Αποχαιρετισμός… | του Αντώνη Κουκλινού Ένα φύλλο μας αποχαιρετά…λέγοντας… -Επεράσαμε παρέα, την Άνοιξη και το Καλοκαίρι, μα εδά ήρθενε η ώρα να αποχαιρετηχτούμενε. -Έκαμα το κύκλο μου, μα και το χρέος μου. -Έδωκα το οξυγόνο μου, έκαμα παχύ ασκιανό στσι γειτονιές, να κάτσουνε οι γερόντοι, να πούνε τσι ιστορίες τονε. -Μα και οι γράδες να κλώθουνε τα μεσημέργια καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Όλα τ’ αλλάζουν οι καιροί κι όλα οι καιροί τα φέρνουν | της Άννας Τακάκη Και ξαφνικά, έπεσε βροχή. Μήνα Αύγουστο. Αλλού να κάνει καλό, κι αλλού κακό. Τα σταφύλια μας αυτά που απόμειναν στα καλλιεργημένα αμπέλια ατρύγητα. Εμπρός λοιπόν για το τρύγος, πριν να σαπίσουν. Και τι θυμήθηκα τώρα; Τις μέρες των αμπελιών, τις μέρες του τρύγου, τα κοφίνια,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η θεία Ευτέρπη, μια κάλπικη λίρα, μια μουριά και κάτι πρώιμες παιδικές απορίες | του Γιάννη Χατζηχρήστου Είχα μία θεία… Την θεία την Ευτέρπη, ανιψιά του παππού του Γιάννη από την Πόλη, που είχε άντρα τον θείο Πολύβιο. Τον Στρογγυλό, που πούλαγε πουκάμισα στην Σταδίου και δεν ήταν καθόλου στρογγυλός. Λεβεντάνθρωπος. Δεν είχαν παιδιά αλλά είχαν μια καταπληκτική μουριά στονΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ας έρθουν απ’ τα μάθια μου να πιουν να ξεδιψάσουν | της Ζωής Δικταίου Τα μάτια σου έχουν μια παράξενη μέθη. Αρμέγουν το φως του κλειστού τόπου λιγωμένα από τις πολλές ομορφιές. Στο φως της αυγής, η ανατολή μοιράζει υποσχέσεις σε μιαν ατμόσφαιρα τρυφερή και υγρή, αποκαλύπτοντας το μεγαλείο του Οροπεδίου μέσα από την αγκαλιά του σύμπαντος. Τόπος μυστηρίου καιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οχτώ χρόνια μετά | διήγημα του Γιώργου Αλεξάτου Σιγά μη με νοιάζει, Ελένη μου! Όσα χρόνια κι αν μου ρίξουν, και ισόβια να κάτσω μέσα, εγώ αυτό που ’θελα να κάνω, το ’κανα. Όχι, δεν ήθελα να τον σκοτώσω. Αυτό που έκανα ήθελα να του κάνω. Και στη δίκη δεν πρόκειται να πω απολύτως τίποτα. Ας πει ό,τι θέλει οΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Τ’ αμύγδαλα… | του Αντώνη Κουκλινού Απου θα ξεσουβγιάζεται καθόλου ανεμελιάρης…. Το γάιδαρο καβαλικεύγει και σφυρολογά ένα παλιό σκοπό, με τη σκέψη ντου να ταξιδεύγει, άλαμπλήρη που…. Σα ν’ ήφταξε τη στροφή με τη δροσαπιδιά, εσίμωσε στο πλιά χαμηλό κλαδί και κόβγει ένα δροσάπιδο. Κόβγει κ’ ένα βλασταράκι και το δίδει του γαϊδάρου, να το μασουλίζει κ’ αυτός, να τουΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Η υπόσχεση του παιδιού | παραμύθι της Έρης Ρίτσου Αφιερωμένο σ’ όλα τα παιδάκια που αγαπούν τα ζωάκια και που σαν μεγαλώσουν θ’ αγαπούν τη ζωή και τον άνθρωπο. Μια φορά κι έναν καιρό, σε λιβάδι δροσερό, ζούσε μία πεταλούδα που ΄χε φίλη μια αρκούδα. Από το πρωί πετούσε, τα λουλούδια όλα τρυγούσε απ’ το νόστιμό τους μέλι που τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Θέρος- τρύγος- πόλεμος | της Ιφιγένειας Μανουρά Ο τρύγος, το πανηγύρι του καλοκαιριού. Μόλις έμπαινε ο Αύγουστος αρχίζαμε τις προετοιμασίες για τον τρύγο. Οι άντρες αναλάμβαναν να φτιάξουν και να καθαρίσουν τους οψιγιάδες από τα χόρτα ή αργότερα που είχαμε τους κρεμαστούς να σφίξουν τα σύρματα ή να αντικαταστήσουν τα χαλασμένα και επίσης να επισκευάσουν τις ξυλογαϊδάρες. Οι γυναίκες έφτιαχναν ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Με τση φιλιάς τσι μυρωδιές… | του Αντώνη Κουκλινού Μνιά μέρα πριν τρία τέσσερα χρόνια, χτυπά το τηλέφωνό μου… -Καλημέρα πχιός είναι; -Τον Αντώνη το Κουκλινό θα ήθελα παρακαλώ. -Ο ίδιος, πχιός είσαστε; -Ο Μανώλης ο Χαρούλης είμαι ο πατέρας του Γιάννη. Έχασά τα… εκόπηκενε η μιλιά μου προς στιγμής. -Γειά σας κύριε Μανώλη, με εκπλήσσετε, που βρήκατε το τηλέφωνόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
