Τα παλιόπαιδα και τα ατίθασα (νέας εσοδείας) | του Γιάννη Χατζηχρήστου
Όταν έγραφε ο Νίκος ο Τσιφόρος τα «Παλιόπαιδα τα Ατίθασα» σαν χρονογράφημα, σκιαγραφούσε την εποχή του, τότε που τα παλιόπαιδο ήταν ατίθασα, βγάζοντας με τον δικό τους τρόπο την γλώσσα στον καθωσπρεπισμό εκείνης της εποχής, όπου τα πάντα παίζονταν ανάμεσα στο παλάτι και στα στέκια της υψηλής κοινωνίας, και ο δήθεν μεγαλοαστισμός, που βρωμούσε και έζεχνε από μακριά ταγκισμένη καμαρίλα με μια εσάνς βλαχομπαρόκ δηθενιάς με σκήπτρα, αλόγατα και άλλες ανακτορικές φανφάρες, έλυνε και έδενε. Και τότε το ζητούμενο ήταν η Κύπρος, μόνο που τότε έπαιζε το Ένωση.
Μέχρι που σε ένα ταξίδι του γερο-Παπανδρέου στην Ουάσιγκτον του βγήκε ο Τζόνσον ο president καουμπόικα από τα δεξιά και του είπε «πάρε την Κύπρο να σας φύγει η έννοια να την κάνετε Ένωση και ΑΕΚ, αλλά δώσε βρε και εσύ εκείνο το ρημάδι το Καστελόριζο στον Τούρκο. Έξι τετραγωνικά χιλιόμετρα πράγμα δίνεις, κοτζάμ Κύπρο παίρνεις, very good deal». Αλλά ο γερο-Παπανδρέου, που ήταν παλιά αλεπού του είπε «πριτς, Καστελόριζο δεν δίνω, μου έχει πει ο Αντώνης ο Καρράς τι έχει εκεί παρακάτω, δεν είμεθα και Αμερικανάκια μεσιέ!».
Και βάλανε τότενες και αυτοί τους Παλατιανούς και τον Μητσοτάκη που είχε τότε υπηρεσία και το κάνανε εδώ American bar. Δύο χρόνια μετά, φώναξαν και από τας εφεδρείας και κάτι άλλα δικά τους καλόπαιδα, ο καλύτερος είχε πουλήσει την μάνα του, και «έκαναμαν Επαναστάσεις, και σε μας δεν λέτε τίποτα», τα ξέρετε…
Στην λούφα μετά αυτοί αποσύρανε από την Κύπρο μια Μεραρχία, στρατά που είχε στείλει ο Παπανδρέου με παραλλαγή, μην γίνει καμία στραβή, πάρε και εσύ έναν Τομ Πάππας να κάνει ανάπτυξη, και θα κάνουμε και ημείς τα στραβά μάτια στα λαθρεμπόρια του Ωνάση και του Νιάρχου στα εμπάργκα του πετρελαίου στην Σ. Αραβία, τότε που ακόμα ήταν και Σαουδική.
Χτύπησαν και κάτι φλέβες με πετρέλαιο κατά την Καβάλα, ψιλοπράγματα μεν σε σχέση με τα άλλα, τα πιο κάτω, αρκετά δε για να πάρουν των εδώ τα μυαλά αέρα και να αρχίζουν να στρώνουν ουρανοξύστες στους Αμπελόκηπους. Αφού, σου λέει, Τέξας γίναμαν και δεν γίνεται να είσαι Τέξας την σήμερον ημέρα χωρίς ουρανοξύστες, να κατεβαίνει το σύννεφο να ξύνεται και να ανακουφίζεται δεόντως. Τα πήραν και στην κράνα όμως οι γείτονες που τότε ανακάλυψαν τι έχασαν με εκείνη την Συνθήκη της Λωζάνης την εποχή που κανένας τους δεν ήξερε να κάνει μπάνιο στην θάλασσα.
Γνωστά τα επόμενα, έπεσε γκρίνια «γιατί καλέ εμείς στο πηγάδι κατουρήσαμε, δώσε και μένα μπάρμπα Σαμ» φώναζαν στα τουρκικά· τους την έδωσε την μισή την Κύπρο η αφορμή των εγκάθετων του Τομ Πάππας, που δεν γούσταρε να χάνει ντόλαρς από τα διυλιστήρια και τα πλυντήρια, ένεκα ενεργειακή κρίσις. Πάει έτσι η Κύπρος η μισή, as scheduled.
Πέρασαν τα χρόνια, δοκίμασε ένας Καραμανλής και ένας Παπανδρέου next generation μήπως το λύσει το θέμα «Κύπρος»· κουβάρι χειρότερο έγινε. Μέχρι που ανέλαβε υπηρεσία μια λαδωμενη Γερμανό- ποντικομαμή, που λάδι δεν έπιανε στα χέρια μόνο το έβλεπε να πηγαίνει πέρα δώθε, και ανέλαβε να καθαρίσει εκσυγχρονιστικά. Και τα έκανε και αυτός και οι δικοί του που τον ακολούθησαν με τις ίδιες συνταγές πιο μπάχαλο. Ανέλαβε να μας σώσει τότε το ιππικό του ΔΝΤ. Για να βάλει υποθήκη εκείνα που ήξερε ο γερο-Παπανδρέου λέγοντας εκείνο το «Όχι» που τον έφαγε…
Και μετά είπαμε και πάλι «Όχι» σε ένα δημοψήφισμα που προκάλεσε ένας ατίθασος που τα κανάλια τον έλεγαν παλιόπαιδο. Όχι σε ένα ερώτημα που οι περισσότεροι δεν κατάλαβαν τι ρωτούσε, το νόμισαν μέρος του game που έπαιζε ο άλλος του game theory, τρομάρα του. Όχι! Μην δώσεις τους υδρογονάνθρακες κατάλαβε ο νεανίας ο ατίθασος. Και δεν τους έδωσε!
Τον φάγανε τελικά και τον ατίθασο τον νέο για να αναλάβει ο επόμενος Μητσοτάκης υπηρεσίας να ολοκληρώσει το σχέδιο το ίδιο, τώρα που άρχισαν να γίνονται πολύ χρειαζούμενα για τους Ευρωπαίους, αυτά που ήξερε ο κυρ Αντώνης για το Καστελόριζο και βάλθηκαν όλα τα παλιόπαιδο του Σημιτιστάν να βάλουν πλάτη να τελειώνουμε. Αντί για Τομ Πάππας έβαλαν κάτι άλλους του LNG να μοιράσουν χαρτί, να γίνει παιχνίδι, σημαδεμένη η τράπουλα γνωστό και το τι θα γίνει, διαιτητής δικός τους. Ούτε ο Μαρινάκης τέτοιο στήσιμο, παίζονται πολλά στο τραπέζι και περιμένουν από τα αέρια τα εισαγόμενα για να σωθούν πολλοί. Και ο διαιτητής, που χωρίς και αυτά μένει ρέστος και Πράσινη Ανάπτυξη ─ αυτή που πάει ασορτί με το ντόλαρ ─, δεν βλέπει στον αιώνα τον άπαντα!
Δεν περίμεναν μόνο ότι τα ατίθασα τα παιδιά θα τους καταλάβαιναν και για το πού το πάνε και για το πως, ότι θα καταλάβαιναν και τί παιχνιδάκι παίζουν και με κάτι άλλα παλιόπαιδα, που το έπαιζαν ατίθασα, αλλά που τελικά δεν ήταν τίποτα άλλο παρά τιθασευμένοι αρχοντοχωριάτες της κορεκτίλας των βορείων προαστίων.
Το τι θα γίνει μετά;
Όπως πάντα σε αυτό τον τόπο, επειδή στο τέλος όλα επαφίενται στο τελευταίο άρθρο του Συντάγματος, όλο και κάτι θα γίνει και κάτι ατίθασα νέας εσοδείας που δεν τα βάζει το μάτι σου, θα τους το χαλάσουν πάλι το καρέ, να μου το θυμηθείς. Δεν θα πάνε λέει για μπάνιο αυτή τη φορά…
Δεν το λέω μόνο εγώ αυτά, αλλά και ένας Κινέζος σοφός, ονόματι Τσι Φο Ρος. Δεν τον ξέρεις!
Γιάννης Χατζηχρήστος
Ο Γιάννης Χατζηχρήστος γεννήθηκε το 1958 στην Αθήνα. Αφού αποφοίτησε από το Μαθηματικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών συμμετείχε στην υλοποίηση σύνθετων έργων πληροφορικής και επικοινωνιών στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για πολλά χρόνια. Από οικογένειες από την μια μεριά συντηρητικών Κωνσταντινουπολιτών (από την πλευρά του πατέρα του) και μελών του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ από την άλλη (από την πλευρά της μητέρας του), δραστηριοποιήθηκε στην Αριστερά από τα μαθητικά του χρόνια, το 1973.
Τα τελευταία χρόνια ανέπτυξε δράση για την εμπέδωση της αμεσοδημοκρατίας στην Αριστερά και την αυτοδιοίκηση. Ενδιαφέρεται για την ανάπτυξη του κοινωνικού μη κρατικού τομέα της οικονομίας ως βασικού μοχλού ανάπτυξης, κυρίως στον πρωτογεννή και τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς και για την ανάπτυξη νέων μη ιεραρχικών ενεργειακών δικτύων. Τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντα του εστιάζονται κυρίως στην Εφαρμογή της δημοκρατίας & της Αμεσοδημοκρατίας στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στον Κοινωνικό Τομέα Οικονομίας, στην Ενεργειακή Πολιτική, στις Πολιτικές Υγείας, στην Αγροτική Πολιτική καθώς και στην Πληροφορική και Παραγωγική Ανασυγκρότηση.
Έχει εκδώσει τα βιβλία:
Ανασκαφή στο μέλλον, μυθιστόρημα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2006
Το φ του φόβου, μυθιστόρημα, 2014
