Ο Πανδαμάτωρ χρόνος | της Άννας Τακάκη
Όλα αυτά που λέμε τώρα
κι αυτά που μας λένε,
όλα αυτά που ακούμε,
όλα αυτά που συμβαίνουν
κάποτε θα περάσουν.
Θα περάσουν
όπως περνά η μέρα, ο χρόνος
όπως περνά η βροχή,
όπως περνούν οι εποχές.
Όλα θα περάσουν.
Κι εμείς θα είμαστε πάλι εδώ
σταθερά στην ίδια θέση,
Στην ίδια γειτονιά, στην ίδια πατρίδα,
να μετράμε τις ώρες
τις μέρες, τα χρόνια μας,
μαζί με τις λέξεις
που δεν είπαμε πολύ,
όπως σ’αγαπώ, σ’ ευχαριστώ,
σε παρακαλώ, συγνώμη.
Θα είμαστε εδώ
να ζυγιάζομε τα πριν και τα μετά
σ’ ένα τώρα που κι αυτό φεύγει
και περνά στο τότε,
σ’ ένα σήμερα που γίνεται χθες.
Όλα έρχονται και φεύγουν…
Και τα δύσκολα και τα εύκολα
και τα όμορφα και τα άσχημα.
Κάτι αφήνουν κάτι παίρνουν
κι όλα έχουν το λόγο τους να γίνονται
κι όλα θέλουν το χρόνο τους για να υπάρξουν.
Κι όταν όλα πια θα ’χουν περάσει
μπορεί και να μετανιώσουμε.
Θα το μετανιώσουμε που μας βάραιναν
κάποιες ώρες θανατικές
κάποιες μέρες άδοξες κι ασήμαντες,
που αλίμονο, δε βρήκαμε τη δύναμη
να τις κάνουμε σημαντικές,
και που ακόμη δε σπείραμε
έστω ένα κόκκο σταριού,
γιατί περιμέναμε το στάχυ ολόκληρο…
Ίσως τώρα να το καταλάβαμε
πόσο ειλικρινής μαζί μας είναι
αυτός ο Πανδαμάτωρ χρόνος.
(ανέκδοτο)
Άννα Τακάκη
[Η εικόνα που συνοδεύει το ποίημα είναι το έργο «SP – Enigmatic» του Τσέχου καλλιτέχνη Josef Bartoň, 2021]
Άννα Τακάκη
