Ο υιός και ο ιός | της Ιφιγένειας Μανουρά
.
Ως γνωστόν ο Αλέξης είναι ένα εξαιρετικό παιδί άνευ ελαττωμάτων. Όσο μπορεί μια πέρδικα να δει τα ελαττώματα του τέκνου της, που γι’ αυτήν είναι το καλύτερο πουλί, το εξυπνότερο, το τελειότερο και το ομορφότερο, άλλο τόσο και η μάνα του Αλέξη μπορεί να δει τα ελαττώματά του. Το μοναδικό… ελάττωμα που έχω να του προσάψω είναι αυτή η ανάγκη του να κάνει συνεχώς πλάκες. Απορώ και εξίσταμαι από πού πήρε αυτό το παιδί. Και ενώ του έχω πει επανειλημμένα ότι, όταν είσαι 61 χρόνων δεν αντέχεις ούτε μεγάλες χαρές, ούτε μεγάλες λύπες, πολλώ δε μάλλον πλάκες, εκείνος δεν εννοεί να το εμπεδώσει. Πώς άλλωστε; Εγώ έχω περάσει από την ηλικία του και παρ’ όλ’ αυτά δεν τον καταλαβαίνω τις περισσότερες φορές, πώς έχω λοιπόν την απαίτηση να με καταλάβει ένας εικοσιτριάχρονος; Παίρνει τηλέφωνο και έχω αφιχθεί προ ώρας από μια διήμερη εκδρομή, από αυτές που και δεν θες να τελειώσουν ποτέ και που επιθυμείς να επαναλάβεις λίαν συντόμως.
– Μάνα ήρθες;
– Ναι.
– Και κάθεσαι;
– Όχι είμαι όρθια.
– Κάτσε έχω να σου πω κάτι, αλλά μην πανικοβληθείς.
Κάθομαι αλλά μόνο και μόνο για να μην πέσω από ύψος και διασπαρώ εις τα εξ ων συνετέθην.
– Αλέξη ό, τι είναι να μου πεις πες το γρήγορα δεν αντέχω την αγωνία.
– Αχ μάνα!!! Έχω απίστευτη ταχυκαρδία, το ρολογάκι μου δείχνει 135 παλμούς, τα πόδια μου τρέμουν και στα αφτιά μου ακούω τζιτζίκια εν μέσω Ιουνίου.
– Αλέξη έχεις τροχαίο;
– Όχι βρε μάνα, άκου τροχαίο. Ε ναι με τόση πείρα στην οδήγηση πώς να πάθει τροχαίο ο Νίκι Λάουντα;
– Αλέξη αρρώστησε κανείς;
– Όχι ακριβώς. Τι είν’ πάλι τούτο; Τι θα πει όχι ακριβώς, ή αρρωσταίνεις ή όχι, κάτι ενδιάμεσο δεν υπάρχει. Ή μήπως υπάρχει; Π.χ μια εγκυμοσύνη δεν είναι αρρώστια, αλλά να την εξέλαβε ως τέτοια;
– Αλέξη θα με κάνεις γιαγιά; Γέλια τρελά.
– Άκου γιαγιά!! Μάνα από ό,τι ξέρω για να υπάρξει εγκυμοσύνη πρέπει να υπάρξει και γυναίκα.
– Μάλλον.
– Ε τότε τι μου λες για εγκυμοσύνες και πράσινα άλογα;
– Πράσινα άλογα;
– Ω ω άρχισε πάλι ο Πόποτας!!
– Γιατί βρε Αλέξη εξαφανίστηκαν οι γυναίκες από τη γη; Εάν είναι, να διακτινιστούμε σε άλλους πλανήτες, να βρούμε. Εγώ πότε θα γίνω γιαγιά;
– Μάνα, σου το έχω πει άπειρες φορές, εάν ήθελες εγγονάκι ας γινόσουν μάνα νωρίς και όχι στα τριάντα επτά σου. Δεν θα πληρώσω τώρα εγώ τη νύφη. Έτσι και αλλιώς το «γιαγιά» το ακούς από την Μπέμπα καθημερινά. Αρκέσου λοιπόν σε αυτό. Και σου λέω ότι πρέπει να μπω σε καραντίνα.
– Α αυτό είναι όλο και με έσκασες, έλα από δω να τα πούμε. Πήγε η καρδιά στο τόπο της. Έρχεται και ενώ άλλη φορά θα είχαμε αγκαλιές και φιλιά, τώρα από απόσταση με ρωτούσε τα της εκδρομής.
– Αλέξη γιατί πρέπει να μπεις σε καραντίνα, έχεις κορωνοϊό;
– Ναι.
– Και που τον «οικονόμησες»;
– Με πήρε τηλέφωνο ο Φοίβος και με ενημέρωσε ότι η αδελφή του η Λητώ έκανε τεστ για να πάει στη δουλειά και είναι θετική. Πήρε τον ΕΟΔΥ και μεταξύ των άλλων έδωσε και το όνομα μου, επειδή δεν ξελείπω από το σπίτι τους. Έκανα τεστ και εγώ και είμαι θετικός.
Για μένα πάντα στο πίσω μέρος που μυαλού μου υπάρχει το ενδεχόμενο να μου κάνει πλάκα. Αλλά πάλι το ύφος του ήτανε πολύ σοβαρό.
– Και πού το έκανες το τεστ;
– Στο φαρμακείο της Μαρίας, πάρε την τηλέφωνο.
– Κάνε τώρα ένα εδώ μπροστά μου.
Το κάνει, περιμένουμε 15 λεπτά, μου το δείχνει και μου λέει.
– Να, είναι θετικό.
Εγώ που ούτε έχω κάνει ποτέ, ούτε και έχω δει να κάνουν, τον πίστεψα. Στο μεταξύ έχει στείλει mail στον οικογενειακό μας γιατρό και εκείνος τον πήρε τηλέφωνο.
– Μάνα πάω στο δωμάτιό μου, με πήρε ο γιατρός να δούμε τι θα κάνουμε.
Και παρ’ όλο που του λέω να βάλει ανοικτή ακρόαση να ακούω και εγώ τι θα μας πει, τρέχει και κλείνεται στο δωμάτιο του το οποίο έχει κάνει άβατον. Ούτε στο άγιο όρος δεν υπάρχει τέτοια μυστικοπάθεια. Για να μπω πρέπει να κάνω αίτημα. Κάποτε βγαίνει και μου λέει ότι πρέπει να κάνει καλή διατροφή, να πάρει κάποια ομοιοπαθητικά φάρμακα για ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού κάθε μισή ώρα αφού έχει ιό και εγώ τρεις φορές ημερησίως. Και επίσης να πάρει κάποιες βιταμίνες. Και εγώ να σταματήσω να πηγαίνω στη Μπέμπα. Έχει πάει ήδη 10:30 μ.μ. και πρέπει να πάρω τηλέφωνο τους γονείς της Μπέμπας να τους ενημερώσω ότι θα είμαι δεκατέσσερις ημέρες σε εγκλεισμό. Τότε αρχίζει να γελά και κατάλαβα ότι με ξεγέλασε πάλι.
– Ας μιλήσουμε μάνα σοβαρά. Είμαι αρνητικός τουλάχιστον προς το παρόν, αλλά θα είμαι σε καραντίνα δεκατέσσερις ημέρες. Εσύ μπορείς να πηγαίνεις στη Μπέμπα και μεταξύ μας θα έχουμε κάποια απόσταση και να τηρούμε κάποια μέτρα ασφαλείας.
– Αλέξη φοβάσαι για σένα ή μήπως με κολλήσεις εάν τελικά είσαι θετικός;
– Για μένα να φοβάμαι; Ε, όχι βέβαια. Αλλά μήπως υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο να σε κολλήσω λέω τώρα εγώ. Και το μόνο που φοβάμαι είναι μην πας στο νοσοκομείο, σε αντιμετωπίσουν λάθος και φύγεις άδοξα.
– Αλέξη οι εξετάσεις μου είναι εξαιρετικές είμαι υγιέστατη, τα μόνα προβλήματα που έχω είναι μυοσκελετικά, αυτά νομίζω δεν επηρεάζονται από τον ιό. Τι φοβάσαι και να έρθει ο ιός θα αποδράσει.
– Ε καλά αυτό να μου πεις, εδώ δεν σε ξέκανε ο υιός θα σε ξεκάνει ο ιός;
– Και το τεστ;
– Είδες τι μου έχεις πει πολλές φορές, να ενημερώνομαι και να διαβάζω συνέχεια γιατί αλλιώς κάποιοι θα εκμεταλλευτούν την άγνοιά μου. Το τεστ για να είναι θετικό χρειάζεται να εμφανιστούν δύο γραμμές, όχι μια.
– Αλέξη ξέρεις την ιστορία με τον ψεύτη βοσκό; Κάποια στιγμή θα μου πεις κάτι σοβαρό και δε θα σε πιστέψω.
Τώρα από την Κυριακή κάθεται μέσα, έχουμε χωρίσει στη μέση το σπίτι μας και ζούμε ο καθείς στην μεριά του, διαβάζει γιατί έχει εξεταστική, και διαβάζει τόσο ώστε άκουσα ακόμα και αυτό «μάνα θέλω πολύ καλό βαθμό».Τι μπορεί να ακούσει ένας άνθρωπος όσο ζει, να μιλά ο Αλέξης για βαθμό, χάλασε η κοινωνία!!! Έφτιαξε το δωμάτιό του ακόμα και τις κουρτίνες έπλυνε και σιδέρωσε, χθες έκανε εξαιρετικά σουτζουκάκια, αν εξαιρέσεις το γεγονός ότι αντί για μαϊντανό έβαλε άνηθο, αλλά τους πηγαίνανε τελικά, σήμερα μπισκότα με σοκολάτα και βρώμη, αύριο θα βάλει μπρος να βάψει τα κάγκελα στα μπαλκόνια και έπεται συνέχεια. Ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Ιφιγένεια Μανουρά
.
.
