Ολόγιομο | του Τάκη Βαρελά
Την υπόσχεση μου την κράτησα.
Ήρθα!
Είμαι εδώ!
Βλέπεις;
Το μαντήλι μου είναι κόκκινο!
Άνοιξα, το επτασφράγιστο σεντούκι, για χάρη σου.
Πήρα ότι πολύτιμο είχα, αυτό υπέγραφε τα συμβόλαιο τιμής με τα δάκρυα τριών μπαρουτοκαπνισμένων γενεών και ήρθα!
Κράτησα την υπόσχεση.
Σειρά σου τώρα..
Ακούμπησε το δάκρυ σου στο κόκκινο μαντήλι.
Ακούμπησε το απαλά, μη και ξυπνήσουν τα όνειρα των γεννητόρων
και αρχίσουν το τραγούδι.
Το δικό μου δάκρυ,
το έριξα στο κύμα, κάνοντας μια ευχή, ταπεινή.
Μια ευχή γειωμένη,
στο δικό μου δρόμο
και στο δικό σου φως.
Ένα δάκρυ και ένα φως μαζί, γεννούν τις πρωινές δροσοσταλιές.
Και σαν ο καιρός το θέλει, τότε ποτάμια ανοίγουν οι ουρανοί και ο κόσμος στάζει μέλι.
Ποτάμια από των αετών τα μέρη έρχονται αργόσυρτα στην απλωσιά της θάλασσας.
Δροσιά ρίξε στο πέρασμα,
φιλί σε άνυδρο τόπο,
Και δυο σταγόνες της βροχής,
να ανθίσουν κάθε κόπο.
Άκου φεγγάρι μου τα κύματα;
Τραγουδούν ακόμη από χθες, μιας και είναι η νύχτα σου σήμερα.
Για εσένα τραγουδούν σήμερα τα κύματα.
Για εσένα καρτερούν των ανθρώπων τα όνειρα να βγεις!
Να υψωθείς και ίσως υψωθούμε και εμείς…
Θαρρώ πως δεν είναι μυστικό, μα θα στο πω, εδώ στην άκρη του γυαλου, στων αστεριών την ώρα.
Ανθρώπων δάκρυα, είναι τα κύματα της θάλασσας, που πάνε και έρχονται, μα λυτρωμό δεν έχουν.
Είναι το δάκρυ αλμυρό, θαρρώ πως είναι κύμα, πληγές ανοίγει στον καιρό και αυτός δεν κάνει βήμα.
Και εσύ φεγγάρι ολόγιομο, αύριο που θα αδειάσεις, κοίτα το δρόμο σου να βρεις και εμάς μη μας ξεχάσεις.
Άντε και πάλι από την αρχή, μέρα με την ημέρα,
του φεγγαριού το γέμισμα είναι καινούρια μέρα.
12.08.2022
Τάκης Βαρελάς
https://www.varelas-takis.gr/
[Η φωτογραφία που συνοδεύει το άρθρο είναι φωτογραφία του DL2BWD 30/08/2022]
