράκι μου για να σας δώσω τάξη μεγέθους.
Κανείς και από τους ευρωσκεπτικιστές, από την άλλη, δεν λέει τι θα γίνει με αυτό το εξωτερικό χρέος της Ευρωζώνης, αν η ΕΕ διαλυθεί (όπως είναι και ο στόχος των Ακροδεξιών, Τραμπικών και Πουτινικών). Και σε ποιό νόμισμα τότε θα πληρωθεί και το εξωτερικό χρέος; Οεο;
Σημείωση 2
Στις επίσημες στατιστικές το συνολικό εξωτερικό μας χρέος (δημοσιο+ιδιωτικό )εμφανίζεται στα 556 δις. €.
H διαφορά των 102 δισ. είναι το χρέος των τραπεζών που κρύφτηκε στα funds του εξωτερικού και αφορούσε τα κόκκινα δάνεια ιδιωτών.
Για να γίνει αυτό ο Στουρνάρας δημιούργησε ένα πρόσθετο δημόσιο (κρυφό) χρέος 24 δισ. με τα Ηρακλής 1 και 2, δίνοντας εγγυήσεις από τα ταμειακά διαθέσιμα των 36 δισ. του μαξιλαριού Τσίπρα.
Τι δεν καταλαβαίνεις ακριβώς;
Γιάννης Χατζηχρήστος
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014
