By:
On:
In: Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία, Τα μεζεδάκια του Νικοκύρη

Γκορμπιμεζεδάκια | του Νίκου Σαραντάκου Όπως γράψαμε και χτες, όταν ανέλαβε ηγέτης της ΕΣΣΔ ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ έγινε τόσο δημοφιλής στη Δύση, εκεί γύρω στο 1987, που πολλοί έκαναν λόγο για Γκορμπι-μάνια -ή ίσως να την πούμε ελληνοπρεπέστερα Γκορμπιμανία. Τώρα που πέθανε, κι αφού τιμήσαμε και χτες με ειδικό άρθρο τη μνήμη του, σκέφτηκα να του αφιερώσω το σημερινό πολυσυλλεκτικόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Αποχαιρετισμός… | του Αντώνη Κουκλινού   Ένα φύλλο μας αποχαιρετά…λέγοντας… -Επεράσαμε παρέα, την Άνοιξη και το Καλοκαίρι, μα εδά ήρθενε η ώρα να αποχαιρετηχτούμενε. -Έκαμα το κύκλο μου, μα και το χρέος μου. -Έδωκα το οξυγόνο μου, έκαμα παχύ ασκιανό στσι γειτονιές, να κάτσουνε οι γερόντοι, να πούνε τσι ιστορίες τονε. -Μα και οι γράδες να κλώθουνε τα μεσημέργια καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Kραυγή | του Χρήστου Δημούλα Νά τη και πάλι η κραυγή, που μέσα από τα καλώδια του τοίχου σου ανεβαίνει και μαζί σου παιδιά, σαύρες και καλικάτζαροι προβάλλουν πάνω-κάτω η ένταση, αυξομείωση ηχολήπτη μανιακού με στρας και φραμπαλάδες τυλιγμένος που μαραμένα λουλούδια ρίχνει σε κομμάτια σάπιου κρέατος που ανθρώπους τα λένε και τώρα ξαναρχίζει φωταγωγημένος ο χορός στροβιλισμένος, νευρώδης, ακτινικός,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Όλα τ’ αλλάζουν οι καιροί κι όλα οι καιροί τα φέρνουν | της Άννας Τακάκη Και ξαφνικά, έπεσε βροχή. Μήνα Αύγουστο. Αλλού να κάνει καλό, κι αλλού κακό. Τα σταφύλια μας αυτά που απόμειναν στα καλλιεργημένα αμπέλια ατρύγητα. Εμπρός λοιπόν για το τρύγος, πριν να σαπίσουν. Και τι θυμήθηκα τώρα; Τις μέρες των αμπελιών, τις μέρες του τρύγου, τα κοφίνια,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Τρία ποιήματα της Αθηνάς – Ιωάννας Λειβαδάρα Αδράνεια Μικρές κηλίδες αίματος σβήνουν πάνω στη συνήθεια Κι εσύ φωνάζεις, χωρίς φωνή Η οργή σκίζει τα σωθικά σου Οι κηλίδες γίνονται πυρκαγιά Τα δάκρυα πνίγουν την ανάσα σου Κι εσύ σωπαίνεις… Απόσταση Που είναι το κουβάρι σου; Γιατί δεν μπορώ να το βρω; Παντού αντικρίζω κλωστές ξεδίπλωτες, κλωστές παρασυρόμενες μέσα στο δάσοςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Εικαστικά – Καλές τέχνες, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ

Βερεστσάγκιν – Όταν τέχνη δε σημαίνει υποταγή (όπως γίνεται δυστυχώς στις μέρες μας) | του Παναγιώτη Ξηρουχάκη «Τα βιβλία που έχουμε ανάγκη είναι εκείνα που πέφτουν σαν το τσεκούρι στην παγωμένη θάλασσα της ψυχής μας» Φράντς Κάφκα Για αιώνες η ζωγραφική αποτελούσε τον πιο πιστό τρόπο απεικόνισης της πραγματικότητας.Οι άνθρωποι έβλεπαν μέχρι πρόσφατα στους πίνακες πολλά περισσότερα απ’ ότι βλέπουνεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Μουσική

Ο Στέλιος Καζαντζίδης και η ελληνική μεταπολεμική πραγματικότητα | του Γιώργου Αλεξάτου Το κείμενο αυτό γράφτηκε το 2004 και δημοσιεύτηκε τον επόμενο χρόνο στο περιοδικό «Λαϊκό Τραγούδι» και στο βιβλίο «Στέλιος Καζαντζίδης. Αφιέρωμα» (επιμέλεια Θωμάς Κοροβίνης, εκδ. Οδός Πανός). Όταν το 1952 πρωτακούγεται στον χώρο του λαϊκού τραγουδιού το όνομα του νεαρού καλλιτέχνη Στέλιου Καζαντζίδη δεν έχουν περάσει παρά μόνοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Γεννήτρια | του Χρήστου Δημούλα Πόσο θέλω τα μάτια σου να βλέπω με αγάπη όταν η μαύρη πεταλούδα όλο τρυπάει τα πλευρά σου και κοκαλώνει των συναισθημάτων σου την κίνηση το χέρι σου προς το δικό μου και την γλώσσα σου αντί για λόγια ομορφιάς φοβισμένα ξερατά την κάνει να εκτοξεύει άλλοθι τρομαγμένου νου που υποκρίνεται τον δυνατό και περνάνεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Η θεία Ευτέρπη, μια κάλπικη λίρα, μια μουριά και κάτι πρώιμες παιδικές απορίες | του Γιάννη Χατζηχρήστου Είχα μία θεία… Την θεία την Ευτέρπη, ανιψιά του παππού του Γιάννη από την Πόλη, που είχε άντρα τον θείο Πολύβιο. Τον Στρογγυλό, που πούλαγε πουκάμισα στην Σταδίου και δεν ήταν καθόλου στρογγυλός. Λεβεντάνθρωπος. Δεν είχαν παιδιά αλλά είχαν μια καταπληκτική μουριά στονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…