Περιμένοντας τα παιδιά | του Γιώργου Ηρακλέους Θεματικός πυρήνας του ποιήματος, αυτοί που μένουν στο σκοτάδι της αδράνειας, περιμένοντας από τους άλλους τη λύτρωση Μοναδική μου συντροφιά αυτό το μαραμένο λουλούδι και το ρολόι στο χέρι με τους μαύρους δείχτες, γύρω μου σκοτεινά δωμάτια περιμένουν ν’ ανοίξει κάποιος τα κλειστά παράθυρα στο φως. Η ζωή, τεντωμένο σχοινί, έξω, πάλλευκαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Επιτύμβιο | του Γιώργου Ηρακλέους Για τον αγέρωχο, Νίκο Μπελογιάννη και τον μάρτυρα, Νίκο Πλουμπίδη. Θα ξανάρθετε πάλι κοντά μας, με άλλα ρούχα, ονόματα και μάτια, θα φοράτε όμως τα ίδια σκεβρωμένα παπούτσια, γιατί ο κόσμος είναι ακόμη στενός για τα δικά σας βήματα. Μες στο σκοτάδι φωνάξατε, αγαπημένοι, σας άκουσαν τα παιδιά και το πουλί της Περσεφόνης έφερε λίγουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ελεγεία για τον Ζακ Κωστόπουλο | του Γιώργου Ηρακλέους Δεν κοίταξες ποτέ τον ήλιο κατάματα, χάθηκες με τα μαύρα καράβια, σε λιμάνια σκοτεινά… Ξένος παντού μέσα σε ξένους, μισός στο χώμα και μισός στο νερό. Αθυρόστομος, όμορφος, ανεμοδαρμένος, σε δολοφόνησαν όλοι μαζί μέρα-μεσημέρι στην Ομόνοια, την ψυχή σου την έφερε ως εδώ ο βοριάς, τότε καρπίσανε τα ξερά τα στάχυαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Νανούρισμα για τα νεκρά παιδιά των πολέμων, της προσφυγιάς και του Τρίτου Κόσμου | του Γιώργου Ηρακλέους I Σαν το γιασεμί, σαν τ’ αγριολούλουδο με την αυγή, μάζευες το φως στο μαντηλάκι που σου κέντησε ο Θεός. ΙΙ Σαν Φραγκογιαννού ψηλώνει ο νους ως τ’ άστρα τ’ ουρανού, κι όλο σεργιανά, όταν ο αγέρας θάνατο σκορπά. III Νύχτα των Βαγιών,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο θάνατος ενός μοναχικού… | του Γιώργου Ηρακλέους Άνοιγε τις κουρτίνες κι έβλεπε τον κόσμο έξω, ανθρώπους να περνάνε, να φωνάζουνε, στο τραπέζι ένα κεφάλι από πηλό, στους τοίχους ζωγράφιζε λουλούδια, στο πάτωμα ένα μεγάλο στρογγυλό ρολόι ξεκούρδιστο, σταματημένο… Συνδρομητής σε πολλές εφημερίδες τις διάβαζε ώρες πολλές προσεχτικά, έβρισκε να λησμονούνε την καθημερινή αγωνία των ανθρώπων, αυτήν που έκρυβε κιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι ρίζες | του Γιώργου Ηρακλέους Μνήμες, μνήμες μνήμες και η ψυχή μου προσφυγοπούλα… Οι ρίζες Κορμιά καρφωμένα απ’ τις σαϊτιές της μοίρας, απάνω στην καμένη γη, στις φλέβες βουίζει το αίμα, σε λίγο θα την ποτίσει βαθιά, ακόμη και τ’ αγάλματα στάζουν αίμα τον Αύγουστο. Βλέπω τον παππούλη μου, τον Μικρασιάτη να εκτελείται στην Πέργαμο από τους τσέτες τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Παραμύθι για μεγάλους και μικρούς | του Γιώργου Ηρακλέους Άφησε το λευκό πλεκτό καλάθι με τα λουλούδια στο λιθόστρωτο, νύχτωνε κι αναρωτιότανε σε ποιον ανήκει το φεγγάρι… Κανένας άλλος δεν ξέρει πως έιναι να πεθαίνεις κάθε μέρα, σκεφτότανε η πλανώδια ανθοπώλισσα με τα σγουρά, ξανθά μαλλιά και τα γαλάζια μάτια, η Μαργαρίτα δεκαπέντε χρονών και να παλεύει με όλες τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η κληρονομιά μου | του Γιώργου Ηρακλέους Σύγκριση ανάμεσα στην παιδική ηλικία και το τώρα. . Δε θέλω πια να ξέρω τίποτα για κείνο το παιδί που ήμουνα, που πέρασε και μεγάλωσε κι ανακάλυψε κάποτε το πανόραμα του κόσμου, που έγινε πληγή. Πόσο βαριέμαι εκείνους τους άντρες, όταν πίνουν και λένε ιστορίες για τη ζωή τους στον στρατό ή τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο υπηρέτης | του Γιώργου Ηρακλέους Ο συμβολικός αυτός μονόλογος εξαγγέλλει το τέλος του καπιταλισμού. Ξυπνήστε, κύριε, πήγε μεσημέρι, μην πίνετε πολύ τα βράδια, ένα μαύρο πουλί στάθηκε στο στήθος σας, δεν το πήρατε είδηση. Είστε αφεντικό, κύριε, ορίζετε τον ουρανό πολλών εργατών κι ο αδελφός μου δουλεύει για Σας τις νυχτερινές βάρδιες στο εργοστάσιο. Ξυπνήστε, κύριε, κάθε στιγμή απουσίαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
