Το στέμμα σου και λάλιε δα … | του Αντώνη Κουκλινού
Από γενιά σ’ άλλη γενιά, το Βασιλίκι πάει,
και ας μην έχει ο λαός, μπουκιά ψωμί να φάει.
Πρίγκιπες και πριγκίπισσες, χρυσάφχια και μπριλάντια,
φάρα… γαλαζοαίματη, άρχοντες με παλάτια.
Κι γ’ αποδέλοιποι θνητοί, να τους υπηρετούνε,
ράτσα κατωτερότητας, για να τσι συντηρούνε.
Πρωτόκολλα και με τιμές, αρχοντικές αξίες,
σε γεννητούργια σε χαρές, σε γάμους και κηδείες.
Με ντεμενάδες θάφτουνε, του κόσμου τσι κηφίνες,
που δε δουλέψανε ποτές, ούτε για πέντε μήνες.
Τατόι με τσι θησαυρούς, δυο μέτρα Γης θα πάρει,
ο μακαρίτης που θα μπει, μαζί κι όλα τα βάρη.
Πάει κι ο Τέως στο καλό, μα δε θα κάμει ντόρο,
δυο τρεις παπάδες το πολύ και ένα ψάλτη δώρο.
Βασιλικοκατάσταση, πάπαλα μπάμ και κάτω,
άντε και ξεμπερδέψαμε, με τούτο το μιτάτο.
Αφήνει γόνους αρκετούς κι ας μη περνά η μπογιά ντος,
εφάγανε τον άμπακα και τα τρισσέγκονά ντος.
Να πάρεις και το στέμμα σου, να το ξεφορτωθούμε,
έφαες κι ήπχιες, λάλιε δα, να μη σασε χρωστούμε…
13/1/2023
Αντώνης Κουκλινός
[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα προέρχεται από το παιχνίδι της Hasbro (των Πολωνών αδελφών Hassenfeld) με τίτλο «The Chow Crown – το στέμα της μάσας»]
Αντώνης Κουκλινός
