By:
On:
In: Ποίηση

Οι κερασιές θ’ ανθίσουν και φέτος | ποιήματα του Μενέλαου Λουντέμη . Οἱ κερασιὲς θ ̓ ἀνθίσουνε καὶ φέτος στὴν αὐλὴ καὶ θὰ γεμίσουν μ ̓ ἄνθια τὸ παρτέρι. Πικρὴ ποὺ εἶν ̓ ἡ Ἄνοιξη σὰν εἶσαι δίχως ταίρι! Πικρὴ πού ̔ν ̓ ἡ ζωή! Ἄνοιξε τὸ παράθυρο στὴ πρωϊνὴ γιορτή, γιὰ νά ̔μπουν οἱ μοσχοβολιὲς ἀπὸ τὸ περιβόλι. ἊχΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Γλώσσα, Κείμενα

Η αντροϊνοχωρίστρα… | του Αντώνη Κουκλινού Όμορφη η πατσάβρα απου δε πάει άλλο…! Στα εικοσιπέντε τζη, πατεί και δε ν’ αγγίζει τη Γης. Νταρντανογυναίκα στο ένα εβδομήντα και μαλλί μαύρο κατράμι, σάμε τσι κουτάλες, με μάθια απου αστραφταλίζουνε νιάτα. Γεννημένη στη πρωτεύουσα και μ’ ένα φουσάντο, απου κουζουλαίνει μικιούς και μεγάλους. Αεράτη όσο δε μ-πάει, με ούλους κουβεδιάζει όπχιος κιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Ένα ταξίδι φως | της Ζωής Δικταίου «Ποιο μπορεί να είναι το όνομα μου;» ρώτησε η γυναίκα και το αγόρι με το φεγγαρένιο πρόσωπο και τα μικρά σκιστά βλέφαρα, κοιτάζοντας την καταμεσής στα μάτια, της χαμογέλασε πλατιά μα και αινιγματικά. «Λοιπόν; ποιο μπορεί να είναι το όνομα μου, Γιάννη» ξαναρώτησε η γυναίκα κρατώντας μέσα στα χέρια της τα δικά τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ποιήματα | του Βασίλη Γ. Ταβουλτσίδη μια φορά κι έναν καιρό μια φορά και έναν καιρό τότε που ο άνθρωπος ήταν ακόμα παιδί από όλα τα παιχνίδια του, αυτό που τον ξετρέλαινε ήταν να κάνει ερωτήσεις ερωτήσεις απ’ αυτές που μία απάντηση δεν θα ‘βρεις . ο βοηθός της Δήμητρας άγονη γη είναι η ψυχή του ανθρώπου κι ο έρωταςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα, Μεγεθυντικός φακός

H πείνα του Eρυσίχθονα και κάτι πόμολα νέας τεχνολογίας με κάμερα και ενσωματωμένο το ερώτημα «why φάει»; | του Γιάννη Χατζηχρήστου (Μια ακόμη απόπειρα αναβίωσης του Τσιφορικού χρονογραφήματος) Ο Ερυσίχθων, ήτο λέει νέος, ωραίος, δυνατός, πλούσιος και επιτυχημένος, του Κολλεγίου των άριστων ένα πράμα. Γιατί από εξ’ από ανέκαθεν από κάποιο Κολλέγιο βγαίνουν οι πλουσιοπάροχοι, οι ωραίοι και οι ισχυροί.ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Διήγημα

Oι τρεις παραμιές | της Άννας Τακάκη Μικρό κοπέλι ήτανε το Αννιό τότε, που με πολλή προσήλωση καθότανε στο καρεκλάκι του, να γροικά τις παλαιϊνές ιστορίες της γιαγιάς του Αννίκας. Εκείνη είχε το χάρισμα να διγάται, λες και γέμιζε ο τόπος όλος με πρόσωπα και πράματα μιας άλλης εποχής. Εικόνες ολοζώντανες γεμάτες μυστήριο. Για το μικρό κοράσι οι ιστορίες εκείνεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Η κληρονομιά μου | του Γιώργου Ηρακλέους Σύγκριση ανάμεσα στην παιδική ηλικία και το τώρα. . Δε θέλω πια να ξέρω τίποτα για κείνο το παιδί που ήμουνα, που πέρασε και μεγάλωσε κι ανακάλυψε κάποτε το πανόραμα του κόσμου, που έγινε πληγή. Πόσο βαριέμαι εκείνους τους άντρες, όταν πίνουν και λένε ιστορίες για τη ζωή τους στον στρατό ή τιςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ταξιδεύοντας

Διάσχιση του Κουρταλιώτικου φαραγγιού – παράλια Πρέβελη | του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου Ο απόλυτος προορισμός, όταν σφίγγουν οι ζέστες! Εν μέσω του Σεπτέμβρη, αλλά σε καλοκαιρινές συνθήκες θερμοκρασίας και ..διάθεσης πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου η διάσχιση του Κουρταλιώτικου φαραγγιού, από 22 μέλη και φίλους του Ορειβατικού Συλλόγου Αγίου Νικολάου. Η συγκεκριμένη διαδρομή αποτελεί πάντα μια μοναδική εμπειρία, καθώςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Διήγημα

Γκέσα μ’, μπλαράκι μ’ | του Βασίλη Φυτσιλή Με το Λιάκο Γριβέλα γνωριστήκαμε τυχαία, στο Νοσοκομείο της Καρδίτσας. Και, κουβέντα στην κουβέντα, βρήκαμε τη ρίζα μιας παλιάς φιλίας, που κόντευε να ξεχαστεί. Τα «πέτρινα» χρόνια που ζήσαμε, πόλεμος, Κατοχή, κι ύστερα πάλι πόλεμος, εμφύλιος αυτός ο τελευταίος, αδερφοκτόνος, χειρότερος απ’ όλους (ας όψονται οι πολεμοκάπηλοι, Άγγλοι κι Αμερικάνοι), έφαγαν κόσμοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…