By:
On:
In: Ποίηση

Τα αναγκαία | της Βαγγελιώς Καρακατσάνη . Ανέβηκα ψηλά και κόντεψα να γκρεμοτσακιστώ. Κατέβηκα χαμηλά και πνίγηκα. Στις πλαγιές τις στρωτές μ’ αρέσει να περπατώ… Με τους συντρόφους μου αντάμα, σκιά μου!!! Ναι, σύντροφοι, μαζί κρατήσαμε τη δάδα αναμμένη. Μαζί θα νικήσουμε τις δυνάμεις του σκότους… Εμείς οι εργάτες που γίνονται διανοούμενοι και οι διανοούμενοι που γίνονται εργάτες! Μαζί θαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Συνέντευξη

Βαγγέλης Λιοδάκης: Οι καλλιτέχνες πασχίζουν να βελτιώσουν το «συλλογικό μας όνειρο» Συντονίζει και σκηνοθετεί θεατρικές ομάδες, διδάσκει σεμινάρια υποκριτικής, και κάνει μαθήματα θεατρικής αγωγής και παιχνιδιού σε παιδιά και εφήβους. Έχει παίξει σε πάνω από 50 θεατρικές παραστάσεις σε έργα κλασικού ρεπερτορίου, αρχαίας τραγωδίας και κωμωδίας, σύγχρονου ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, παιδικού θεάτρου, σε παραστάσεις θεάτρου δρόμου στην Ελλάδα καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Λογοτεχνία

Αντίο Γλαρέντζα | του Νίκου Καραντηνού . Ήταν στα προπολεμικά χρόνια, που δυο φορές το χρόνο έφταναν στο νησί μας οι Μοραΐτες τσαμπάσηδες και αγόραζαν άλογα, φοράδες, πουλάρια και τα πήγαιναν στο Μοριά. Ο Μήτσος, από την Αντραβίδα άντρας πανύψηλος, γεροδεμένος με φράγκικο ντύσιμο εκτός από τα παπούτσια, που προτιμούσε τσαρούχια με φούντα. Ο άλλος Μοραΐτης ήταν ο Μπάμπης, κοντόσωμος,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Αφιερώματα, Ποίηση

Μ’ όλη μου τη φωνή | Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι Αξιοσέβαστοι Απόγονοι συντρόφοι! Καθώς θα σκάβετε την απολιθωμένη σημερινή κοπριά, των ημερών μας μελετώντας τα σκότη, μπορεί και να ρωτήσετε για με καμμιά φορά. Και τότες ο σοφός σας ίσως και να πει, καλύπτοντας με την πολυμάθειά του πλήθος ερωτηματικά μεγάλα, για κάποιον, λέει, που ζούσε κάποτε του βραστού νερού τραγουδιστή, πουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Αλλιώτικα μετρήσαμε απόψε το φως | της Ζωής Δικταίου . Ενορχηστρώνεις φτερά λευκά και μουσικές από τον ψίθυρο των άστρων τρυφερή η πίστη σ’ έναν άλλον ουρανό. Σμιλεύοντας αρχέτυπες εικόνες του Έρωτα πέρα από τη δόνηση του φιλιού, η αφοσίωση, μεταφυσική φαντασίωση κι ο θάνατος χωρίς λύπη χωρίς αγωνία πια. Ντυμένες στα μεταξωτά οι μνήμες τής νιότης και οι ώρεςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Τοπίο αλλιώτικο | της Άννας Τακάκη . Είναι αλλιώτικο το τοπίο μας, μάνα. Αυτός ο πίνακας που κάποτε ζωγράφιζαν τα μάτια σου, έγινε τώρα πέλαγος απέραντο, να ταξιδεύω με την ευχή σου: «Πάηνε, παιδί μου, στο καλό και στην καλή την ώρα». Πάντοτε ήθελα να φεύγω, κι όλο φευγάτη είμαι, μα όλο εδώ θέλω να ξαναγυρίζω. Στο τοπίο μας. ΊδιαΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Το ρακοκάζανο | της Ιφιγένειας Μανουρά Η μοναδική περίοδος του χρόνου που δεν υπήρχαν γεωργο-κτηνοτροφικές εργασίες στα χωριά μας ήτανε αυτή από αρχές Οκτώβρη, μέχρι και τα μέσα Νοέμβρη, ιδανική για την παραγωγή της ρακής. Σε κάθε μικρό χωριό όπως το δικό μας, δινόταν μια μόνο άδεια για ρακοκάζανο, την οποία είχε εξασφαλίσει ο παππούς μου ο Γιώργης Σκουλάς ήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Ποίηση

Ο καβαλάρης και η λίμνη της Κωνστάντζας | του Gustav Schwab Ο καβαλάρης καλπάζει μέσα από τη φωτεινή κοιλάδα, στα χιονισμένα χωράφια λάμπει ο ήλιος. Λουσμένος στον ιδρώτα καλπάζει μέσ’ το κρύο χιόνι, – θέλει σήμερα κιόλας να φτάσει στη λίμνη της Κωνστάντζας· με το άλογο πάνω στην σίγουρη μαούνα θέλει να περάσει απέναντι, η νύχτα πριν φτάσει. Στον κακοτράχαλοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…

By:
On:
In: Κείμενα

Οι αγροτοκτηνοτρόφοι της Κρήτης | του Μιχάλη Στρατάκη Εκείνα τα χρόνια δεν ήτανε σαν κι εδά που οι αγροτοκτηνοτρόφοι της Κρήτης συρομαδιούνται επειδή δεν υπάρχουνε μπλιό ξένοι φαμέγοι, να δουλεύουνε στα χωράφια και στους στάβλους τους, και κάνουνε χαχαλιές τση σταυρούς τους να τοσε πέψει πάλι ο Θεός εκείνους σας απού ‘χανε στη δούλεψη (και στην εκμετάλευση) τους, μα εφύγανεΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…