Ποιήματα (Ι) | του Αντώνη Κουκλινού
Η κάψα του Καλοκαιργιού
Κάψα π’ ο ήλιος σήμερο, τη πέτρα θα τη λιώσει,
κάτσετε μέσα χωργιανοί, όξω κιανείς μη δώσει.
Νερό να πίνετε κρυγιό, λίγο φαί στο πχιάτο,
τη κεφαλή να βάνετε, στη βρύση αποκάτω.
Να τρώτε φρούτα μπόλικα, η μέρα να περάσει,
γιατί στη κάψα σήμερο κι ο τζίτζικας θα σκάσει.
Η Αφρική μας έπεψε, το καύσωνα πεσκέσι,
κι υπομονή θα κάμωμε, αρέσει, δεν αρέσει.
Η Κάψα του Καλοκαιργιού, έρχεται κάθα χρόνο,
να μη παραπονιούμαστε, να μυξοκλαίμε μόνο.
Σ’ αυτούς απού ’χουνε σεβντά, στου έρωντα τη δίνη,
ετσά λογιώς καϊμαθιά, με το νερό δε σβήνει…
Χαμόγελο στη μέρα σας
Σαν το παλιό καλό κρασί, η καλημέρα μνοιάζει,
κι α-ν είναι χαμογελαστή, τη διάθεση ξομπλιάζει.
Όμορφο πράμα ταχινή, να σου χαμογελούνε,
με τση χαράς το δροσερό, νερό, να σε κερνούνε.
Να σε ρωτούνε με χαρά, αν έχεις την υγειά σου,
κι αν-ε περνάς κοντώ καλά κι εσύ και τα παιδιά σου.
Να τρέξει μέλι τσ’ αθρωπχιάς, τη σκέψη να γλυκάνει,
αν έχεις πόνο στη καρδιά, να τον-ε παγουδιάνει.
Χρυσάφι ακατέργαστο, το καλημέρισμά σου,
όντε το νοιώθεις και το λες, μέσ’ από τη καρδιά σου.
Φάρμακο τση καλής φιλιάς, τη μοναξά γιατρεύγει,
κι όπχοιος το πάρει μνια φορά, σαφή θα το γυρεύγει.
Χαμόγελο στη μέρα σας, ήρθα να φέρω πάλι,
μ’ ένα κλαδί βασιλικό, μνια μυρισμένη αγκάλη…
Αντώνης Κουκλινός
Αντώνης Κουκλινός
