Για τον πόλεμο στην Ουκρανία | της Μαριλίζας Λούντζη
.
Τον τελευταίο καιρό σηκώνεις το κεφάλι στον ουρανό
μονάχα αν είναι να προσευχηθείς
ή να τσουγκρίσεις με τα θεία.
Τίποτα αληθινό πια δε σε συγκινεί, μόνο κενό.
Μόνο κενό και τίποτα.
Από δω και μπρος, μια λέξη σε λιμνάζοντα νερά η εικόνα αυτού του κόσμου.
***
Θα σκίσω λοιπόν τη βιβλιογραφία μου όλη.
Θα πετάξω τα παλιά μου λεξικά
θα βρω καινούργιες λέξεις να σου δώσω να μασήσεις.
***
Γιατί ό, τι κυκλοφορεί με τις ταμπέλες πια,
ό, τι υπάρχει φωσφορίζον στα στενά αυτού του τόπου
είναι βγαλμένο από ετοιμόρροπο σκοτάδι.
***
Κλείνουν τα φώτα στο μυαλό,
σε ταλανίζουν σκέψεις.
Τώρα δεν ξέρεις ποιον να πεις για εχθρό
απλά γράφεις λεζάντες κι υπογραμμίζεις λέξεις.
Το ρεύμα, ένα ακαθόριστο ζωάκι που αφήνει περιττώματα στους κήπους του μυαλού σου.
Τώρα θα ψάξεις να τον βρεις στους τίτλους της καινούργιας τους καμπάνιας.
Θ’ ανάψεις ένα κεράκι στο φιλάνθρωπο εαυτό σου,
να σ έχει το τετράγωνο της σκέψης σου γερό,
να κάνεις πότε – πότε το μικρό χλωμό σου βήμα από το ένα εκατοστό στο άλλο,
να συνεισφέρεις στο περιθώριο που σου δώσαν για ζωή,
σε αυτούς τιμή και δόξα.
***
Υψώνεις κι άλλη μιαν εικόνα,
τώρα που κλαις σπαρακτικά για το χαμένο σου το δάκρυ.
Αχ πτώματα τώρα φανερά!
Κρυφτείτε εικόνες αυτού του κόσμου!
Κάτω απ τη ροή αυτού του υπονόμου θα πούμε δυο κουβέντες
μα τίποτα άλλο δεν μπορώ εδώ που μ έφερες να κάνω!
Κι ύστερα, άμα θυμάσαι, εγώ όλο σου έλεγα για αυτόν εδώ τον κόσμο.
Σου έλεγα.
Σου έλεγα κι εσύ γελούσες.
Σου έλεγα για ανθρώπινους διαμελισμούς
κι εσύ γελούσες.
Σου έλεγα για παράλογες εικόνες κι εσύ γελούσες.
***
Εδώ κυλάνε όλα ομαλά,
γελούσες.
***
Σου έλεγα για κείνο το παιδί που μεγαλώνει μες τον κάδο.
Για την ψυχή σου που πουλιέται στις εκπτώσεις πια.
***
Για τη ροή σου έλεγα.
Και φυσικά σου έλεγα,
πως πρέπει να προσέχεις.
Nα ντύνεσαι καλά και να φυλάγεσαι απ’ τα θερμά τους λόγια
και τις σημαίες τους, σου έλεγα, ποτέ να μη διαλέγεις.
Σου έλεγα για κάθε μας παιδί μέσα στη γη.
Δεν περιμένω βόμβες εγώ για να σου πω.
Ξέρω τις έχουνε οπλίσει.
Ξέρω μας περιμένουν στη γωνία χρόνια.
Ούτε μισή τους σφαίρα δεν έριξαν για μένα και για σένα.
***
Σου έλεγα ακόμα, πόσο δε θέλουν εγώ να σ αγαπώ.
Το ξέρεις, άλλωστε, η αγάπη μετοχές τέτοιες δεν έχει να ποντάρουν.
Σου έλεγα πόσα δεν ξες για μένα και για σένα.
Πως λειτουργεί ο κόσμος, σου έλεγα.
***
Τώρα, “τυχαίνει” πάλι να γνωρίζω τι θα κάνουν
και πάλι εσύ δε με ακούς.
Το μάθημα σου, όμως, δε θα θελα να πάρεις.
Θα προτιμούσα να χαμήλωνες το βλέμμα στα παπούτσια σου τα τρύπια,
που τα ΄φτιαξες στους αιώνες με τόση μαεστρία,
και τον υπόνομο από κάτω να άκουγες που βράζει,
που επιταχύνει τη συσσώρευση του μαύρου,
κι όλη τη γης που τρέμει ν’ άκουγες.
Μαθαίνεις τόσα χρόνια να ισορροπείς με τους σεισμούς
κι εγώ απλά σου τραγουδάω-θα πέσεις!
***
Μη με κρατάς! Αν είναι να επιμένεις τόσο να μη μ’ ακολουθήσεις.
Δεν κολυμπάω σε υπονόμους εγώ.
Εγώ δεν πάω με τέτοιο ρεύμα.
Άσε με αν είναι και μην πεις πολλά.
Θα μου μαυρίσεις το μητρώο ξέρω.
Έχει ένα τίμημα να λες το δίκιο ανοιχτά.
Εσύ αποφάσισες τι δρόμο να διαλέξεις.
Τώρα θα σε κρατήσει λίγο η σκηνή.
Κάποια στιγμή, όμως, απ το σαθρό το βάθρο σου μ’ ένα σεισμό θα πέσεις.
Και τότε χάρη από μένα μη ζητήσεις.
Δεν είναι πια δικιά μου επιρροή.
Είναι του κόσμου κίνηση.
Αδιαπραγμάτευτη ροή.
.
Μάρτιος 2022
Μαριλίζα Λούντζη
Η Μαριλίζα Λούντζη γεννήθηκε το 1991. Εξοπλισμένη με σπουδές Θετικών επιστημών στο Τμήμα Φυσικής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, της «Ανωτέρας Δραματικής Σχολής Βεάκη», σπουδές μουσικής, μαθήματα ερμηνείας-ρεπερτορίου, μαθήματα Χορού και Ρυθμικής Γυμναστικής, σπουδές Μόδας, ασχολείται με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων, κατασκευή κουστουμιών, τραγούδι, ποίηση. Έχει εκδώσει: το παιδικό παραμύθι με τίτλο «Ποιός κρυώνει;» (Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή), την ποιητική συλλογή «9η Μάη», την ποιητική συλλογή «Ανάμνηση απ’ το μέλλον» κι έχει κάνει ποιητική απόδοση στα ελληνικά των τραγουδιών για το CD «Τραγούδια της Οκτωβριανής Επανάστασης».
.
