Κέρκυρα, σμίλη της ψυχής, φως στη βροχή | της Ζωής Δικταίου
(μέρος 3ο)
[Το δεύτερο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.]
Και η εμπειρία δεν τελειώνει στη σκουριά και στις άγριες πτυχές του απότομου βράχου, όχι, η θέα του ανοιχτού ορίζοντα αποτελεί καινούργια πρόκληση για να ανηφορίσεις στο Όρος. Στο βάθος τα Διαπόντια νησιά, ντυμένα στα χρώματα του δειλινού διεγείρουν άλλο μονοπάτι εσωτερικής ώθησης. Έχεις ανοιχτή την επιταγή της καρδιάς, για να τα πλησιάσεις, έστω από την ώχρα και τους ψαμμόλιθους στο Σιδάρι, να κολυμπήσεις στο κανάλι, να το διασχίσεις, να μπεις στο πέρασμα, να μυηθείς εκ νέου στο αιώνιο παρόν του Έρωτα κι ύστερα, να δεις πώς χαρίζει ο ήλιος μενεξέδες στο ακρωτήρι του Δράστη, πώς παίρνει η νύχτα τις μωβ δαντέλες και ντύνεται ακριβή αρχόντισσα κι αρχαία ερωμένη, θέτοντας καινούργια ερωτήματα για την αγάπη και τον πόνο, καλώντας σενα συνεχίσεις ξεχνώντας τα παλιά τραύματα.
Εκείνο το άστρο της αυγής ρίχνει το φως πάνω στο οικόσημο της αναπόλησής σου και στο γιασεμί που μαζί ξενυχτήσατε και υπόσχεται πως δεν θα ξαναζήσεις την εξορία της καρδιάς, πως η Αγάπη θα μείνει λυχναράκι αναμμένο να σου φέγγει, όταν θα σκοντάφτεις αλλού και στην άβυσσο, μα όχι εδώ, εδώ δεν θα σε αφήσουν οι Ανεράιδες των Νυμφών να σκοντάψεις, θα μιλούν για σένα υφαίνοντας ασημένιες κλωστές και μεταξωτές σιωπές στους καταρράκτες. Αν κλείσεις τα μάτια, θα δεις εκείνους τους παλιούς νερόμυλους με τα ξωτικά και τις Νύμφες ντυμένες στα λευκά να χορεύουνκαι να χάνονται στο νερό. Ξαφνικά, ανοίγεις λαίμαργα τα ρουθούνια, μυρίζεις φρέσκο λεμονανθό κι ας μην έχει λεμονιές εδώ. Είναι, λένε, το άρωμα της ψυχής,εκείνης της αδικοχαμένης νέας, που την σκότωσαν τ’ αδέρφια της, γιατί ερωτεύτηκε. Τα δάκρυα της, στοίχειωσαν στους καταρράχτες και το παράπονό της στα χαλάσματα. Χελιδρονιά έγινε κι αγκαλιάζει παθιάρικα τα ψηλά κυπαρίσσια κι όλο ψηλώνει και ζυγώνει τις κορφές κι από εκεί πάνω, φωνάζει ακόμη, κάθε αυγή τον αγαπημένο της.
Όμορφο που είναι το νερό στο φεγγαρόφωτο!
Αυτό είναι, πιστεύεις στη μαγεία, έχεις κερδίσει το στοίχημα του σωστού προσανατολισμού. Βρίσκεσαι εδώ, συνειδητά, ακούς τη λαϊκή σοφία εκφρασμένη με λόγια απλά, στο παλιό καφενείο στον Πέλεκα, χωρίς να ξέρεις πώς βρέθηκες εκεί, δε σε νοιάζει, στην Κέρκυρα δεν θα πάψεις ποτέ να είσαι στο καραβάνι των ταξιδευτών που τους αρέσει το ξάφνιασμα και η σύμπτωση, γιατί αφήνονται στην περιπέτεια του τυχαίου με τη συνηγορία του σύμπαντος, γιατί δεν χρειάζεσαι προγραμματισμό, στην Κέρκυρα σε ταξιδεύουν οι αισθήσεις, ένα κάλεσμα πρωτόγνωρο να ανασάνεις βαθιά, να γευτείς τη χαρά, να γελάσεις, να μεταλάβεις φως.
– Θα ήθελες να υπάρχει κάτι που να μη φεύγει, να μη χάνεται ποτέ;
Ποιος σου απευθύνει την ερώτηση, από πού έρχεται η φωνή; Ούτε κι αυτό έχει σημασία, ξέρεις πως ό,τι ζεις, ό,τι αγγίζεις, ό,τι αισθάνεσαι κάτω από το Ιόνιο Φως είναι ευλογία, γιατί σε τούτη την καταπράσινη φλούδα της γης αναγνωρίζεις ότι : «Η ψυχή που μπορεί να μιλήσει με τα μάτια, μπορεί και να φιλήσει με το βλέμμα». Γίνεσαι, όχημα για το αιώνια ζητούμενο,με την ενθύμηση της αξίας της πρώτης συνάντησης με τη βροχή και τις μπάντες, θυμάσαι, τώρα που σε ξάφνιασε σαν καλοκαιρινή καταιγίδα, συμβαίνει και αυτό, βέβαια θυμάσαι, εκείνη την πρώτη καταγραφή…
Η βροχή και η μουσική στην Κέρκυρα πέφτει και σε αγγίζει με απόλυτη ευγένεια, με την ειλικρίνεια του ουρανού και τη μελωδία του νερού, για να σου δείξει η καθεμιά ξεχωριστά το δρόμο της λύτρωσης.
Σίγουρα δεν διακινδυνεύεις ούτε την υπόληψη σου, αλλά ούτε και την πνευματικότητα σου διαβάζοντας κιτρινισμένα γράμματα στο κεδρόδασος του Νότου. Καταργημένη η αντικειμενικότητα του ρεαλισμού, σε ένα τοπίο που θυμίζει Ανατολή, για να βιώσεις κόντρα σε κάθε εύκολη πρόκληση, την πραγματικότητα του ρομαντισμού που ξεδιπλώνεται αντίκρυ στη λιμνοθάλασσα, έχοντας νέο εφαλτήριο την υποβλητικότητα μιας ασυνήθιστης γεωγραφίας που εκτυλίσσεται και εξελίσσεται κάτω από φτερουγίσματα και τρυφερούς κελαηδισμούς. Κι αν θελήσεις να κάνεις μια ευχή σ’ ένα κεδρόμηλο, σκύψε και ψιθύρισέ την, να την πάρουν οι πεταλούδες και οι μέλισσες, να αγγίξει σύννεφο και ήλιο το καταμεσήμερο, ώρα που οι άλλοι, αυτοί που δεν θέλεις να ξέρουν, κοιμούνται. Εδώ, ερήμην του νεοπλουτισμού και της πολιτικής παρακμής, χωρίς μάσκα και μικροαστικές συμπεριφορές, δίνεις από την αρχή χειραψία με την ουσιαστική, την αληθινή φύση των πραγμάτων.
Ζωή Δικταίου
[Συνεχίζεται]
Ζωή Δικταίου
Η Χαρούλα Βερίγου – Μπάντιου, (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου) γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962. Μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Κέρκυρας. Εργάστηκε στον Ξενοδοχειακό Τομέα, καθώς και στις Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ως Διοικητικός Υπάλληλος. Την γοητεύουν τα γιασεμιά, τα φεγγάρια, τα βλέμματα, τα δακρυσμένα μάτια, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Πιστεύει στην αγάπη. Συνεργάζεται με τα Διαδικτυακά Περιοδικά, Ποιείν, Fractal, Ατέχνως κ.α. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τους: Νίκο Ανδρουλάκη, Γιώργη Κοντογιάννη, Ανδρέα Ζιάκα, Γιάννη Νικολάου, Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και Θοδωρή Καστρινό.
Η μέχρι τώρα εργογραφία της περιλαμβάνει τα βιβλία:
– Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2023, Αθήνα
– Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2021, Αθήνα
– Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2020, Αθήνα
– Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2019, Αθήνα
– Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Σεπτέμβριος 2018, Αθήνα
– Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2018, Αθήνα
– Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2017, Αθήνα
– Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Ιούνιος 2015, Αθήνα
– Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996, Αθήνα
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα
– Γράμματα της ποίησης, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: Ατέχνως, 2020, Αθήνα
– Μονόλογοι, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: το βιβλίο, 2017, Αθήνα
– Λογοτεχνικά Μονοπάτια, Εκδόσεις: Όστρια, 2022, Αθήνα
– Λογοτεχνικό Ολόγραμμα 1, Έκδοση της Εταιρείας Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού, Τυπογραφείο Γιώργου Κωστόπουλου, Δεκέμβριος 2022, Αθήνα
