H αυτοκρατορία των αισθήσεων | της Άννας Τακάκη
Η αίσθηση μου είπες!…
Αυτή και μόνον αυτή θ’ αλλάξει τον κόσμο!
Κι έγειρες πάνω μου με όλα σου τα αισθητήρια όπλα
να με κουρσέψεις, κουρσάρε του έρωτα,
κουρσάρε μιας νύχτας ατελεύτητης ευτυχίας!
Κι εγώ αφέθηκα να με ληστεύεις, μα σου πήρα
ό,τι πιο ωραίο και δυνατό είχες πάνω σου!
Σου πήρα και τον τελευταίο κραδασμό των παλμών σου
καθώς δινόμαστε σ’ έναν έρωτα αβάσταχτα μεγάλο
που δε χωρούσε σε τόπο και χρόνο,
μήτε στις δικές μας χορδές χωρούσε!
κι οι αισθήσεις μας κατακτούσαν έναν κόσμο ολόκληρο!
Εμείς οι Αυτοκράτορες των αισθήσεων
που η ηδονή δονεί σαν τυμπανοκρουσία
μέσα στις καυτές φλέβες μας να ακούν οι ανέραστοι
δώσαμε τότε την υπόσχεση πως εδώ θα μείνομε
να υπερασπιστούμε ετούτα τα τείχη τα πανύψηλα
που όλο και πιο πολύ ορθώνονται γύρω μας!
Μα ύστερα στο πρώτο φως της μέρας έφυγες και χάθηκες,
γιατί η αίσθηση μου είπες αλλάζει,
από τόπο σε τόπο, από ώρα σε ώρα.
Ελεύθερα πράξε, δε σε κακίζω!
Εγώ κράτησα την Αυτοκρατορία που μ’ έδωκες,
κι έχω ένα πλήθος να τιθασεύσω μονάχη μου,
ένα πλήθος απάνθρωπο, που το μίσος του εκτοξεύει
σαν πυρωμένα σπαθιά και με σπαθίζει.
Μα δεν τους φοβούμαι, μονάχα τους λυπούμαι!
Κι εμένα μου φτάνει η αίσθηση της Αυτοκρατορίας
που έζησα κοντά σου και που έγινα «άνθρωπος!».
Άννα Τακάκη
[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι το ψηφιακό έργο «Vision gift from the peaks of my soul…», 2014, του Αμερικάνου γραφίστα Josif Chezan]
Άννα Τακάκη
