Φυγή | της Άννας Τακάκη
.
.
Εκείνο το ταξίδι που γοργός
κυματισμός, σου ’γνεθε να σαλπάρεις
δε το ’φερνε ακόμη ο καιρός
δε τ’ όριζε ο πλατύς ωκεανός
μα δίψαγες βουτιά φυγής να πάρεις.
Κάτω απ’ τις στέγες μαραζώνουν οι ψυχές,
κάτω απ’ τις θάλασσες νωθρά γλιστρούν τα ψάρια.
Φτεροκοπούν του κόσμου οι εποχές
τα ρούχα σου ματώνουν οι πληγές
σαν βλέπεις πλοία πεταμένα στα καρνάγια.
Φυγή, κι ας είναι με το σύννεφο τ’αγέρα
ας είναι μ’ ένα άστρο τ’ ουρανού!
Να μίσευγες μια ροδαλήν ημέρα
να ’ρθε η ώρα ή να είναι παραπέρα
στο γυάλινο ακρογιάλι του μυαλού;
Σ’ εκείνο το ταξίδι που γλαυκός
κυματισμός σου γνέφει να σαλπάρεις
θα ’ναι ανάλαφρος ο μισεμός
στα ξάρτια θα ’ρωτοτροπούν οι γλάροι,
το ’πε ο χρόνος και το ’γραψε ο καιρός.
.
Από την πρώτη ποιητική συλλογή «Χρώμα θαλασσινό»
Άννα Τακάκη
.
.
Αναγνώσεις:170