Όσο δυναμώνουν τα τύμπανα του πολέμου | του Τάκη Βαρελά
Τόσο βαραίνουν τα βήματα των ανθρώπων…
Κι όμως.
Όσοι διαβάζουν τους καιρούς γνωρίζουν, ότι η καταιγίδα θα τους βρει στο δρόμο…
Όμως λίγοι, σε πείσμα των καιρών, ακονίζουν την γνώση…
Λίγοι, με την αλήθεια τους περίσσευμα
Θωρακίζονται με βήμα γοργό…
Έτοιμοι… ξεσηκώνουν την ανεμελιά από τα ξόρκια…
Την οπλίζουν…
Οι γερόντοι, λένε: «τους λύκους τους βλέπεται, το ντορό ψάχνεται…»
Έρχονται από τα βάθη του χρόνου και λημεριάζουν στα ματιά μας,
στην ψυχή και στα σπίτια μας. Συνηθίζουμε.
Κι όμως, ετούτοι οι λύκοι δεν είναι απομεινάρια των αγελών που χάθηκαν…
Τούτοι οι λύκοι είναι αδίστακτοι, δεν ήρθαν να φάνε και να
φύγουν…
Ήρθαν να λημεριάσουν για τα καλά…
Σέρνουν ότι απόμεινε από τις πόλεις και τα χωριά της Μεσογείου, της Αφρικής της Ασίας… της πατρίδας μας…
Αντίκρυ στη Θάλασσα
Χαραγμένα πρόσωπα, ξυπόλυτοι με πρησμένα πόδια…
Ψυχές όρθιες ασάλευτες με μάτια ορθάνοιχτα…
Μάτια που στέρεψαν και δάκρυ που δεν ποτίζει πια παιδικά μάγουλα…
Ότι δάκρυ απόμεινε, πότισε το χώμα, για να ανθίσουν τα λουλούδια, πίσω στα πεδία των μαχών…
Μας κοιτούν άφωνα, έτσι και αλλιώς τη γλώσσα δεν την γνωρίζουν, κρατούν την φωνή τους για την ποιο δυνατή ανάγκη…
Και όμως. Τα είπαν όλα.
Έρχομαι, από εκεί που ουρλιάζουν και γλεντούν οι λύκοι
Έρχομαι από εκεί, σαν κοπάδι, ότι, απόμεινε από τη φωτιά….
…Έρχομαι, σαν γράμμα ανοικτό να σας πω,
ότι οι λύκοι δεν χόρτασαν ακόμα….
Έρχομαι να σας πω:
Σηκωθείτε!
Οπλιστείτε.
Δεν θα αργήσουν…
Αν το καρτέρι είναι φανερό, οι λύκοι θα λουφάξουν….
Ήρθαν και έκατσαν απέναντι στα βράχια…
Σαν σκαρφαλωμένοι γλάροι καρτερούν..
Κοιτούν απέναντι να δουν στεριά…
Ξέρουν, στην θάλασσα, δεν μπαίνουν οι λύκοι…
Ζουν όμως τα αδέρφια τους, οι αυτοκράτορες των θαλασσών, με το μαύρο πτερύγιο….
Ένα πλέγμα θανάτου στήθηκε στη στεριά και στη θάλασσα…
Εμπόριο ψυχών….
Χειρουργείο, όπου υπογράφεται ο θάνατος πριν την επέμβαση…
Χέρια καθαρά, μα όχι ανθρώπινα,
Εν ονόματι της ειρήνης, η θάλασσα βάφτηκε κόκκινη…
Έρχονται στο νου, οι δικές μας πατρίδες, οι δικοί μας λαοί….
Η Σμύρνη και το Κορδελιό, η Τραπεζούντα και ο Πόντος…
Σε πείσμα όλων, επίκαιρη η κατάρα των Ποντίων, αποχαιρετώντας τη γη τους…
«Για τα πετρέλαια μας κάψατε και στα πετρέλαια να καείτε..»
Η ιδιοκτησία με τα χίλια πρόσωπα, άλλαξε μορφή…
Εξουσιάζει κράτη, λαούς, γης και ανθρώπους..
Το αχόρταγο τέρας. Το κέρδος, δεν γνωρίζει ηθική, αρμονία και ανθρωπιά…
Μπάσταρδο παιδί της ζωής και ανέραστο από την γέννα είναι.
.
(Απόσπασμα από το ανέκδοτο έργο «Νομοτέλεια»)
06/10/2022
Τάκης Βαρελάς
https://www.varelas-takis.gr/
[Το εικαστικό που συνοδεύει το άρθρο είναι έργο του Τάκη Βαρελά «ρευστότητα IV». Απαγορεύεται η αναπαραγωγή για εμπορικούς λόγους.]
