Μνια ακόμη επεισοδιακή φωτογράφηση | του Αντώνη Κουκλινού -Εγώ κι ο Βέγγος…, ένα πράμα…, χα,χα,χα,χα! Η ομορφχιά στη γυναίκα δυστυχώς, έπαψε να ναι φυσική. Και το λέω μετά λύπης μου… Ήρθενε μνιa κοπέλα γύρω στα είκοσι, να βγάλει φωτογραφίες για ταυτότητα. Ντυμένη με ξώπλατα και χτενισμένη τση μπενιάς…! Καθίζει λοιπόν στο σκαμπό και ρίχνει τα μακριά μαλλιά τζη στο πλάιΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Προσωπικό και Εμπιστευτικό | του Γιάννη Χατζηχρήστου Και ξάφνου γέμισε το Αιγαίο με αστερόσκονη Κεμάλ. Από μια έκρηξη από εκείνο το ασημένιο φεγγάρι που είδα να ανατέλλει προχθές, ολόγιομο πάνω από τον Κιθαιρώνα. Δεν ξέρω να γράφω ποιήματα, σαν εκείνα τα υπέροχα που γράφει η βιβλιοθηκονόμος της Αλεξάνδρειας, για να στην περιγράψω. Εκείνη έμαθε, βλέπεις, να διαβάζει τις ψυχές πίσωΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Είναι τατιανιστής, είναι τατιανολάτρης, είναι τατιανολάγνος | του Μιχάλη Στρατάκη Είναι τατιανιστής, είναι τατιανολάτρης, είναι τατιανολάγνος. Γιατί μόνο η Τατιάνα, και η κάθε Τατιάνα, μπορούνε και τον χώνουνε ακόμη πιο βαθιά στο βουρκόλακο όπου κυλιέται. Κι αυτό θέλει, αυτός είναι ο φυσικός του χώρος και τρέμει μη τον χάσει. Ένας φόβος, ένας τρόμος, είναι όλη η ζωή του. Τρέμει τουςΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ενός κακού μύρια έπονται | της Ιφιγένειας Μανουρά Από βραδύς με τις ανιψιές μου έχομε κανονίσει να πάμε θάλασσα. Παρόλο που η ΕΜΥ δεν προέβλεπε ανέμους άνω των τριών μποφόρ, η θάλασσα είναι αρκετά τρικυμιώδης. Έτσι αναβάλαμε το μπάνιο μας για μια άλλη ημέρα. – Μπουμπού μου καλημέρα, πάμε θάλασσα; – Μα βρε Μπουμπού έχει πολύ κύμα. – Δεν πειράζει,ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Απού κάθεται καλά και πιο καλά γυρεύγει | της Άννας Τακάκη Ομορφονιά ήτονε, τετραπέρατη, μα πολλά ξιπασμένη στο χαραχτήρα η Ηλιοστάλαχτη. Σταλαματιές του ήλιου λες κι είχε στα ξανθιά μακριά μαλλιά τζη κι είχε και στα μάτια τζη θαρρείς τη θάλασσα. Δυο μεγάλα γαλαζερά μάτια που τη μια σε ταξιδεύγανε σε ήρεμα νερά και την άλλη σε πνίγανε μέσα, δηλαδήΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Το τώρα και το αύριο… | του Γιώργου Μπίμη Η πληγή, που σήμερα αποκαλύπτεται, αύριο θα στάξει αίμα, στο θρήνο και στο σπαραγμό, στο απάνθρωπο μαρτύριο που θα συγκλονίσει και θα συνταράξει την ψυχή, που θα ερημώσει και θα καταστρέψει κάθε προσδοκία για το μέλλον μας, μια ακαταμέτρητη και ακαταστάλακτη οδύνη! Ωστόσο, η ύπαρξη δοξάζεται και αποθεώνεται μόνο στο ορατόΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Ο σερσέμης | του Αντώνη Κουκλινού Είχενε πολύ μνυαλό από τα γενοφάσκια ντου κι εξετέλεψε μεγαλέμπορας… Ήβρηκε μνια ολιά, περιουσία και την αβγάτισε σαν τη κλωσσού, σκιας δέκα φορές. Μεταπράτης, ότι καρπό εβγάνανε γύρου – γύρου, αυτός τον-ε γόραζε, μέχρι και τ’ άχερα ανεμάζωνε. Λάδια, ξύδια, σταφύλια, δεν ήφηνε πράμα και τσι τρυγιές εμάζωνε και τσι ’κανε σαπούνι και τοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Μανουσομαρία, στα χέρια το πρόσφορο και το μεγάλο ξόδι στην ψυχή | της Ζωής Δικταίου Κατάμονη μα όχι λησμονημένη στην κορφή στην Κεφάλα. Κοιτάς στα περασμένα. Μέσα από ένα θαμπό γυαλί ψάχνεις το Λασίθι που αγάπησες, το Λασίθι στην ψίχα της ψυχής σου μια κλωστή κόκκινη, τυλιγμένη στην λαθρακιασμένη ανέμη της Κοκολίνας. Με την όραση πολιορκείς τα κοντινά και ταΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
Οι καλημέρες τση καρδιάς | του Αντώνη Κουκλινού Εποκατάστεσε τα ζούμπερα, ήκαμε τη λάτρα του σπιθιού τζη, ελαντούρισε την αυλή, επότισε τσι βγιόλες κι εδά ήρθενε η γ’ ώρα του πλεχτού. Λεβεντογυναίκα στα νιάτα τζη, μα κι ακόμη κι ας κοντοσιμώνει τα εβδομήντα πέντε. Νοικοκερά απού δε μπαν’ άλλα, χρυσοχέρα και γλυκομίλητη γυναίκα. Δεν αφέγγει καλά και καθεκλώνει μπροστά στοΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ…
