Ο Ρίτσος η κυρία Α…. και οι τιμωρίες | της Ιφιγένειας Μανουρά
.
Πριν κάποιες ημέρες παρακολουθούσα στην ΕΡΤ μια ταινία αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο. Η κόρη του η Έρη έλεγε ότι ο μπαμπάς της, τις δυσκολίες της ζωής του που δεν πέρασε και λίγες – διώξεις, φυλακίσεις, εξορίες, φυματίωση που του κατέτρωγε τα σωθικά από τα 17 του χρόνια, θάνατοι στην οικογένειά του – τις μετουσίωνε σε έναν Ήλιο μέσα στην καρδιά του, έναν Ήλιο καλοσύνης και αγάπης για όλο τον κόσμο. Ο ίδιος είπε ότι «τα τρία χρόνια που έμεινα στην Σωτηρία με βοήθησαν να ασχοληθώ με την ποίηση και με έκαναν καλύτερο άνθρωπο». Μοιραία έκανα την σύγκριση με την κυρία Α….. που γνώρισα στον διάδρομο της ογκολογικής κλινικής του ΠΑΓΝΗ, ενώ περίμενε για τη θεραπεία της. Γύρω στα 70, που στα νιάτα της θα πρέπει να υπήρξε εκπάγλου καλλονής. Κάθισα δίπλα της. Όλη την ώρα μιλούσε με την κόρη της που καθότανε απέναντι από αυτήν. Μιλούσε ακατάπαυστα- καλή ώρα σαν και εμένα που άμα ξεκινήσω να μιλώ δε με σταματά άνθρωπος. Τέλος πάντων, δεν είμαι εγώ τώρα το θέμα. Άρχισε με μια γειτόνισά της πρώτα.
– Η Ε…..πήρε 1200 ευρώ σύνταξη και τι έκανε σε όλη της τη ζωή, τίποτα. Κουράστηκε αυτή σαν και εμένα που με φάγανε τα παιδιά τόσα χρόνια; (ήτανε καθηγήτρια λέει). Είχε τον άντρα της και της έκανε όλες τις δουλειές και την κουνιάδα της την ελεύθερη και της έκανε τις δουλειές του σπιτιού. Δεν ξέρει ούτε να μαγειρέψει, ούτε να πλύνει. ούτε να σφουγγαρίσει…
Έκανα ότι διάβαζα και στο περιθώριο του βιβλίου με μολύβι, σημείωνα τα λεγόμενα της κυρίας Α…. όσα τουλάχιστον προλάβαινα. Λέει η κόρη της:
– Μα τι βρε μαμά σε νοιάζει εσένα τι κάνει αυτή;
–Γιατί να μη με νοιάζει; Εμένα τιμώρησε ο Θεός και μου έστειλε την αρρώστια, που πάω κάθε Κυριακή στην εκκλησία και μεταλαβαίνω 6 φορές το χρόνο και νηστεύω και δεν τρώγω ούτε Τετάρτη ούτε Παρασκευή λάδι και αυτή δεν πατεί τα πόδια της στη εκκλησία!!!
Συνεχίζει το τροπάριο. Οι ασθενείς και οι συνοδοί που καθόταν στα παγκάκια κοντά, εξαφανίστηκαν όλοι, επειδή κάποια στιγμή δεν την άντεχαν. Εγώ όχι ότι την άντεχα, αλλά μου αρέσει να ακούω συζητήσεις κάθε είδους, να τις καταγράφω και έτσι παρέμεινα στη θέση μου κάνοντας Ιώβεια υπομονή.
–Πήγε και έβαλε 4.500 ευρώ δόντια φυτευτά και ο άντρας της είναι φαφούτης γιατί λέει στο ΤΕΒΕ δεν χορηγούν δόντια.
Πιάνει μετά τον κύριο Δ… σύζυγο της κυρίας Ε…..
–Βλάκας είναι που της κάνει όλα τα χατίρια, ό,τι θέλει τον κάνει, συνέχεια την βγάζει έξω και πάνε βόλτες και τρώνε σουβλάκια και πίνουνε καφέ μόνο στην Κοραή και θέλουνε λέει 150 ευρώ το μήνα μόνο στον καφέ. Ξαναπιάνει πάλι την κυρία Ε…
–Ακόμη και στα δάκτυλα των ποδιών της φοράει δαχτυλίδια, παίρνει πέντε -πέντε τα παπούτσια και ένα τακούνι είκοσι πόντους.
Σηκώνω και εγώ εκείνη την ώρα προκλητικά το ένα μου πόδι και το βάζω πάνω στο άλλο, με τακούνι δωδεκάποντο. Το βλέπει και λέει:
–Να σαν αυτό!!!
Με την άκρη του ματιού μου αντιλαμβάνομαι την κόρη της να της κάνει νόημα, αλλά αυτή απτόητη πάει να συνεχίσει.
–Συγγνώμη που σας διακόπτω, της λέω, αλλά εμένα είναι μόνο δωδεκάποντο.
Και με παραλαβαίνει η καλή σου.
–Και για ποιο λόγο τα φοράτε τόσο ψηλά παπούτσια;
–Μου αρέσουν πάρα πολύ, γιατί με ψηλώνουν.
–Ο άνθρωπος πρέπει να είναι όπως τον έστειλε ο Θεός.
Στο μεταξύ έχει βαμμένο μαλλί ξαντό σαντρέ χτενισμένο στην τρίχα, βαμμένο φρύδι επίσης, εφτά κιλά μέικαπ, εκατό μάσκαρα, Γαλλικό μανικιούρ και ντύσιμο λες και θα πήγαινε στα μπουζούκια. Σιωπώ και σκύβω πάλι στο βιβλίο μου. Κάτι της έλεγε η κόρη της και της απαντά:
–Να πάρεις τηλέφωνο τη καλομαθημένη σου μόλις έρθει ο πατέρας της να του βάλει να φάει, να της πεις να κάνει και καμιά δουλειά στο σπίτι και να της αφήνεις λεφτά όταν φεύγεις ακούς; Αφήσαμε τώρα τα κουτσομπολιά και πιάσαμε τα κουμάντα σκέφτομαι!!! Σε λίγο:
–Εσύ κάνεις θεραπεία; εγώ αρχίζω σήμερα.
–Όχι μια φίλη μου κάνει, της απαντώ. Και αρχίζει να ξερωτά πως και γιατί, της το έκοψα και σταμάτησε.
–Και παντρεμένη είσαι;
–Παντρεμένη μα χώρισα πριν 14 χρόνια γιατί δε με άντεχε ο άντρας μου και με παράτησε και τώρα ζω μοναχή μου, έχω ένα γιο 19 χρονών, μένω στην Αμμουδάρα, κατάγομαι από τα Ανώγεια, λέγομαι Μανουρά, δούλευα στο ΙΚΑ, παίρνω σύνταξη, είμαι 57 χρονών. Λέω να τα πω όλα μαζεμένα να αποφύγω τις ερωτήσεις. Αμ δε!!!
–Αμαρτία είναι να χωρίζουνε οι άνθρωποι και ο Θεός δεν θα σε συγχωρέσει να πας να εξομολογηθείς!!!
Βρήκες τον άνθρωπο! σκέφτηκα.
–Δεν πειράζει έχω κάνει πολλές αμαρτίες οπότε έτσι και αλλιώς χαμένη είμαι, τί να μου πρωτοσυγχωρήσει ο Θεός!!!
Και πάνω που λέω τελείωσε η ανάκριση, πέφτει το μάτι της στο χέρι μου που έχω τις τομές από την εγχείρηση.
–Από τροχαίο το έπαθες;
-Όχι έπεσα από τη σκάλα του σπιτιού μου.
-Είδες ο θεός πληρώνει τις αμαρτίες, αν δεν χώριζες…..
-Εσείς χωρισμένη είστε;
-Όχι εμένα μου τον πήρε ο Θεός.
-Ε τότε γιατί σας τιμώρησε ο Θεός όπως λέτε, αφού δεν χωρίσατε σαν και εμένα και σας τον πήρε;
-Νομίζεις ότι περνούσα καλά στα χέρια του συχωρεμένου;- ρώτησε την κόρη μου να σου πει, αλλά εγώ δε χώρισα!!!
Κοιτάζω την κόρη της και μου κάνει νόημα που κατάλαβα ότι τον «έφαε» τον άνθρωπο. Αρχίζει πάλι.
–Ο άντρας μου που λες. Λες και εγώ έλεγα για τον άνδρα της. Σκέφτηκα, τώρα αφήσαμε τους ζωντανούς και πιάσαμε τους πεθαμένους!!!
–Συγγνώμη δεν θέλω να ακούσω για τον πεθαμένο, την διέκοψα.
–Με ρώτησες γιατί με τιμώρησε ο Θεός και μου τον πήρε, με δοκιμάζει.
Εκείνη την ώρα σαν από μηχανής θεός, εμφανίζεται μια γνωστή μου στον διάδρομο, τρέχω την χαιρετώ και απαλλάχτηκα από το μαρτύριο μου!!! Και κάθομαι και σκέφτομαι τώρα εδώ. Μπορεί αυτή η γυναίκα να είναι μορφωμένη; Αλίμονο στα παιδιά που πέρασαν από τα χέρια της. Και γιατί δεν την άλλαξαν τα βάσανα να την κάνουν καλύτερο άνθρωπο, όπως το Ρίτσο; Είναι ένα από τα πολλά αναπάντητα ερωτήματα που έχω στη ζωή μου!!!
Ιφιγένεια Μανουρά
.
.
