Ούτε η πρώτη στο Παρίσι ούτε η τελευταία στον κόσμο. Μικρές ιστορίες γυναικών. Καλλιστώ | της Ζωής Δικταίου
Άνοιξε τη μικρή πάνινη τσάντα,
έβγαλε προσεχτικά το ασημένιο καθρεφτάκι, ακριβό ενθύμιο,
βυθίζοντάς το στο νερό, – τέχνη μαντική –
είδε διαφορετικό το πρόσωπό της,
εκείνη τη μέρα το ρολόι της έδειχνε 21 Ιουνίου,
κρύβοντας δάκρυα και συγκίνηση από τους περαστικούς,
με το βλέμμα ακολούθησε την αντρική φιγούρα στο βάθος του κήπου,
ίσαμε εκεί που σκούραινε το πράσινο της καστανιάς.
Ένιωσε ακατανίκητη την επιθυμία να αφεθεί, να αγαπηθεί ξανά,
όχι αειφανής όπως ήταν μέχρι τώρα, αλλά μυστικά,
ξανακοίταξε το κάτοπτρο,
παρατήρησε ξαφνιασμένη τη σκοτεινή πια βελούδινη επιφάνεια
διάστικτη από μικρές τρυπίτσες στο χρώμα της σκουριάς.
Ταράχτηκε βάζοντας τον κρυφό πόθο πλάι στην ηλικία της,
αυτά που διάβαζε έφταιγαν,
εκείνες οι κιτρινισμένες σελίδες των βιβλίων που ξεφύλλιζε,
από αυτές είχαν ξεπηδήσει όλα, μαζί με τα πλοία, τα λιμάνια, τις θάλασσες,
τους φανοστάτες της προκυμαίας και την αλισάχνη στα βλέφαρα,
είχαν βρει τρόπο,
ο έρωτας, τα ξεχασμένα φιλιά, οι κοφτές ανάσες,
τα κεντημένα φύλλα της μυρτιάς κάποιου Νοέμβρη.
Συνέχισε να κοιτάζει το βυθισμένο καθρεφτάκι η Καλλιστώ,
τώρα αλλόκοτα τοπία,
περνούσαν μαζί με τις κάθετες αχτίδες του μεσημεριού
άφησε τους ήχους μιας γλώσσας που δεν ήταν η μητρική της
να την κυριεύουν, αδυνατούσε να καταλάβει
κι όμως πόσο παράξενο της φάνηκε αλήθεια,
ένιωθε δικές της τις λέξεις, τόσο δικές της που χαμογέλασε.
Τράβηξε απότομα τα χέρια από το νερό,
τινάζοντας τα μακριά δάχτυλα η βέρα χάθηκε στο σιντριβάνι,
«αγοραία απώλεια» , συλλογίστηκε σηκώνοντας το αριστερό φρύδι,
«ε και…» ,
δίπλα της, τιμώντας την επιθυμία της, εκείνος ο ανώνυμος άγνωστος
μα τόσο γνώριμος στην καρδιά της:
«Μέσα σε κείνη τη βροχή που σ’ άφησα κάποιο πρωί
κι έχασα τη ζωή μου.
Θα ’ρθω ξανά απ’ τα παλιά σαν το πουλί απ’ το νοτιά
την πόρτα να χτυπήσω…»
Σιντριβάνι, κήποι του Λουξεμβούργου, Ιούνιος 2022
Αύριο, εν ονόματι της αγάπης
Ζωή Δικταίου
Ζωή Δικταίου
Η Χαρούλα Βερίγου – Μπάντιου, (λογοτεχνικό ψευδώνυμο Ζωή Δικταίου) γεννήθηκε στον Άγιο Νικόλαο της Κρήτης το 1962. Μεγάλωσε στο Τζερμιάδων του Οροπεδίου Λασιθίου. Είναι πτυχιούχος της Σχολής Τουριστικών Επαγγελμάτων Κέρκυρας. Εργάστηκε στον Ξενοδοχειακό Τομέα, καθώς και στις Σχολές Τουριστικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης ως Διοικητικός Υπάλληλος. Την γοητεύουν τα γιασεμιά, τα φεγγάρια, τα βλέμματα, τα δακρυσμένα μάτια, τα κιτρινισμένα χαρτάκια της θύμησης, οι ξεχασμένοι δρόμοι, τα βουνά, τα ξέφτια από τις δαντέλες του παλιού καιρού. Πιστεύει στην αγάπη. Συνεργάζεται με τα Διαδικτυακά Περιοδικά, Ποιείν, Fractal, Ατέχνως κ.α. Στίχοι της έχουν μελοποιηθεί από τους: Νίκο Ανδρουλάκη, Γιώργη Κοντογιάννη, Ανδρέα Ζιάκα, Γιάννη Νικολάου, Αλέξανδρο Χατζηνικολιδάκη και Θοδωρή Καστρινό.
Η μέχρι τώρα εργογραφία της περιλαμβάνει τα βιβλία:
– Αύριο, μια ελιά η μέσα πατρίδα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2023, Αθήνα
– Λασίθι, Τόπος Μέγας – Η κούπα των θεών, Αφήγημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2021, Αθήνα
– Αύριο, αφή αλμύρας οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2020, Αθήνα
– Αθιβολή γαρύφαλλο και θύμηση κανέλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Νοέμβριος 2019, Αθήνα
– Αύριο στάχυα οι λέξεις, Ποιητική συλλογή, Εκδόσεις: Φίλντισι, Σεπτέμβριος 2018, Αθήνα
– Οι άλλες ν’ απλώνουν ρούχα κι εσύ τριαντάφυλλα, Διηγήματα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Φεβρουάριος 2018, Αθήνα
– Μια κούρσα για τη Χαριγένεια, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Μάιος 2017, Αθήνα
– Αύριο, νυχτώνει φθινόπωρο, Μυθιστόρημα, Εκδόσεις: Φίλντισι, Ιούνιος 2015, Αθήνα
– Ιστορίες για φεγγάρια, Παιδική Λογοτεχνία, Εκδόσεις: Έψιλον, 1996, Αθήνα
Συμμετοχές σε συλλογικά έργα
– Γράμματα της ποίησης, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: Ατέχνως, 2020, Αθήνα
– Μονόλογοι, Ποιητική ανθολογία, Εκδόσεις: το βιβλίο, 2017, Αθήνα
– Λογοτεχνικά Μονοπάτια, Εκδόσεις: Όστρια, 2022, Αθήνα
– Λογοτεχνικό Ολόγραμμα 1, Έκδοση της Εταιρείας Κοινωνικού Έργου και Πολιτισμού, Τυπογραφείο Γιώργου Κωστόπουλου, Δεκέμβριος 2022, Αθήνα
