Μικροαστικές εκλογικές αυταπάτες! | του Διογένη Σινωπέα
Σκέψεις προς τον νεοέλληνα μικροαστό, το γνωστό μας «ανθρωπάκι».
Προς στιγμή σκέφτηκα να γράψω για την ελπίδα που γεννάνε οι εκλογές, αλλά μετά σκέφτηκα ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα! Γιατί να ελπίζω πως κάτι θα αλλάξει σε μια χώρα που κατοικείται από μικροαστούς οσφυοκάμπτες κι εθελόδουλους τυχοδιώκτες, κυβερνιέται από τσιράκια απατεώνων με τα ίδια χαρακτηριστικά, και το κύριο σύνθημα της «αντίστασής» τους είναι το «μτστκ γμσ»; Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού απέδειξε τη γύμνια του νεοέλληνα μικροαστού σε όλα τα επίπεδα. Η χώρα που κατοικείται ακόμα από τους ίδιους ανθρώπους, μικροαστούς που η οικονομική κρίση και η απόγνωση τούς έκανε χειρότερους και κυβερνιέται από τους πιο πειθήνιους υπαλληλίσκους των μεγαλοκαρχαριών του πλούτου, βρίσκεται στη ζάλη των εκλογών. Ένα μεγάλο ποσοστό επιλέγει να ψηφίσει τους ίδιους – γαλάζιους, πράσινους ή ροζ – που τον έκαναν τον ζητιάνο τής Ευρώπης και κάποιοι άλλοι το παίζουν «αντισυστημικοί» μέσω καμουφλαρισμένων νεοναζί ζόμπι…
Στόχος τους η εξάπλωση της απολιτίκ ιδεολογίας, του lifestyle που πλασάρουν. Η εκλογική διαδικασία έχει σκοπό την ανάδειξη «αντιπροσώπων» που θα κάνει όλη τη «βρώμικη» δουλειά, που εμείς μη έχοντας την… τεχνογνωσία, τη μόρφωση, το χρόνο κλπ δε μπορούμε να κάνουμε. Η «δουλειά» αυτή βέβαια δεν είναι άλλη παρά η οργάνωση και η διαχείριση τού βδελυρού συστήματος που γεννά την καταπίεση – το σύστημα τής καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η διασφάλιση τών κερδών τών επιχειρηματικών ομίλων, η χειραγώγηση της ίδιας μας της ζωής! Σαν ατελείς άνθρωποι, εμείς οι ψηφοφόροι, πρέπει να εναποθέσουμε τις ανάγκες μας, τις ελπίδες μας και τα θέλω μας σε κάποιους άλλους, που είναι καλύτεροι από εμάς, πιο έξυπνοι και ικανοί, με καλύτερη γνώση των δικών μας αναγκών…
Τελικά, στις επερχόμενες εκλογές θα πάνε και θα τους ξαναψηφίσουν οι φοβισμένοι, οι απογοητευμένοι, οι φουκαράδες. Στην πατρίδα τής μοιρολατρίας και της κατάθλιψης δεν φαίνεται να υπάρχουν άλλες κατηγορίες ανθρώπων. Η καλλιέργεια φόβου, τρόμου, καταστολής και η χορήγηση ελάχιστων προεκλογικών ψίχουλων, που εξαπατούν πάντα τον κόσμο, είναι τα μόνα όπλα που έχει η σημερινή άθλια κυβέρνηση, απέναντι στο κυρίαρχο αίσθημα απογοήτευσης που έχει δημιουργηθεί από τις μέχρι τώρα πολιτικές της. Οι φουκαράδες, οι μεροκαματιάρηδες, παρ’ όλα τα αλλεπάλληλα σοκ, δεν έχουν τίποτα να χάσουν («δεν έχουν να χάσουν τίποτα παρά μόνο τις αλυσίδες τους» όπως έλεγε και ο μπάρμπα Κάρολος), και τίποτα να φοβηθούν, αλλά δυστυχώς δεν το αντιλαμβάνονται και ετοιμάζονται να τους ξαναψηφίσουν. Τους ταΐζουν υποσχέσεις τα κόμματα εξουσίας, τους ταΐζουν προπαγάνδα και lifestyle τα καθεστωτικά ΜΜΕ, τους ταΐζει σαπίλα η κυρίαρχη κουλτούρα του μικροαστισμού. Ε, τι περιμένεις να βγάλει η κάλπη;
Τον υποψήφιο που π.χ. μπορεί άλλοτε να κατέβαινε με τη ΝΔ ή με το ΠΑΣΟΚ και να κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για «χάιδεμα στους κουκουλοφόρους» και τώρα να είναι «σύντροφος» στον ΣΥΡΙΖΑ και μιλά ξανά για «ρήξη και ανατροπή», λειτουργώντας σαν ανάχωμα στην λαϊκή αγανάκτηση. Ή αυτόν που μπορεί να ήταν στο ΣΥΡΙΖΑ και τώρα μεταγράφηκε στη ΝΔ. Ή αυτόν που πλαστογραφεί κάθε έννοια ριζοσπαστισμού. Ή αυτόν που είναι πάντα «πρόθυμος» και ερμηνεύει «κατά το δοκούν» την λαϊκή αγανάκτηση και βέβαια «διαθέσιμος» να συμμετάσχει στην όποια «σταθερή» νέα αντιλαϊκή κυβέρνηση. Ή τα πολιτικά σούργελα που… ρέουν, στηρίζοντας την πιο αισχρή πολιτική εξουσία της τελευταίας 50ετίας. Όλους αυτούς που αγωνίζονται για να βγάλουν λάδι τον απάνθρωπο καπιταλισμό, μαντρόσκυλα του συστήματος που τους θρέφει.
Όταν ο εργατόκοσμος, ο απασχολούμενος, ο εργαζόμενος, ο άνεργος, ο μικροεπιχειρηματίας, ο αγρότης, ο φοιτητής, ψηφίζει τα παραπάνω κόμματα για ένα πράγμα μπορεί να είναι σίγουρος: Ότι δεν ξέρεις ποτέ πού ακριβώς θα καταλήξει η ψήφος σου. Και βέβαια το μόνο σίγουρο είναι ότι η ψήφος σου θα μετατραπεί σε «πράσινο φως» για την υλοποίηση ενός προγράμματος που θα έχει μέσα αντιλαϊκές δεσμεύσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, απαραίτητες (βεβαίως, βεβαίως…) θυσίες τών εργαζομένων για την «αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας», «σώσιμο» του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μεγαλύτερη εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο του ΝΑΤΟ, κλιμάκωση αντεργατικής επίθεσης, ενεργειακή φτώχεια, φοροληστεία τού λαού, κ.α.π. μετεκλογικά καλούδια… Και βέβαια, ούτε που περνάει από το μυαλό σου ότι άλλα λένε προεκλογικά και ότι άλλα θα κάνουν μετεκλογικά, όταν θα τους έχεις χαρίσει την «λαϊκή εντολή» σου. Η υποκρισία τους δεν έχει όρια.
Και οι εκλογικές αυταπάτες δεν έχουν τελειωμό. Προσπαθούν να σε κάνουν να πιστέψεις ότι είσαι κυρίαρχος πολίτης και ότι με την ψήφο σου σε αυτούς θα αλλάξεις τα πάντα! Ποιος; Εσύ, που όλο το χρόνο σου τον περνάς στον καναπέ βλέποντας σήριαλ, πρωϊνάδικα και ειδήσεις, την ώρα που άλλοι αγωνίζονται στους δρόμους, απεργούν, πνίγονται από τα χημικά και τους χτυπούν τα ΜΑΤ, διαδηλώνουν για να μη σου κόψουν το ρεύμα και να μην ιδιωτικοποιήσουν το νερό που πίνεις, βγαίνουν στις γειτονιές κόντρα στους πλειστηριασμούς, αγωνίζονται για την αύξηση της μαχητικότητας, της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, έμπρακτη πίστη στην αξία τής οργανωμένης πάλης για την ανατροπή τής καπιταλιστικής βαρβαρότητας και τη δημιουργία μιας νέας κοινωνίας τής ελευθερίας, τής δικαιοσύνης και της ικανοποίησης τών ανθρώπινων αναγκών. Και δεν φτάνει που είσαι δούλος, δεν φτάνει που η δουλική σου στάση μάς έχει φέρνει σαν κοινωνία μέσα σε αυτόν το ζόφο, βρίζεις και όσους αντιστέκονται!
Κάποιοι θα προσπαθήσουν να σε δικαιολογήσουν και θα πουν «έλα μωρέ, φοβήθηκε το ανθρωπάκι»... Το «ανθρωπάκι», ο νεοέλληνας μικροαστός, εσύ, δεν έχεις πια τι άλλο να φοβηθείς παρά μόνο τον φόβο σου για την ελευθερία σου! Δεν έχεις τι άλλο να χάσεις γιατί τα έχεις χάσει όλα! Έχεις χάσει προ πολλού την αξιοπρέπεια σου, τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματά σου, το σπίτι σου. Δεν έχεις πλέον μισθό, σύνταξη, κοινωνική πρόνοια, δουλειά… Τα παιδιά σου έχουν φύγει στο εξωτερικό. Ζεις με σταθερά καθηλωμένους μισθούς στον εφιάλτη τής καταναλωτικής κοινωνίας κι ακόμα ψάχνεσαι για το τι φταίει. Δεν μπορείς να δεις ότι για την κατάντια σου φταίει η απάθεια και η αποχαύνωση! Φταίει η ρουσφετολογία, η θρησκοληψία, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η ξενοφοβία! Φταίνε όχι απλώς όσοι φοβούνται, αλλά όλοι όσοι δειλιάζουν! Γιατί με τη δειλία κάθεσαι στα αυγά σου ακόμα και όταν δεν έχεις να χάσεις τίποτα!
Μήπως ήρθε η ώρα να μπει τέλος στις εκλογικές, κρατικές και καπιταλιστικές αυταπάτες που λειτουργούν σαν ανάχωμα σε όποια διάθεση αντίστασης και αλληλεγγύης; Μήπως ήρθε η ώρα να γίνεις αξιοπρεπής άνθρωπος, αγωνιστής, να βγεις έξω, να πολεμήσεις για τη ζωή σου και την αξιοπρέπεια σου, να αποκτήσεις ταξική συνείδηση; (αν έχεις ακούσει τι είναι αυτό…).
Μήπως ήρθε η ώρα να αποφασίσεις να αντιδράσεις στους επαγγελματίες «αντισυστημικούς» πολιτικούς της ρεμούλας, της υποσχεσιολογίας, των ρουσφετιών, που θέλουν να συνεχίσουν να σου προσφέρουν μια ζωή που δεν σου αξίζει, χωρίς αξιοπρέπεια, με ανικανοποίητες βασικές ανθρώπινες ανάγκες και να σου μοιράζουν απλόχερα αυξήσεις – ψίχουλα, επιδόματα ανέχειας και διάφορα …pass για να μην λιμοκτονήσεις;
Μήπως ήρθε η ώρα να καταλάβεις ότι αυτό που φοβούνται, όλοι αυτοί που σε θέλουν δούλο και σε κοροϊδεύουν, είναι το ενδεχόμενο η οργή σου, η αγανάκτησή σου, ο θυμός σου να μετατραπεί σε μαζικό, λαϊκό κι εργατικό κίνημα που θα αμφισβητήσει τις πολιτικές τους, τις καταστροφικές επιλογές τους και να ανοίξει το δρόμο για ριζικές αλλαγές, για ανατροπές, για γνήσια λαϊκή εξουσία που θα έχει στο επίκεντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του σε αρμονία με τη φύση;
Έχεις ακόμη αυταπάτες ότι το σαθρό, βρώμικο, άδικο και σάπιο σύστημα τής εμπορευματοποίησης τών πάντων και της καταστροφής τού περιβάλλοντος, που θυσιάζει τα πάντα – ακόμη και τις ζωές μας – μπροστά στην κερδοφορία τής χρηματιστικής ολιγαρχίας, μπορεί να «επισκευαστεί» και να εξανθρωπιστεί;
Αν ναί, τότε ξαναψήφισέ τους! Σου αξίζουν!
Διογένης ο Σινωπεύς
[Οι εικόνες που συνοδεύουν το κείμενο είναι ψηφιακές δημιουργίες του εικονογράφου Αλκέτα Λεοννάτου,04.23]
Διογένης ο Σινωπεύς
