Ψυχιατρείο | του Κώστα Μαρή Κατόπιν αναγνώσεως των δυο βιβλίων της Βαγγελιώς Καρακατσάνη «Έχει κι η αγάπη σύνορα» & «Τα αναγκαία», αυτοσχεδιάζοντας αλληγορικώς κι αφιερώνοντας εμμέτρως… Ψυχιατρείο | του Κώστα Μαρή Συνορεύοντας σ’ αιχμές καιρών κι αγώνων, αναγκαία σ’ έναν θάλαμο σ’ αντάμωσα, σ’ έναν θάλαμο με λιγοστό οξυγόνο, την ψυχή σου, λίγο ακούμπησα και δάκρυσα … Τι να σουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Καταζητούμενος | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Σμιλεύει ο πόθος τη σκουριά, στου χρόνου τη λεπίδα, κι η κάθε σκέψη ακροβατεί στον ήχο της σιωπής, θαρρείς ρινίσματα χαλκού, στης μοίρας τη ρυτίδα, οι λέξεις μοιάζουν της καρδιάς, π’ αρνήθηκες να πεις… Υμνείς, μ’ απίστευτη ανοχή, περίσσια καλοσύνη, αυτή την άγια υπομονή, στης λήθης το γκρεμό παραπατώντας, προσδοκείς να βρει η ψυχήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Εκείνο το τρένο | του Κώστα Μ. Μαρή Με ένα συγκλονιστικό σε στίχους και μουσική τραγούδι, ο συντοπίτης μας Κώστας Μ. Μαρής μας μεταφέρει όλα τα συναισθήματα που μπορούν να «χωρέσουν» σε λίγους στίχους για τη μετωπική σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη. Η μουσική σύνθεση και ερμηνεία του Αντώνη Βάμβουκα δεν μας επιτρέπει να πάρουμε ανάσα και βρίσκει διέξοδο σ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
HALF ALBUM | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Σ’ αφιερώνω απόψε το τραγούδι αυτό, φεύγει ο Φλεβάρης και σ’ αλάργεψε το τρένο, στις μια του Μάρτη θα προσμένω να σε δω, κρατώντας μες στη νύχτα, το κερί αναμμένο… Μήνυμα στείλε ή σήκωσε το κινητό σου, έχω αγωνιά, στην καρδιά βαθύ κενό, μην μ’ αποπαίρνεις, θέλω μόνο το καλό σου, δεν κάνωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ανθίζει η αυγή | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Ανθίζει η αυγή, με μουσική μυσταγωγία, ντύνει η ψυχή με φως, τον οίστρο του ποιητή, ακολουθώντας τη φωνή του εκφωνητή … Ανθίζει η αυγή, μέσα απ’ του έρωτα τον ήχο, λιώνει η ψυχή απ’ τη φλόγα τ’ άσβεστου λυγμού, κι απ’ το γλυκόλαλο τραγούδι τ’ αηδονιού … Ανθίζει η αυγή, με καίριωνΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Αλλιώς λογάριαζες | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Αλλιώς λογάριαζες πως θα ’μοιαζε το φως, ψυχογραφώντας της βροχής μικρές ψιχάλες, καθώς ανέβαινες στης μοναξιάς τις σκάλες κι αχολογούσα μπρος στα μάτια σου ο αχός… Αλλιώς λογάριαζες του έρωτα το «αχ», μ’ αέρα που ’σειε τα φύλλα στα Λιβάδια, καθώς ζητούσες να ’βρεις στα βαθιά σκοτάδια τη μουσική απ’ το ταξίδι τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Στης Πηνελόπης το κορμί | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Κόντρα στ’ αγέρι, στης ομίχλης την αντάρα, βαριά τα σύνεργα του νου, τρυπάν τη γη, σαλεύει η σκέψη με ψυχής, βαθιά λαχτάρα, σ’ όσα πελάγη, μοιάζουν οι όρκοι ναυαγοί … Μ’ έλιγα ναύλα, δίχως σπίρτα και τσιγάρα, στ’ άδειο κατάστρωμα του χρόνου, στέκει η ευχή, τρυγά το κύμα, γρατζουνώντας μια κιθάραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σβούρα | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Έναν χρόνο παίρνει η σβούρα, σβούρα στον πολιτισμό, τον γραπτό υμνώντας λόγο με τιμή και σεβασμό, σκιαγραφεί μ’ ευγνωμοσύνη, στον γραφιά, που αίμα δίνει σκιαγραφεί το φως κι αρμέγει της αγάπης τη φωτιά, την καρδιά τ’ ονείρου φλέγει, του σεβντά τη σαϊτιά … Έναν χρόνο γράφει η σβούρα, σβούρα γύρω απ’ τον καπνό παίρνειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Της αγάπης η βροχή | του Κώστα Μιχαήλ Μαρή Χθες ή προχθές, παλιά σου φόρεσα μια βέρα, ναι ! μια βέρα, που τη σμιλέψανε μια νύχτα με βροχή, η αγάπη, ο έρωτας, στην πέρασα στη χέρα, δίνοντας όρκο αγάπης, κάνοντας ευχή, ν’ ανθοφορήσουν τα όνειρα μας μες στο χρόνο, απ’ της αγάπης, της αγάπης τη βροχή … Σήμερα ή χθεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
