Ο αφύσικος τρόπος της ζωής μας και ο μονόδρομος για την εξασφάλιση της ζωής!
Μόλις το 1950 το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού ζούσε σε αστικά κέντρα. Σήμερα, ζει το 54%, με προοπτική να ανέβει στο 66% το 2051. Για τον σύγχρονο δυτικό τρόπο ζωής, κάθε τι άγριο πρέπει να εξημερωθεί. Ο άνθρωπος σκοτώνει ή φυλακίζει τα άγρια και εξημερωμένα ζώα. Κάθε ίντσα γης πρέπει να κατακτηθεί και να πουληθεί. Τα δάση κόβονται ή καίγονται, η ερημοποίηση επέρχεται. Οι μνήμες των ανθρώπων, που εμπεριέχουν σκηνές ελεύθερης ζωής, σιγά-σιγά σβήνουν. Σίγουρα οι παλαιότεροι θυμούνται σπίτια στο χωριό, κατασκευασμένα εξ ολοκλήρου με υλικά του κάθε τόπου. Χωριό, που περιβαλλόταν από δάση και άγρια ζώα… Η ανελέητη και μεθοδική καταστροφή της φύσης οφειλόταν ανέκαθεν στην επιθυμία της πλουτοκρατορίας για περισσότερος κέρδος. Η βιομηχανική έξαρση του 18ου αι. προκάλεσε την επώδυνη, για το φυσικό περιβάλλον, τσιμεντοποίηση του εδάφους, ώστε να καλυφθούν οι στεγαστικές ανάγκες χιλιάδων ανθρώπων, που οδηγήθηκαν στα διάφορα αστικά κέντρα, ενώ η μόλυνση εμφανίζεται σε πόλεις και περιοχές γύρω από τις βιομηχανικές ζώνες…
Για ένα παιδί, όμως, που έχει δει μόνο το διαμέρισμά του σε μια πολυκατοικία της πόλης είναι αυτονόητο ότι το νερό πουλιέται! Δεν έχει την μνήμη της πηγής στο βουνό, της βρύσης στην πλατεία του χωριού, του ποταμού, ή του πηγαδιού στην αυλή, που οι άνθρωποι ελεύθερα χρησιμοποιούσαν όσο νερό χρειάζονταν. Σήμερα, αν μπορούσαν να εγκλωβίσουν και τον αέρα που αναπνέουμε θα τον έβαζαν προς πώληση. Για έναν νέο στην πόλη, είναι αυτονόητο να θέλει να ξενυχτάει και να ζει σαν νυκτόβιο ον, μπορεί και κάθε νύχτα, σε μια πόλη φωτορύπανσης, παραβιάζοντας την ανθρώπινη φύση του. Δεν έχει τη μνήμη της φυσικής ζωής, που οι άνθρωποι κοιμούνταν με την δύση του ήλιου και ξυπνούσαν με την ανατολή του. Που όλα τα φρούτα ωρίμαζαν με τις αχτίδες του στην εποχή τους. Που έκοβαν το μυρωδάτο αχλάδι από το κλαδί και το έτρωγαν. Δεν θυμάται πως ήταν η ζωή χωρίς κινητό ή φέις μπουκ, που δίνει αναφορά με το στίγμα του ανά πάσα στιγμή σε κάποια αρχή, που ανήκει και πάλι σε κάποιους λίγους! Ο άνθρωπος, που έμπλεξε με δάνεια και δόσεις, για να φύγει από το χωριό και να έρθει στην πόλη, ξέχασε πόσο ανεκτίμητη ήταν η ησυχία του. Ο κόσμος ζει σε μια τρέλα! Απασχολείται με άνευ ουσίας πράγματα, όπως οι ανταύγες, μπλε, πράσινες ή μελιτζανί στο μαλλί, το τατουάζ σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος ή το σκουλαρίκι στη μύτη και όπου αλλού, ενώ έχει χάσει την ίδια την ουσία της ύπαρξης του, τρέχοντας όλη μέρα για να μπορέσει να πληρώσει την ανταύγεια και όλα αυτά τα υπόλοιπα άχρηστα πράγματα. Η ζωή του, δεν του ανήκει!
Επί τρεις αιώνες η καπιταλιστική κυριαρχία εντατικοποίησε την λεηλασία του περιβάλλοντος για την εξασφάλιση των πολυπόθητων πρώτων υλών, οι οποίες αποτελούν την αφετηρία του πλουτισμού, με σκοπό την παραγωγή των προϊόντων και κατ’ επέκταση την οικονομική επιβολή και τον έλεγχο των κοινωνιών. Υπονόμευσε εξοντωτικά κάθε είδος ζωής συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου. Τα αστικά κέντρα κατασκευάστηκαν με κακοτεχνίες και ελλιπείς μελέτες, από την μεριά των μεγαλοεργολάβων, για εξοικονόμηση χρήματος και αρπαχτές, με αποτέλεσμα ο παραμικρός σεισμός να είναι καταστροφικός, εξοντώνοντας χιλιάδες ανθρώπων… Τα μπαζώματα ποταμών, οι κατασκευές βιομηχανιών και κατοικιών στις όχθες, καθώς επίσης η καταστροφή δασικών εκτάσεων, είτε για οικοπεδοποίηση, είτε για κατασκευή εθνικών δρόμων, προκαλούν βίαιες πλημμύρες, μεγάλες εδαφικές διαρθρώσεις και ανθρώπινες απώλειες…
Οι περιβαλλοντικές μεταλλάξεις, που εκδηλώνονται τα τελευταία χρόνια σ’ όλη την υφήλιο, φανερώνουν ολοένα και περισσότερο, με τον πιο άγριο τρόπο, τα εγκλήματα της οικονομικής κυριαρχίας, τα οποία ξεπληρώνονται με άφθονο πόνο και αίμα! Όσο περνάνε τα χρόνια, η ανατροπή του κλίματος, οι άγριες πλημμύρες, η ερημοποίηση περιοχών, οι διαρθρώσεις του εδάφους, ο καταποντισμός μεγάλων περιοχών, η εξάπλωση νέων επιδημιών και η συνεχής έλλειψη πόσιμου νερού θα αποτελούν μια σκληρή πραγματικότητα για όλη την ανθρωπότητα. Που, εκτός αυτών, έχει να αντιμετωπίσει τις καινούργιες γεωπολιτικές στρατηγικές της χρηματοοικονομικής κυριαρχίας, νέες μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών δημιουργώντας πρόσφυγες, νέους πολέμους, για περισσότερο έλεγχο και κέρδος, σε βάρος της ελευθερίας και της ύπαρξης όλων των κοινωνιών. Το ζήτημα της κοινωνικής εξέγερσης δεν μπορεί να έχει μόνο οικονομικά αίτια… Από τον έλεγχο της καθημερινότητας μας, μέχρι και την εξόντωση του φυσικού πλούτου, η αντίσταση στους δυνάστες είναι, όχι μόνο απαραίτητη, αλλά η μοναδική λύση για την εξασφάλιση της ζωής στον πλανήτη…
