Μπαλάντα της κρίσης | του Γιώργου Γωνιανάκη Από την άγρια ανεργία ρημαγμένοι κι από του φόρου τη λυπητερή. Στροφή στ’ αριστερά και δεξιά βγαίνει ωστόσο ο τόπος –λένε– προχωρεί άλλο που ο τόπος πια δεν μας χωρεί απ’ τις περικοπές και τα μνημόνια. Μα μέσα του καθείς εκλιπαρεί: Μακάριοι που τρώνε μακαρόνια. Ο ΦΠΑ ράφι το ράφι ανεβαίνει ανάλγητοι μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ζημιές της ζύμωσης | του Γιώργου Γωνιανάκη Πριν μπεις στη μηχανή οι μηχανές ανάβουν. Ενηλικιώνεσαι. Αποκτάς ταυτότητα αλλά ταυτότητα δεν έχεις. Με αναζητήσεις κρύβεις το κενό και το κενό σε κάνει φωτοτυπία του εαυτού σου. Έτσι, έξω από την κίνηση, κινείσαι – την πτώση με προσγείωση αλλάζεις αλλά οι μέρες απώλεσαν το ανήμερο, οι μέρες αντίγραφα κι εκτυπωτής ασπρόμαυρος οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Του παράλογου | του Γιώργου Γωνιανάκη Ανέβασμα σημαίνει –συ θα το ’ξερες Σίσυφε– αγώνας κι αγωνία κι ο καθείς μονάχος· φριχτό φορτίο κι όμορφο, ο βράχος. Αδέρφι, δες που βλέπω στο βλέμμα σου τη θλίψη, τη θλίψη τη δίκη μου – γιατί ο βράχος κύλησε και πλάκωσε το στήθος, αφήνοντας αθόρυβα στα χέρια μας την πίκρα. Κουράγιο, αδέρφι, – οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η πόρτα των ονείρων μου | του Γιώργου Γωνιανάκη (Μνήμη Μιχάλη Βασιλάκη) Η πόρτα των ονείρων μου είναι ανοικτή για σένα, να ’ρθεις να ξαναζήσουμε όλα τα περασμένα. Στους δρόμους των ονείρων μου όποτε θες περπάτα, να σεργιανίσομε μαζί σε μαγεμένη στράτα. Στ’ άρματα των ονείρων μου, τ’ ανέμου καβαλάρης, όλο τον κόσμο θα γυρνάς, έλα, κι εμέ να πάρεις.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Σκαλί που μας ξεσκάλωσε | του Γιώργου Γωνιανάκη Αλήθεια . η ζωή . αναζητεί . Ιθάκη. Κι αυτό το ξέρουμε . σαν ρίχνουμε . την άγκυρα . στα Εξάρχεια κι αράζουμε . για ούζο . για καφέ . και για σουβλάκι· σχεδίες-αυτοσχέδιες . με όνειρα . και σχέδια . ναυάγια. Μιχάλη, μεγαλώσαμε δίχως να έγλειψε ποτέ η γλώσσα μαςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τρία ποιήματα | του Γιώργου Γωνιανάκη Το ύφος της αφέλειας και τα ωφέλιμα του Αν και είμαι ξεκάθαρος μπερδεύω συνέχεια την ποίηση με την πραγματικότητα. Ευλογημένη σύγχυση κι ωφέλιμη αφέλεια. Δεν κάνω πλάκα· σοβαρά μιλάω. Όταν βιώνεις τα ποιήματα οι στίχοι ανασαίνουν. Απολαμβάνω τον καφέ Χειμώνιασε – κι ο ελληνικός τραβιέται σκούρος βαρύς και μέτριος όπως ο χρόνος ακριβώς πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Δάσος υδάτινο | του Γιώργου Γωνιανάκη Η θάλασσα συνέχιζε τα δάση. Κι εκεί, στο δασωμένο ακροθαλάσσι, ψαράδες ξυλοκόποι συναγμένοι όπου για τη δική σου την ευγένεια και το δικό μου το χατίρι βάζουν φωτιά στις βάρκες και σπάζουν τα πελέκια, αλλά φύγαν και δεν μου είπαν τι είναι πιο επικίνδυνο, να κολυμπήσω σε βαθειά νερά ή να πνιγώ στην ευωδιάΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο γερο-αγρότης | του Γιώργου Γωνιανάκη Ο γερο-αγρότης άγρυπνος του Τρυγητή τα βράδια, εκστατικά κοιτούσε τα τσαμπιά των άστρων. Φοβότανε του φεγγαριού νερό μην ξεχειλίσει, χαλώντας τη σοδειά του. Κι ο ύπνος πάντοτε ερχόταν, με το ίδιο όνειρο: Στο πετρόχτιστο πατητήρι να χορεύει, μαύρα σταφύλια πατώντας· κούπες το κρασί, σα νιος, να κατεβάζει· στην ίδια τάβλα να γλεντά μαζί μεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η έσω ανάγνωση του Δον Κιχώτη | του Γιώργου Γωνιανάκη Δύο δάχτυλα πάνω απ’ την ποίηση και πάνω απ’ όλα δίκαιος διέβαινε ο Δον Κιχώτης αδιάφορος σχεδόν για το εφήμερο ανήμερος για σχέδια μελλούμενα σουλάτσαρε για μια Δουλτσινέα έχοντας σύντροφο ισότρελο τον Σάντσο Πάντσο. Βέβαια –έως εδώ– τα λέει κι ο Θερβάντες. Για τα υπόλοιπα διάβασε την πληγή τη δίψα τηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
