Πριν 134 χρόνια γεννήθηκε ο λυρικός Ναπολέων Λαπαθιώτης Ο Ναπολέων Λαπαθιώτης (31 Οκτώβρη 1888 – 7 Γενάρη 1944) εμφανίστηκε στα γράμματα πολύ νωρίς. Η ποίησή του είναι παραδοσιακή και ξεχωρίζει για τη μελαγχολική της διάθεση και την έντονη μουσικότητά της. Ο Λαπαθιώτης ήταν ένας τύπος μποέμ της εποχής του, πολλές φορές αυτοσαρκαστικός και πεσιμιστής. Ο πόλεμος του ’40 τον βρίσκειΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Υπερασπίζοντας το λύκο από τα πρόβατα | του Χανς Μάγκνους Εντσενσμπέργκερ . Mήπως θα φάει τo γεράκι μημελησμόνει; τι ζητάτε από το τσακάλι, ν’ αλλάξει δέρμα, κι απ’ τον λύκο; μήπως να ξεριζώσει μοναχός τα δόντια του; τι δε σας πάει με τις πολιτικές δονήσεις και τους πάπες, και τι κοιτάτε έτσι χαζά στην ψευδολόγα οθόνη; λοιπόν ποιός ράβει στουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Μέρες καλοκαιρινές | της Άννας Τακάκη . Αγάπησα τη θάλασσα του καλοκαιριού, την καυτή άμμο, το τραγανό της βότσαλο, να γαργαλά τα γυμνά μου πόδια. Αγάπησα τον ήλιο του Ιούλη, τις μέρες τις ζεστές και τις έναστρες υγρές νύχτες. Αγάπησα τ’ ανοιχτά παράθυρα με το φεγγάρι στη θάλασσα, με το φεγγάρι στον κήπο και τις Αυγουστιάτικες φεγγαροβραδιές. Αγάπησα το ξέφρενοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Τα Καβείρια μυστήρια ως ρήτρα αναπροσαρμογής μας και ένα «παλεύεις ρε» από τον μπακαλόγατο | του Γιάννη Χατζηχρήστου (Χρονογράφημα σε ήχο πλάγιο Τσιφορικό) Πάντα σε αυτή τη γωνία του κόσμου είχαμε κάτι αντιμαχόμενα μεταξύ τους Μυστήρια για να την βγάζουμε καθαρή. Μυστήρια του τύπου Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός ή αν φταίει εκείνος ο τύπος ο Πούτιν για την ακρίβεια ή εκείνηΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Καρυωτάκης – Λειβαδίτης. Δυο διαφορετικές ποιητικές εκδοχές | της Σοφία Αδαμίδου Διπλή επέτειος των ανθρώπων της ποίησης σήμερα, της γέννησης του Κώστα Καρυωτάκη και του θανάτου του Τάσου Λειβαδίτη. Η αξέχαστη δημοσιογράφος Σοφία Αδαμίδου έγραψε για τους δυο μεγάλους μας ποιητές: Δύο ποιητές, διαφορετικής γενιάς και διαφορετικών συνθηκών, ο ένας της νεορομαντικής και νεοσυμβολιστικής σχολής, ο άλλος της πρώτης μεταπολεμικήςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Το ρόγδι… | του Αντώνη Κουκλινού . Άντρας παλιάς κοπής που λέμε. Ότι θωρού’ ντα μάθια ντου το σέβεται και τ’ αγαπά. Νοικοκύρης και καλός οικοδεσπότης για τσι φίλους του. Η αλήθεια τσ’ αθρωπχιάς και του λόγου τση τιμής του, φαίνεται τη ν’ ώρα απου θα σε ξανοίξει στα μάθια. Η πρώτη ντου κουβέντα απου θα σου πεί, απο τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Μεζεδάκια πριν από τη χειμερινή ώρα | του Νίκου Σαραντάκου Απόψε τη νύχτα τα ρολόγια πάνε μια ώρα πίσω, δηλαδή από αύριο θα νυχτώνει νωρίτερα, μπαίνουμε στη χειμερινή ώρα. Παλιότερα, έπρεπε να ξενυχτήσουμε ως τις 4 το πρωί για να αλλάξουμε τα ρολόγια του σπιτιού μας, να τα βάλουμε να δείχνουν 3 (πλάκα κάνω), ευτυχώς όμως χάρη στη νέα τεχνολογίαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Μάτια μου ψιχαλιστά (Πρώτο μέρος) | της Ζωής Δικταίου Καιροί που πέρασαν μετρώντας ασημένια φεγγάρια και άστρα που ξεχάστηκαν στα μπαλκόνια του ονείρου παρέα με τα γιασεμιά. Ένα κοχύλι η μνήμη γεμάτο από εκείνα τα λάφυρα τού καλοκαιριού που μαζεύαμε στις έρημες ακτές και νομίζαμε πως μόνο εμείς είχαμε σταθεί τόσο τυχεροί στην ανακάλυψή τους. Συλλαβίζω λέξεις και μαζί μ’ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

Ατζί μερί το πάτησε | της Άννας Τακάκη Η γνώση και τα γράμματα ήτονε το πρώτο έγνεμα τσ’ Αρτεμούλας. Μαθήτρια άριστη από την πρώτη του δημοτικού. Μόλις ήμαθε να διαβάζει, αντί για παιγνίδι επροτίμα να βρει κιανένα ξωσκολικό βιβλίο, γιατί τα σκολικά τα διάβαζε εν τω άμα και το θάμα. Και πού να το βρει; Στο σκολειό υπήρχανε τρία τέσσεραΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…